‘We komen hier met missies’

In de serie ‘Mijn Geloof’ praat ik met mensen over hun geloof, geluk en zingeving. Life coach en schrijfster Eline van Veenendaal helpt mensen moeilijke fases in hun leven door. Zelf heeft Eline ook moeilijke fases gekend, die ze door haar sterke, spirituele basis heeft overwonnen.

 

“Ik was niet gepland en dat wist ik als kind. Best gek eigenlijk om dat als kind te weten. De zwangerschap was wel gewenst, maar mijn moeder kwam er pas na drie maanden achter dat ze zwanger was. Mijn vader wilde eigenlijk reizen en heeft sindsdien het gevoel niet meer zorgeloos te kunnen leven. Dat raakt je wel natuurlijk. Dit gaf mij onbewust een wat onveilig gevoel thuis; wat kun je als kind daarmee? Ook gebeurden er dingen waarvan ik dacht: ‘Waarom niet?’ Ik vond zingen en toneelspelen echt fantastisch, ik had de hoofdrol in de kleutermusical en dat smaakte direct naar meer. Toen ik acht of negen was, werd ik ontdekt door een meneer van een castingbureau, toen we aan het winkelen waren in de Bijenkorf. Mijn vader heeft voor een entertainmentmagnaat gewerkt en hij vond dat zo’n lul, dat hij niets meer met de entertainmentindustrie te maken wilde hebben en de automatisering in is gegaan. Wellicht werden die gevoelens op mij geprojecteerd. Het leek mij wel wat op TV gaan zingen en toneelspelen, fantastisch. Nog voor we de winkel uit waren lag het kaartje van de castingagent in de prullenbak, want ‘dat doen wij niet’. Als kind snap je uiteraard nog niet dat er ook een wereld buitenshuis is waar het er anders aan toe gaat. Hetzelfde gebeurde iets later met ‘Kinderen voor Kinderen’. Ik had een brief gemaakt om me aan te melden, nadat ik een oproep in de VARAgids had gezien, kreeg ik te horen dat mijn ouders me toch niet naar Hilversum zouden brengen. Ik ben toen heel verdrietig en heel boos geweest, mijn moeder kan het zich nog steeds herinneren, ik denk dat ik toen voor het eerst echt delen van mezelf in de ijskast ben gaan zetten.”

“Ook bijzonder: mijn ouders hebben mij op een katholieke basisschool gezet maar zelf waren ze van het katholieke geloof afgestapt en thuis waren we dan ook helemaal niet gelovig en ook niet zo opgevoed. Ik deed bijvoorbeeld geen communie en de andere kinderen wel. Ik voelde me toen al een soort van buitengesloten en kon de logica van de volwassenen niet volgen; als die God liefde is, waarom dan het onderscheid tussen gedoopt en niet-gedoopt, communie en geen communie? Ik mocht wel meedoen met de voorbereiding van de communie. Hoe Jezus als mens was en wat hij deed om de mens te helpen, was fascinerend.  Natuurlijk vond ik het ook gezellig om met een groepje kinderen ergens anders thuis te zijn.”

“Ik maakte van alles wat er gebeurde mentale notities. ‘Als ik groot ben, ga ik het zo doen.’ Dit deed ik met alles waar ik het niet mee eens was. En dat was een hele hoop. “Het was een soort coping mechanisme ook, denk ik, als kind heb je op weinig invloed maar dit zorgde ervoor dat ik zelf nog wat in te brengen had.”

Eline merkt als kind al op dat ze misschien niet binnen alle hokjes past

“Wat ik als kind wel wist, is dat er meer in het leven was, en niet op de traditionele manier, maar de spirituele manier. Als kind denk je daar niet zo diep over, maar ik was niet ‘normaal’. Alles waar ik mijn aandacht vol op richtte, lukte. Ik wist dat er meer was, dat ik een ziel had en dat ik onderdeel van die ziel ben. Dat gevoel is heel sterk geweest tot ik ongeveer zestien was, toen ik voor het eerst echt verliefd was en dat na een paar maanden uitging, toen voelde ik me echt losgesneden van alles.”

