KATWIJK – Sinds de laatste persconferentie op 18 december zitten we in Nederland voor de vierde keer gezamenlijk in lockdown. Vrijwel alle sectoren hebben hun deuren moeten sluiten en ook de scholen zijn dicht. Dit maakt dat het leven van jongeren voor de zoveelste keer op pauze staat. Tijdens het ouderwets bakken van koekjes vertellen Kim Pluimgraaff (19) en Anna van der Bent (18) over hun ervaringen tijdens de eerste lockdown in maart 2020 tot nu.
In huize Pluimgraaff aan de Zuidstraat klinkt vrolijke kerstmuziek. Een grote groene kerstboom met zilveren en gouden ballen is al opgetogen. White Christmas van Frank Sinatra speelt zachtjes op de achtergrond terwijl Anna haar handen door wel erg vloeibaar koekjesdeeg manoeuvreert. ‘Het deeg moet veel dikker zijn. Ik denk dat we te veel water hebben gebruikt’, constateert ze vanachter het aanrecht. Kim zit aan tafel. Ze kneedt een rood stuk fondant fijn en probeert wat vormpjes uit. Wanneer het onderwerp de eerste lockdown aan bod komt hoeft Kim niet lang na te denken: ‘Dolblij was ik. Je had opeens nul verplichtingen, je kon doen wat je wilde en je hoefde met niks en nergens rekening te houden.’ Ze gaat nog even door. ‘Als ik eraan terugdenk denk ik oprecht dat de eerste lockdown een van mijn gelukkigste periodes was.’
Een harde straal water uit de kraan dreunt door de muziek heen als Kim de beslagmixer schoonmaakt. Anna verspreidt het nog steeds vloeibare deeg in verschillende rondjes over de bakplaat. Zoals het er naar uit ziet worden de koekjes niet een heel groot succes. Zo kijken de meiden in tegenstelling tot de eerste lockdown ook een beetje tegen de coronacrisis aan.
Anna: ‘Tijdens de eerste lockdown wist ik nog niet dat het zo lang zou duren dus was ik vooral opgelucht. Dit keer voelt alles echt een beetje uitzichtloos.’ Met een vermoeiende toon
vertelt ze; ‘Op dit moment denk ik alleen maar “hoelang gaat dit nog duren?”’ Kim knikt instemmend en vertelt met een peinzend gezicht: ‘Ik bereid me er gewoon op voor dat we nog lang niet uit deze crisis zijn.’
Op dit moment denk ik alleen maar 'hoelang gaat dit nog duren?'
De gezichten van Kim en Anna beginnen weer te glunderen bij de herinneringen aan de eerste lockdown in maart 2020. Turend door het raampje van de oven beschrijft Anna haar visie op die tijd. ‘Die weken voelde Nederland een beetje als een super samenleving want iedereen ontdekte nieuwe hobby’s, ging zichzelf meer ontdekken en pakte meer rust.’ Geconcentreerd op haar gedachten gaat ze verder: ‘Van het hele patroon van presteren en doen doen doen, kwamen we opeens in stilstand en gingen we nadenken.’ Alsof beide meiden in hun hoofd verder filosoferen over deze zin, wordt het even stil. Wonderful Tonight van Eric Clapton klinkt. ‘And I say, yes you look wonderful tonight’ zingt Anna zachtjes mee. De passie op haar gezicht doet Kim hardop lachen. Terwijl ze de fondant vormpjes weer tot één bal maakt vertelt ze: ‘Wat ik heel leuk vind is dat onze vriendengroep alleen maar meer naar elkaar toe is gegroeid doordat alles stilstond. We zochten elkaar meer op dan ooit.’
De bakspullen voor het deeg worden schoongemaakt en opgeruimd. Kim en Anna reflecteren op hun persoonlijkheid door de coronacrisis heen. ‘De eerste lockdown ben ik erachter gekomen dat ik eigenlijk best wel introvert ben. Als ik nooit uit die drukke riedel van het leven was gehaald had ik er nooit achter gekomen hoe fijn ik het eigenlijk vind niet sociaal te hoeven zijn’, merkt Anna op.
Bij Kim zit het net even wat anders: ‘Ik ben niet echt veranderd qua persoonlijkheid, ik heb eigenlijk alleen maar bevestiging gekregen over wie ik ben. Ik wist al dat ik introvert was en dat heeft de lockdown alleen maar meer bewezen.’ Come fly with me van Frank Sinatra komt op. Roerend in een pannetje met heet water en een pakje glazuur bedenkt Anna zich iets; ‘Mijn fear of missing out is veel minder.’
De geur van de versgebakken koekjes baant zich een weg door de kieren van de oven. ‘Zullen we ze eruit halen?’ vraagt Anna enthousiast, waarop Kim instemt. De koekjes op de bakplaat blijken inderdaad geen kunstwerk te zijn. Terwijl de meiden het glazuur over hun koekjes verspreiden sluiten ze het gesprek af met hun mentale gezondheid. Die was tijdens de eerste lockdown absoluut beter maar zonder hier over te tobben stelt Kim: ‘Het is wel een beetje waar je voor kiest. Je kunt ook opstaan met de gedachte “het wordt een leuke dag en we maken er wat van”. Negen van de tien keer voel je je dan veel beter’. Anna stemt hiermee in. ‘De maandag na de persconferentie had ik het echt even heel zwaar en zag ik het leven niet meer zitten. Nu denk ik meer, je kunt er wel in blijven hangen maar daar heb je geen kut aan.’
