‘God is de CEO’

In de serie ‘Mijn Geloof’ spreek ik met mensen over hun geloof, geluk en zingeving. Oud-verpleegster Nicole ’t Zand is samen met haar man Franklin opvangtehuis Rejoice begonnen, waar zij jongeren uit moeilijke situaties een warm thuis geven, waar zij zich kunnen herstellen en groeien. Dit doet zij vanuit een Christelijk oogpunt. Zelf heeft Nicole op latere leeftijd God gevonden. Hoe werkt dat precies?

“Ik ben Katholiek opgevoed en moest tot m’n 18^e naar de kerk. Als er iets was wat ik niet leuk vond, was dat het wel. Toen ik eenmaal 18 was ben ik een lange tijd niet meer de kerk geweest en heb ik alles gedaan wat God verboden heeft. Tochgeloofde ik altijd nog wel in God.Ik keek destijds wel eens naar programma’s van de EO en daar werd ik zo door geraakt, tot tranen aan toe. Ik wist wel dat er wat meer was, alleen de manier van geloof belijden tijdens mijn jeugd was echt totaal niet voor mij. Het voelde fout.”

“Toen ik dertig was werkte ik als leidinggevende in een kinderdagverblijf en raakte ik door de druk en de stress in een burn-out. Ik kwam toen na een lange tijd een oude vriendin van school tegen en die vertelde mij over God. Ik was toen al een tijd niet écht met God bezig. Zij herinnerde mij er eigenlijk weer aan dat God er is voor je en wat hij kan doen met je leven. Bij God kun je rust vinden.”

“Niet veel later heb ik een Bijbel opengeslagen en niet veel later kwam ik tot de conclusie dat ik zo ongelooflijk veel vragen had. Ik moest hier wat mee doen. Ik merkte dat de klachten van de burn-out ook steeds minder werden.Kort daarna heb ik bij De Hoop gesolliciteerd, een GGZ-instelling met een Christelijke grondslag. Ze zochten een verpleegkundige op de afdeling kinderpsychiatrie. Ik had een geweldig gesprek daar en voelde me direct thuis. Er was één probleem: Er was geen geld. De directeur mocht niemand meer aannemen. Ik ben heel boos naar huis gereden,ik was boos op God. Het was zo mooi, maar waarom kon ik hier dan niet aan de slag?”

“Uiteindelijk kwam Rejoice hierdoor van de grond. Als ik toen was aangenomen bij De Hoop, was ik al op m’n plek en had ik Rejoice wellicht helemaal niet opgezet. Toen ik een jaar later terugreed naar De Hoop liet God mij op de weg daarheen zo duidelijk zien wat ik zou hebben gemist als ik toen al was aangenomen. We hadden inmiddels een pleegzoon in huis genomen, Sam*. Door hem is Rejoice uiteindelijk ontstaan. En Julia*, een meisje die ik naar De Hoop geleid heb. Als ik al een jaar eerder bij De Hoop terecht was gekomen, was dit nooit allemaal gebeurd en was Rejoice nooit opgezet om nog veel meer jongeren te helpen. Ik heb zoveel geleerd bij De Hoop en genoten van alle mooie momenten, maar het werd duidelijk dat God plannen met mij heeft.”

Rejoice

“Sam* was een tijdje bij ons uit huis, maar hij kwam uit het niets in alle wanhoop weer bij ons aan de deur, want de beschikking hield op bij zijn toenmalige pleeggezin. Omdat hij anders op straat zou komen te staan, hebben we Sam* weer in huis genomen. Hij had ook nog twee vrienden die in een tentje in een bos woonden. Eén daarvan had een probleem met Justitie en omdat mijn man Franklin toen nog bij de politie werkte kon hij niet bij ons slapen. Toen ben ik ze naar andere plekken gaan brengen ende enige plekken waren dak- en thuislozenopvangen in Breda en Den Bosch. Dat was voor mij geen oplossing. De hele nacht heb ik wakker gelegen. Ik was zo verdrietig en ik vroeg God om voorop te gaan hierin. ‘Help me, als U het wil.’ Die jongens moesten geholpen worden. Ik had het goed naar mijn zin bij De Hoop, maar als God het wil, dan doe ik het.”

