De 21-jarige Andres Rodriguez* is al drie jaar dakloos. Door betaalachterstanden is de Hagenees zijn huis kwijtgeraakt. De afgelopen jaren sliep hij bij vrienden of familieleden op de bank of matras. Sinds een paar maanden is hij aan het werk. Binnenkort hoopt hij zijn eigen appartement te hebben. Door zijn verhaal te delen wil hij aandacht trekken voor jongeren, uit Den Haag, in deze omstandigheden.

Huis verloren

Andres was 18 jaar toen hij met zijn spullen op straat belandde. Zijn moeder kon de huur niet meer betalen. ‘Wij leefden van een uitkering en mijn moeder had haar financiële zaken niet op orde. Je moet afspraken bezoeken anders wordt je uitkering stopgezet, dat is dus bij mijn  moeder gebeurd. Hierdoor kon zij de huur niet betalen en liep zij een achterstand op’, vertelt Andres. Hij legt uit dat de kosten steeds meer opstapelden. Niet alleen werd de huur niet betaald, maar ook het gas, water en licht. ‘De deurwaarder kwam langs en vervolgens werden we uit huis gezet.’

Moeilijke periode

Na het verliezen van zijn huis, belandde Andres in een moeilijke periode. Hij had geen vast adres en sliep vaak bij vrienden of familieleden op de bank. ‘Of ik ooit bang was om op straat te moeten slapen?’, zegt Andres. ‘Tuurlijk was ik toen bang! Vooral toen ik veel blowde. Op een gegeven moment merk je dat je tot last bent. Bijvoorbeeld als het eten opraakt in de koelkast.’ Als dit gebeurde vertrok Andres en zocht dan onderdak bij iemand anders uit zijn kring.

Andres studeerde toen niet. Hij hing veel rond met vrienden en blowde veel. Het blowen zag hij als een oplossing voor zijn problemen. Het ontnam hem tijdelijk stress. ‘Ik was gaan blowen door alle problemen die ik had. Ik voelde me niet goed als ik niet blowde.’ Zijn wiet kon hij niet zelf bekostigen, hij ontving namelijk geen uitkering. ‘Ik bekostigde mijn wiet door geld van mensen te lenen of door klusjes aan te nemen bij mensen, zoals vuilnis naar buiten brengen of de kelder ontruimen.’ Na een tijd wilde niemand hem meer geld lenen, mede om deze reden en zijn mentale gezondheid die achteruitging, stopte hij met blowen. ‘Op een gegeven moment besef je dat je elke dag dezelfde dag leeft. Ook mentaal was het niet goed voor mij. Ik vertrouwde niemand en was vaak paranoïde.’

Op zoek naar geluk

Sindsdien probeert hij weer zijn leven op de rails te krijgen. ‘Ik heb nu al zeven maanden werk’, vertelt hij trots. ‘Ik werk als installatiemonteur.’ Een baan die hij aangeboden kreeg door een familievriend. ‘Hij is wat ouder dan ik en heeft ook moeilijke dingen meegemaakt. Hij heeft me gepusht om te gaan werken. Als je werk krijgt van iemand in zo’n moeilijke tijd, terwijl je geen werkervaring hebt, dan wil je diegene niet teleurstellen. Dit geeft mij de motivatie om door te blijven werken.’ In de toekomst wilt Andres zijn eigen bedrijf opzetten en als zzp’er aan de slag gaan als installatiemonteur. Hij geeft aan klaar te zijn voor een nieuwe stap. ‘Ik hoop dat ik binnenkort een huis kan krijgen, zodat ik een gezin kan opbouwen. Ik probeer er positief in te staan.’

Advies aan jongeren

Andres raadt jongeren aan om verstandige keuzes te maken. ‘Ik raad het iedereen af om dagelijks te blowen. Je kan blowen, maar ga het niet als een gewoonte zien. Elke dag uit eten gaan is niet verstandig, probeer gewoon bij de Albert Heijn kip te halen en rijst. Kom je veel goedkoper uit en spaar je centjes op. Dan heb je altijd een back-up.’

Ook wil hij jongeren op het hart drukken om wijs te zijn in het uitkiezen van vrienden. ‘Mensen die elke dag met je smoken zijn niet jouw vrienden. Jouw vrienden zijn de personen die tegen jou zeggen: Jo, wat is er met jou? Ik herken jou niet meer. Dit is niet goed voor je! Dit zijn de mensen die je in je leven moet hebben en waarderen.’

*De echte achternaam van Andres is bekend bij de redactie, maar wordt niet genoemd om privacy redenen