“Ook daarna gebeurde er dingen in mijn leven die het vertrouwen daarin niet versterkten. Na de middelbare school kwam in contact met de echte wereld, in de marine en daarna cum laude afgestudeerd als jurist met een scriptieprijs. Dat heeft ongelooflijk veel energie gevergd. Niet eens omdat het moeilijk was, maar omdat ik mezelf constant aanpraatte dat ik niet goed genoeg was. Ik had zoveel angst om onvoldoendes te halen, terwijl ik in werkelijkheid het heel goed deed.”

“Toen ik na mijn studie ging solliciteren als jurist bij ministeries, kantoren, de RAIO (rechtersopleiding, red.) kwam ik erachter dat ik en de juridische wereld totaal geen match waren. De energie paste niet, terwijl de verwachtingen torenhoog waren. De werkomgeving voelde niet goed. Voor mij is onafhankelijk denken een intrinsieke waarde, maar mijn vraagtekens of kritische noten werden niet gewaardeerd. Zonder het bewust te beseffen opereren veel juridische structuren in patronen die nauwelijks uitgedaagd worden. Ik voelde me dus niet thuis in die wereld en dat sterke spirituele gevoel dat ik ooit had was ook niet meer zo sterk. Het voelde een lange tijd dat mijn leven niet de goede kant op ging. Ik had mezelf verloren en dat was aan mijn gemoedstoestand en lichaam te zien.”

“Redelijk onverwachts nam mijn leven een draai van 180 graden. Via het alumnifonds van mijn universiteit zag ik de mogelijkheid om met een coach te praten. We hebben het over 2010 en dat was nog niet heel normaal destijds. Ik zat een beetje aan einde van mijn opties en ik dacht: ‘Dit is interessant’. Na die sessie ben ik bij haar een traject gestart en was mijn uiteindelijk conclusie dat ik daar ook mijn werk van wilde maken. Zij wees mij op de mogelijkheid dat ik dat ook internationaal kon doen en ik koos voor de opleiding in Londen. Ik was op zoek naar een manier om het over een totaal andere boeg te gooien en dit was precies wat ik nodig had.”

“Eenmaal in Londen kreeg ik tijdens mijn training dat sterke spirituele gevoel weer terug, dat ik zoveel jaren geleden was kwijtgeraakt.  Dat had ook een positief effect op mijn kijk op de wereld en mijn lichaam; ik begon gewicht te verliezen en begon weer echt te stralen.  Ik begon synchroniciteit, meer dan gewoon toeval, te ervaren. Steeds meer nam dit toe en ik voelde dat er een bevestiging was vanuit het universum dat ik op de goede weg zat. De gevestigde methodiek, wat ik van dichtbij bij een psychotherapeut in mijn studententijd heb meegemaakt, kon mij geen antwoord geven. Toen ben ik mezelf steeds verder gaan verdiepen in de achtergrond van de ideeën van Carl Jung, Nikola Tesla en Esther Hicks en ik kwam vrij snel uit bij verschillende energieën, life force en ‘The Law of Attraction’. Dat proces is nu 15 jaar geleden in gang gezet en ik merk nu dat ik het steeds beter aan het begrijpen ben. Als coach en als mens.”