“De volgende belde ik de gemeente met een plan om een opvangtehuis te starten. Ik wilde het vanaf het begin al vanuit een christelijk oogpunt doen en ik was wel bang dat de gemeente niet mee zou willen werken, maar tot mijn verbazing stonden ze er juist enorm open voor. Onze buren verhuurden een huis aan een stel.Zij lagen in een scheiding en de huisbaas vroeg aan ons of wij dat wilden huren. Uit het niets gingenallemaal deuren openen binnen een half jaar stond Rejoice er. Ik was zo intens gelukkig. Bij de opening heb ik de pastoor het in laten zegenen en het enige waar ik toen aan dacht en nu nog steeds aan denk is dat alle glorie naar God gaat.”

“Toen ik eenmaal van alles had geregeld moest ik nog een zakelijke rekening openen. Ik heb dat toen bij de Rabobank gedaan en niet veel later kwamen ze met de ‘Ondernemer van het Kwartaal’. Tot mijn verbazing wasik daarvoor genomineerd, terwijl ik nog maar net begonnen was! Dat voelde zo duidelijk als een teken van God dat ik de juiste afslag had genomen.Ik moest pitchen waarom ik zou moeten winnen, maar eigenlijk kwam ik alleen maar wat vertellen over Rejoice en waar mijn hart lag. Iedereen kwam aan met megagrote posters, flyers en nog veel meer en ik kwam daar met een foto van ons huis. Ik ben toen de eerste ondernemer van het kwartaal geworden en kreeg ik een heel mooie bedrijfsfilm. Kort daarna begon het echt storm te lopen en binnen de kortste keren hadden we een wachtlijst. Dat zorgt wel voor frustratie, want je wil zoveel mogelijk jongeren een plek geven. Opeens kwam een buurman die vroeg of wij zijn huis wilden huren. God heeft in alles voorzien. En daar ben ik hem eeuwig dankbaar voor.”

“Ook toen we hebben uitgebouwd was er wéér een wachtlijst en zaten we met de handen in het haar, want je wil die jongeren een plek geven. Ik ben met m’n accountant in gesprek gegaan of het mogelijk was om nog meer te bouwen. Ook ben ik met God in gesprek gegaan hierover, want Hij is de CEO. Toen hebben we in Drunen een mooie plek gevonden waar we jongeren onderdak kunnen geven.”

Twijfels

“Ondanks al dit moois heb ik natuurlijk ook wel twijfels. ‘Heb ik het wel goed gedaan?’ ‘Heb ik niet teveel tijd aan de jongeren besteed en niet aan mijn kinderen?’ ‘Trekken mijn man en ik het wel?’ Die twijfels leg ik bij God en dat maakt het een stuk draaglijker voor mij. Ik heb vaak twijfels en ik ben bang dat ik het niet trek. Maar ik leg het bij God en wat er gebeurt, gebeurt.”

“Hij geeft mij ook enorm veel houvast. Door Hem en voor Hem. Als ik dan iemand een plekje geeft denk ik af en toe toch of het mogelijk is. Kan dit wel? Daar lig ik ’s nachts wel echt wakker van en dan vraag ik Hem om hulp. Ik vertrouw Hem dat hij mij helpt die beslissing te maken.”

Geluk en zingeving

[aesop_video src=”youtube” id=”GUDBQUI5roU” align=”center” disable_for_mobile=”on” loop=”on” controls=”on” mute=”off” autoplay=”off” viewstart=”off” viewend=”off” show_subtitles=”off” revealfx=”off” overlay_revealfx=”off”]

“God en geloven betekenen alles voor mij. Nu is het niet slechts een schietgebedje meer. Ik lees elke dag een Bijbeltekst en ik doe stilteretraites, dat is zo fijn. Ik zou het iedereen gunnen. Het liefst doe ik het elke week, maar jammer genoeg heb ik het daar echt te druk voor. Maar ik merk in alles dat ik het niet zonder God kan doen. Hij is de bron waar ik uit put en door Hem kan ik zo hard werken. Ook al weet ik dat ik moet rusten, want ik ben twee keer door een burn-out gegaan, ga ik toch door. Hij geeft mij die kracht. Daar haal ik ook mijn geluk en mijn zingeving uit. En uit de mensen om mij heen. De kinderen zeggen soms dat ze in een droom leven. Nou, welkom in mijn wereld!

*Namen zijn uit privacyoverwegingen gefingeerd en zijn bekend bij de auteur.