Het Nederlands elftal gaat naar het EK. Dat was weliswaar al een tijdje bekend, maar nu komt het echt dichtbij. Iedere deelnemer speelt nog 2 oefenwedstrijden voor het grote toernooi losbarst. In Nederland noemen we dat ‘uitzwaaiwedstrijden’. Zo krijgt het Hollandse publiek de kans om hun ploeg uit te zwaaien en flink wat moed mee te geven voor zij gaan strijden voor die felbegeerde beker.
Na een klinkende 4-0 zege tegen Canada op donderdag 6 juni, is de echte uitzwaaiwedstrijd daar. Nederland neemt het in de Rotterdamse Kuip op tegen IJsland. Hetzelfde IJsland dat niet lang voor deze wedstrijd op Wembley won van Engeland. Een geduchte tegenstander dus. Op het stadionterrein is nog weinig oranje te zien. Dat heeft alles te maken met het natte, kleffe weer. De regen laat veel regenponcho’s en capuchons opdoemen, waardoor de nationale kleur wat meer naar de achtergrond verdwijnt. Wel zijn er een hoop vlaggen en wedstrijdsjaals te zien.
Via ingang 20 loopt met richting vak U. Eenmaal in het stadion is de geur van sigarettenrook en frituurvet onvermijdelijk. Dat hoort er immers ook wel een beetje bij. De blauwe stoeltjes kunnen nog wel eens voor een houten kont zorgen, want als je zo’n drie kwartier voor het begin van de wedstrijd klaar zit, moet je het als fan nog wel even volhouden. Het veld is voorlopig nog leeg, op de doelen en strak gezette lijnen na. Wie om zich heen kijkt voelt de flitsen van de lichtmasten door hun iris heen branden. De regen klettert nog steeds over de mensen op de eerste rij. Een aantal plaatsen hoger is het droog. Het stadion stroomt steeds voller en de muziek warmt het publiek vast op. Dat mag ook wel, want de regen zorgt voor rillingen. ‘We zijn er weer bij en dat is prima, Viva Hollandia’ weerklinkt door de speakers en een hoop kelen. Ondanks het slechte weer, heeft men er zin in. De stadionspeaker richt zich deze avond voor het eerst op het publiek met de vraag of de handjes op elkaar mogen voor de spelers van het Nederlands Elftal. De tunnel gaat open en de spelers betreden het veld voor de warming-up. Ondanks dat het stadion nog niet vol zit, komt er een oorverdovend applaus en gejoel van de tribunes. Plots staan Virgil van Dijk, Denzel Dumfries en Memphis Depay voor je neus. Laatstgenoemde heeft sinds kort een opmerkelijke look, want hij heeft een helwitte zweetband om zijn voorhoofd. Dat verklaart waarom er her en der wat supporters met eenzelfde sieraad rondlopen.
Wie ook met een bijzonder sieraad, of sieraden, rondloopt is Harry Goudsblom. Goudsblom is supporter van het eerste uur en heeft al zo’n driehonderd wedstrijden bezocht. Zo ook verschillende toernooien en daarmee ook meerdere uitzwaaiwedstrijden. ‘Voor ons als vaste kern is het niet echt uitzwaaien, want wij gaan mee naar het EK. Voor anderen is het de laatste keer voor ze echt het toernooi in gaan.’ Goudsblom is geen doorsnee supporter. Hij heeft een bijzondere outfit. Zijn bijnaam? De Tietenman. ‘Dat is ontstaan in 1996 op het EK in Engeland. Toen waren we in Liverpool op een feestplein. Ik kocht altijd een paar ballen zodat we een beetje konden voetballen, maar in iedere stad waar je komt zijn kinderen die die ballen stelen. Normaal kocht ik er twee, maar met die gedachte in mijn achterhoofd kocht ik er vier. Je kan er alleen nooit vier tegelijk vasthouden. Toen heb ik er twee onder mijn shirt geduwd.’
‘Het is een stukje chauvinisme’, begint hij over het oranjegevoel. ‘Dat Oranje daar ben ik mee opgegroeid. Met landenvoetbal heb je eigenlijk nooit gedoe. Er wordt zelden gevochten. Het mooie met landenploegen is dat je lekker met elkaar wat kan drinken en lol hebt en dat het altijd vrolijk en feest is. Je spreekt allemaal mensen die allemaal hetzelfde doel hebben. Dat zijn mooie momenten. Verbinding met andere supporters.’
