Carin Sleurink is docent beeldende vorming, maar naast haar werk is ze ook freelancer. Tijdens het freelance werk begeleid ze community art projecten in Nieuwegein. Ze is het brein achter projecten zoals  muurschilderingen in de Noordstedetunnel, De Ekster aan de Koetsdrift en een muurschildering op het centrale plein aan de Hoornseschans. “Het samen creëren en iedereen in zijn eigen kracht proberen te laten staan, dat is het mooiste aan mijn werk.”

U begeleid community art projecten, wat is community art eigenlijk?

“Community art zijn projecten waarbij een kunstenaar aan slag gaat en waarbij iedereen die het leuk lijkt om mee te werken aan het desbetreffende project dat ook kan doen. Het is de bedoeling om mensen te verbinden met hun eigen buurt, en ik spreek uit ervaring als ik zeg dat dit vaak ook lukt.”

“De mensen die dan samen met mij gaan werken aan een kunstwerk zijn mensen uit alle lagen van de maatschappij. Er zijn mensen die meewerken die vrij geïsoleerd leven, vaak door een geestelijke of fysieke beperking. Maar ook gepensioneerden die het leuk vinden om creatief bezig te zijn, maar ook kinderen en jongvolwassenen die community art gebruiken om even hun hoofd leeg te maken en tot rust te komen. Dus eigenlijk werken er aan de community art mensen van alle leeftijden en lagen uit de maatschappij. Ik vind dat dat het werk zo mooi maakt, dat de doelroep zo breed is dat er altijd weer mensen komen met nieuwe verhalen. Er zijn mensen die bijvoorbeeld met problemen die beginnen aan een community art project en die zeggen dat ze mede door deel te nemen aan een project weer van deze problemen afkomen, daar ben ik dan heel trots op.”

Waarom bent u zo geschikt om mensen te begeleiden en te helpen tijdens deze projecten?

“Ik probeer eerst het even aan te horen, mensen hebben er vaak baat bij als ze even hun verhaal kunnen doen. Ik denk dat is geschikt ben om deze mensen te helpen omdat ik zelf ook het een en ander heb meegemaakt in mijn leven, en soms kan ik dan uit ervaringen of lessen die ik heb geleerd uit het verleden advies geven. Tijdens mijn jeugd is niet altijd alles makkelijk geweest, mijn moeder is overleden aan kanker en ik heb zelf ook problemen gehad met liefdesrelaties. Dit alles heeft wel diepe sporen nagelaten, maar door deze omstandigheden ben ik ook sterker geworden. Ik hoor verhalen die echt heel heftig of verdrietig zijn en die mensen die met deze verhalen zitten kan ik helpen omdat ik ze begrijp. Ik leg ze dan uit dat ik ook sterker ben geworden na mindere periodes, en daarmee hoop ik dat zij dan uit mijn verhaal kracht kunnen putten.”

Leert u zelf ook van de verhalen van anderen?

“Ja, dat doe ik zeker. Ik heb geleerd dat je elke dag moet prijzen die je hebt. En dat je alles uit het leven moet halen wat er op dat moment in zit. Dat hoeft niet met geld of dure dingen te zijn, maar de dingen waar je écht blij van wordt.”

Wat vindt u het mooiste aan uw werk?

“Het eindresultaat is natuurlijk leuk, want ik wil trots zijn op de dingen die ik maak en ontwikkel, maar dat is voor mij niet het mooiste. Het mooiste vind ik vooral de ontwikkelingen die mensen doormaken en heel het proces van samen iets opbouwen, dat is voor mij het mooiste. Al die ontwikkelingen zijn de stille verhalen die achter het kunstwerk liggen. Je maakt samen tijdens zo’n project vaak veel mee, en dat koester je. Sommige projecten duren maanden, en als je elkaar dan wekelijks of een aantal keer per week ziet dan ontwikkel je toch een band.”

Zijn er nog dromen die u op wekgebied nog zou willen vervullen?

“Ik heb mijn droom eigenlijk al verwezenlijkt. Mijn droom was om een community art te mogen maken, en dat is me al gelukt. Tuurlijk is het mooi als je een keer iets mag maken op een bijzondere plek of in een grote stad, maar eigenlijk gaat het me daar niet om. Dat klinkt misschien een beetje gek, maar de ontmoetingen en de bijzondere verhalen zijn voor mij veel waardevoller, en dat hoop ik door te kunnen zetten”.