Samuel (26) identificeert zich als agender, wat voor hem inhoudt dat hij zich niet identificeert als ‘iets’. “Tegenover mijn ouders ben ik langer geleden uit de kast gekomen als transman, maar ik heb verder alleen een paar vrienden ingelicht over dat ik me identificeer als agender.”
[aesop_image img=”https://svjmedia.nl/jasmijnberkers/wp-content/uploads/sites/427/2021/01/Samuel-III.png” panorama=”off” align=”right” lightbox=”on” captionsrc=”custom” captionposition=”center” revealfx=”off” overlay_revealfx=”off”]
“Over het algemeen vind ik het leuk om over gender te praten, maar sommige mensen zitten zo vast in hun binair denken dat het geen zin lijkt te hebben. Het zou fijn zijn als mensen zich wat meer openstellen.” Zelfs in transkringen merkt Samuel dat non-binair zijn niet overal geaccepteerd is. “Het zit echt vast in onze samenleving. Jammer, want dat je je iets niet kan voorstellen, betekent nog niet dat het dan niet zo voor anderen kan zijn.”
Eén ding vindt Samuel in ieder geval echt ontzettend vervelend: deadnamen. “Dit houdt in dat je de persoon nog bij de naam noemt die die persoon voorheen had”, licht Samuel toe. “Dat kan natuurlijk soms per ongeluk gebeuren, maar probeer dat te voorkomen.”
Samuel heeft wel het idee dat het in de afgelopen jaren iets beter is geworden met de acceptatie. “Mensen in mijn omgeving die zich een aantal jaar geleden helemaal niks bij non-binair zijn voor konden stellen, supporten het nu. Ze begrijpen het dan niet precies, maar accepteren het wel.”
Ondanks dat kan Samuel niet zijn naam of foto vermelden bij dit artikel. “Deels omdat mijn omgeving er niet van op de hoogte is, maar ook omdat schoolgenoten het dan te weten kunnen komen. Die reageren niet altijd even tof op dit soort dingen, dus ik moet mezelf een beetje beschermen. Ook kan het mijn kansen verkleinen als ik op stage wil, omdat sommige bedrijven, bijvoorbeeld in Amerika, nog steeds ontzettend moeilijk doen over gender. Dat is triest, maar hopelijk is het in de toekomst beter.”