Tijdens de warming-up komt de stadionspeaker vast met de namen van de wisselspelers. Aan alles is te merken dat je in Rotterdam bent. Iedere speler wordt met gejuich onthaald, maar als de namen van Feyenoorders Justin Bijlow en Lutsharel Geertruida vallen, gaat dat gejuich driedubbel over de kop. Er zijn dus een hoop Feyenoorders aanwezig. Het enige moment waarop men geschokt reageert is wanneer basisspeler Teun Koopmeiners plots naar zijn enkel grijpt. Hij moet de wedstrijd, en achteraf het gehele EK, aan zich voorbij laten gaan. En hij lijkt niet de enige, maar dat is pas later van toepassing.
Wanneer de spelers terug de kleedkamer in gaan voor de laatste voorbereidingen, komen Armin van Buuren en de band Chef’s Special het stadion binnengelopen om hun hits te spelen. Ze hebben zelfs een nummer uitgebracht samen met de selectie van het Nederlands Elftal. Als men nog niet warmgedraaid was, dan gebeurde dat wel tijdens deze spetterende show. Tijdens de show komen de spelers van Oranje en IJsland het veld op gelopen, klaar voor de volksliederen. Een heel stadion dat het Wilhelmus meezingt zorgt voor kippenvel. Een spandoek rolt naar beneden met de woorden ‘Samen voor Oranje’. De Kuip is er klaar voor.
Aftrap
De wedstrijd begint. Alsof het zo moet zijn stopt de regen en breekt de lucht open. De zon komt door. Capuchons maken plaats voor Oranje petjes, shirts en sjaal. De twee teams beginnen wat aftastend, maar na veertien minuten is het al raak. Xavi Simons maakt zijn eerste goal in dienst van het Nederlands Elftal. Mensen springen op, het stadion is aan het schudden en trillen onder de voeten. De hele Kuip is in extase. Oranje vlaggen wapperen in de rondte en voor even is iedereen één. De IJslanders begonnen dapper, maar bieden weinig partij. Corners en kansen stapelen zich op voor het Nederlands Elftal, Memphis probeert het met een omhaal, Gakpo komt dichtbij, maar de ruststand blijft 1-0.
Na rust barst het los. Nog geen vijf minuten na het eerste fluitsignaal zet captain Virgil van Dijk het Nederlands Elftal met een kopbal op 2-0. Het bier vloeit en smaakt nu als zoete limonade. Als het spel daarna wat minder aantrekkelijk is om naar te kijken, vermaakt het publiek zich met een overgeschoten bal of een overvliegende meeuw. Dit zijn de momenten waarop je je billen blauw voelt worden door de harde stoeltjes. Enkele wissels brengen weer leven in de brouwerij. Vooral Donyell Malen en Jeremie Frimpong laten zien wat ze waard zijn. Malen zet Oranje na 79 minuten op 3-0, waarna de kleine Frimpong de bal perfect richting Depay speelt voor de 4-0. Of toch niet? De videoscheidsrechter grijpt in en roept de Griekse arbiter naar het scherm. De spanning in het stadion is voelbaar. Kunnen we nog een keer juichen? Nee. Door een eerdere handsbal van Joey Veerman gaat het feest niet door. IJsland schiet onverwachts nog eens op de paal, waardoor er hier en daar een kreet van spanning te horen is van een eenzame Scandinaviër. De laatste invaller is Wout Weghorst. Hij lijkt gretig te zijn na die afgekeurde goal van Depay. Die gretigheid wordt beloond. Weghorst maakt de 4-0 in de slotminuut. Zijn naam wordt door 50.000 man gescandeerd. Achteraf spelen Chef’s Special en Armin van Buuren nog wat nummers, maar de meerderheid wandelt tevreden het stadion uit. Men heet er alles aan gedaan om Oranje met een goed gevoel naar het EK te sturen.
De enige klap van de avond volgt later op het station, als het nieuws naar buiten komt dat Frenkie de Jong niet met Oranje afreist naar Duitsland. De middenvelder heeft toch teveel last. De euforie daalt even naar een wat lager niveau, maar de goede moed blijft. Oranjefans zijn klaar voor het Europees Kampioenschap.