Na een succesvolle carrière als zakenvrouw ineens het roer omgooien en een roman schrijven. Voor velen lijkt het niet weggelegd, maar voor Jeannette van den Ingh-van Wijk (72) is het de realiteit. Lange tijd bezat Jeannette een hoge functie in de glashandel, bij het familiebedrijf Glasgroep Spliet en de Waal Buchsbaum (GSWB). In 2005 vertrekt ze bij het familiebedrijf en besluit ze het helemaal anders te gaan doen. Die verandering gaat echter niet zonder slag of stoot, waarbij er zelfs aan stoppen werd gedacht.
In het zonnetje op een terras in het hartje van Wijk bij Duurstede zit Jeannette al klaar om meer te vertellen over haar bijzondere carrière, waarin ze geen moment stil heeft gezeten en continu bezig is met nieuwe dingen ontdekken. Zelfs op haar 72e is ze nog niet uitgeleerd, blijkt als ze verteld dat ze net terug is van een trainingsweek in Zuid-Afrika met haar oudste dochter, Joko, om meer te leren over leiderschap. Om te weten hoe dat allemaal is ontstaan, moeten we ver terug in de tijd.
Jeannette begint te vertellen over haar vroegere carrière als bestuurslid bij GSWB, van 1986 tot 2005. “Ik was eindverantwoordelijk voor de interne organisatie, dus ik zorgde ervoor dat de mensen die bij het bedrijf werkte, gelukkig konden werken. Ik ben er namelijk heilig van overtuigd dat mensen die gezien worden in hun werkomgeving en die zich mogen ontwikkelen in die omgeving gewoon beter werk leveren.”
Door haar leidende functie binnen GSWB en haar coaching binnen het bedrijf ontving Jeannette in 2003 de prijs voor Zakenvrouw van het Jaar. Een bijzondere onderscheiding waar ze tot de dag van vandaag nog steeds van glundert als ze erover verteld. Twee jaar na de onderscheiding sloeg het weer binnen het familiebedrijf om en Jeannette vertrok bij GSWB.
“De visie die ik had, strookte niet helemaal met de visie van de rest van het bestuur. In 2005 ben ik uit het familiebedrijf gegaan, wat niet zonder slag of stoot ging destijds.” Het was een emotioneel intensieve periode, weet Jeannette te vertellen. Samen met haar man, Theo van den Ingh, vertrokken ze uit het bedrijf. Daarna volgde voor Jeannette een periode waarin ze zichzelf opnieuw moest ontdekken.
“Ik wilde nog lang niet aan pensioen denken, maar ik wist niet wat ik dan wel wilde. Ik heb daardoor wel een paar weken op de bank gezeten.” Na een stop van een aantal weken ging Jeannette steeds meer aan werk denken en kwam ze uiteindelijk uit bij de coaching. Daarbij kreeg zij hulp van een zakenrelatie. “Ik werd gebeld door een collega, die mij nodig had bij een probleem.”
Terwijl Jeannette vertelt over haar carrièreswitch van zakenvrouw naar coach, komt de serveerster met twee kopjes koffie en een flesje bruiswater voor Jeannette. Het is een rustige dag in Wijk bij Duurstede. Op het plein met meerdere terrassen zitten plukjes mensen te genieten van de ochtendzon. Jeannette vervolgt haar verhaal en maakt een sprong van tien jaar vooruit in de tijd. Het is 2016 en Jeannette wordt 65 jaar oud.
Haar man, Theo, vroeg toen aan haar hoe lang het nog ging duren voordat ze een boek ging schrijven. “Je hebt ontzettend veel van je laten zien en je hebt heel veel uit jezelf gehaald. Je hebt talent, maar hoe zit het nou met dat boek van jou. Wanneer ben je nou groot genoeg voor een echt boek?” Dat zijn de woorden die Theo destijds zei tegen Jeannette, ze weet het nog goed.
“Ik was van kleins af aan al weg van het schrijven. De bibliotheek vond ik de mooiste plek van de wereld. Ik heb mijn hele leven gezegd dat als ik later groot ben, ik een heel dik boek ga schrijven, want schrijven is het mooiste wat er is. Daarnaast hou ik van verhalen vertellen.” Van het een kwam het ander en zo is Jeannette begonnen aan haar debuutroman, genaamd ‘Prinsenvlag’.
Maar eigenlijk, moet Jeanette toegeven, is het begin van dat boek al veel eerder gemaakt. “Ik was al ergens rond 2000 bezig met dit boek. Ik heb dat toen nog heel lang uitgesteld. Ik schreef iedere keer een klein stukje, een soort snippets of episodes. Maar dat kon ik toen niet doorzetten, want ik was toen nog veel te druk met andere dingen.”
Na de woorden van Theo is Jeannette vol aan de bak gegaan met het boek. “Toen ik het eenmaal te pakken had, kon ik niet meer loslaten.” Het schrijfproces ging dan ook voorspoedig en na een intensieve periode was het boek ‘Prinsenvlag’ af. Het boek speelt zich af in Utrecht ten tijden van de Tweede Wereldoorlog. De hoofdrolspelers zijn Willem van Berkel en zijn zusje Mathilde. De zoon van het gezin, Willem, kiest voor een rol bij de NSB, terwijl dochter Mathilde in het verzet gaat.