Geluk en zingeving

[aesop_video src=”youtube” id=”5zFnzmCwq_8″ align=”center” disable_for_mobile=”on” loop=”on” controls=”on” mute=”off” autoplay=”off” viewstart=”off” viewend=”off” show_subtitles=”off” revealfx=”off” overlay_revealfx=”off”]

“Voor mij is het leven de kunst van jezelf ‘unfucken’ van alles wat je geleerd hebt. Die conditionering maakt mensen in mijn ogen depressief en niet blij, mij vroeger zeker ook. Dingen als geld of relaties worden te belangrijk gemaakt. Je mag niet in de schulden komen en je geld gaat op aan dingen je niet wil doen, maar moet doen. Ik denk dat dat onbewust heel veel bijdraagt aan een depressieve samenleving. Soms heb je juist een kloterige relatie nodig of een tekort aan geld om te beseffen dat het ook anders kan, daarnaast worden we opgevoed met een schaarstementaliteit en als je begrijpt dat je gedachten creëren, dan kan het niet anders dan dat je dat gaat manifesteren. Een hoop inspanning is nodig om jezelf te hertrainen in overtuigingen, zodat je een authentieker leven kan gaan leven. Eentje die resoneert met je ziel, hoe dat eruitziet is voor iedereen anders, maar je voelt het als je daar bent en dan het voelt ook echt.”

“Om gelukkig te worden in mijn optiek helpt het om veel dingen die je geleerd hebt gewoon te vergeten en het tegenovergestelde te proberen. In mijn coaching help ik mensen bewust te maken van wat hen drijft; externe ideeën of intrinsieke drijfveren. Je kunt nooit helemaal ‘pijnvrij’ leven, dat is ook niet het doel. Onze emoties zijn ons kompas en gaan in de eerste plaats over hoe onze gedachten zijn. De pijn is dus soms nodig om te beseffen dat we het ook anders kunnen benaderen. En weet je, welke levensstijl je ook kiest, er zullen altijd mensen zijn die je niet zullen accepteren, maar dat is oké, je bent hier niet om vriendjes te zijn met de hele wereld, je bent hier om vanuit je eigen kracht te leven.”

“Ik haal mijn geluk uit het leven doorgronden en de feedback die dat creëert. Ik leef niet ‘standaard’. Ik heb geen relatie, geen kinderen en ik leef als een (digitale) nomade, daarom juist ontmoet ik zoveel interessante mensen en ik krijg zoveel nieuwe ervaringen. Ervaringen die ik niet had meegenomen als ik moeder was geworden met een man, dat kan altijd nog. Ik denk dat je meer kan toevoegen aan een relatie en/of kinderen als je eerst jezelf goed hebt leren kennen.

“Mijn zingeving haal ik uit mijn eigen pad. Dat klinkt misschien heel abstract, maar is voor mij de magie van hoe dingen in het leven zich ontvouwen, dingen die op zo’n bijzondere manier uitwerken dat er voor mijn geen twijfel is dat een grotere kracht een en ander overziet. Ik heb veel hoge momenten, maar ik heb zeker ook lage momenten in m’n leven gehad. Dat alles is onderdeel van mijn pad. Ik ben nu coach, ik heb twee boeken geschreven en ik doe modulair een opleiding tot piloot. Dat zijn allemaal geweldige ervaringen die ik niet had gehad als ik mij gewoon aan de norm had gehouden van huisje, boompje, beestje. Op deze manier sta ik in mijn eigen kracht en dat is daadwerkelijk ook heel krachtig, want vanaf de zijlijn wordt er ook aan je stoelpoten gezaagd door mensen die jaloers zijn of gewoon niet in mogelijkheden geloven. Daar moet je bovenuit stijgen. Zelfs wanneer van alles en nog wat ogenschijnlijk in de soep loopt, zie ik de later hoe dat allemaal instrumenteel was om op een bepaald punt te komen, mijn pad bewust kiezen geeft mij heel veel voldoening in mijn leven.”

“Mijn jeugd was emotioneel niet makkelijk, maar zonder die start was ik niet geworden wie ik nu ben. In dat opzicht heb ik de perfecte ouders. Ik ben Eline, maar niet alleen Eline. Ik heb ook een ziel;een deel dat eeuwig is. Ik weet dat we bewust kiezen waar we landen. We komen hier met missies.”