Een bijzonder boek, waarbij de Tweede Wereldoorlog niet alleen tussen landen speelt, maar ook binnen het gezin Van Berkel. Het boek leek helemaal klaar om gedrukt te worden, maar er was echter nog één groot obstakel wat Jeannette nog niet overzien had. Het zorgde er bijna voor dat haar roman nooit het daglicht gezien zou hebben.
“Het was echt afschuwelijk”, blikt Jeannette terug. “Ik vond zelf dat ik een geweldig boek had geschreven en ik dacht echt dat er stapels van zouden liggen bij de Bruna, dat het vertaald zou worden, er een film gemaakt van zou worden.” Jeannette droomt zichtbaar weg bij de toekomstperspectieven die ze had toen het boek eenmaal af was. “Nou, dat was allemaal niet zo.”
Het vinden van een uitgever bleek een bijna onmogelijke missie, ook omdat Jeannette midden in de eerste lockdown vanwege het coronavirus op zoek ging naar een uitgever. De zoektocht duurde dan ook lang. Jeannette graaft in haar herinneringen, terug naar die periode waarin ze op zoek moest naar een uitgever. “Ik heb gezocht op het internet welke uitgevers er nu zijn. Het liefste wilde ik een van de grootste uitgevers.”
Ze kwam terecht op de site van De Arbeiderspers. Een perfecte match, zo leek het op het eerste oog. Die mogelijkheid spatte echter uiteen door een van de kleine regeltjes op de site van de uitgever. “Ze hebben daar een eis waar stond dat ze geen nieuwe boeken aannemen, dat het geen zin zou hebben om naar ze te schrijven. Ze het niet eens zouden lezen of terugsturen, maar gewoon weggooien.”
Toch in enig mineur besloot Jeannette toen om het over een andere boeg te gooien. In haar jaren bij GSWB en in haar latere carrière als coach heeft Jeannette een enorm netwerk opgebouwd en ze dacht bij zichzelf: “Daar zit vast wel iemand bij die mij kan helpen.” Dat bleek zo te zijn, want na lang zoeken was daar dan toch een lichtpuntje aan de horizon. “Uiteindelijk ben ik bij een kleine uitgeverij terecht gekomen die wel in mij geloofde.”
Helemaal rond was de publicatie van het boek toen nog niet. Jeannette weet nog goed dat ze veel werk heeft moeten verzetten om haar boek te laten drukken. “Het was een samenwerking. Ik heb het niet zelf uitgebracht, maar samen met de uitgever. Ik heb daardoor wel voor een stuk meegedragen in het risico, maar daar ben ik uiteindelijk wel heel blij mee.”
Toch hoopt Jeannette dat de dag nog mag komen dat zo’n grote uitgever wel staat te springen om met haar samen te werken aan een nieuw boek. “Daar droom ik nog steeds van, dat ik samen met een uitgever kan werken die je respecteert en waar je de ruimte krijgt.”
Terug naar het nu, want het boek van Jeannette is nu al ruim twee jaar uit. Meer dan 800 keer is haar boek verkocht en de recensies die ze kreeg, waren lovend. Plannen voor een tweede boek lagen er al een tijdje, maar dat werd ruim een jaar geleden abrupt stopgezet. Theo kreeg in maart 2022 te horen ongeneeslijk ziek te zijn en overleed in november van datzelfde jaar. Daardoor was alle zin en tijd om een tweede boek te schrijven een bijzaak. Tot kort geleden, zo erkent Jeannette. “Toen we hoorde dat Theo zou gaan sterven, is alles stil gevallen.”
“Ook na zijn dood bleef het stil in mij. Het ging helemaal niet meer.” Sinds kort is er voor Jeannette weer licht aan het einde van de tunnel, mede dankzij haar recente reis naar Zuid-Afrika. Er lijkt weer wat gebloeid te zijn in Jeannette, iets wat er al een tijdje niet meer zat. “Er werd toen gesproken over passie en er werd gevraagd welke belofte je jezelf zou willen doen? Toen hoorde ik mezelf zeggen dat er over twee jaar een nieuw boek is.”
Haar oudste dochter, Joko, weet het moment nog goed dat Jeannette begon over een nieuw tweede boek. “Het kwam voor mij ook uit het niets. Ik vond het heel bijzonder om te horen, ook omdat ik weet hoe Jeannette met het verlies van Theo heeft gezeten.”
Terwijl Jeannette een laatste slok van haar water neemt, besluit ze om alvast wat meer te vertellen over dat tweede boek. Want een heel nieuw boek verzinnen, dat hoeft niet. Net zoals bij Prinsenvlag liggen de blauwdrukken voor een nieuw boek al klaar. “Ik weet al precies waar het over gaat.”
Het kenmerkt Jeannette, als er een doel is waar ze naartoe kan werken, gaat ze er vol voor. Of dat nou in het bedrijfsleven, als coach, als schrijver, als moeder of als oma is. Jeannette weet wat ze wil en heeft daar alles voor over. Een tweede roman is nu dat volgende doel en daarin komt, bewust of onbewust, haar hele carrière bij elkaar. “Het zal gaan over vier generaties familiebedrijven en de naam van het boek gaat ‘Wapendrager’ zijn.”
