Noah van den Ban (22) identificeert zich eigenlijk als ‘gewoon Noah’, maar het woord non-binair helpt om het uit te leggen: “Mensen vragen me wel eens ‘ben je nu een man of een vrouw?’ De term ‘non-binair’ helpt hen om mij beter te begrijpen.”

“Ik heb het liefste dat mensen voor mij de voornaamwoorden die en diens gebruiken. Veel mensen gebruiken die al in mijn omgeving, maar sommige mensen heb ik het nog niet gevraagd te doen”, vertelt Noah. “Niet zozeer omdat ik bang voor een negatieve reactie, maar ook niet-positieve reacties vind ik lastig. Dan zeggen ze bijvoorbeeld dat ze het te ingewikkeld vinden, of niet mooi vinden klinken. Vervolgens moet ik dan mijn voornaamwoorden gaan verdedigen, en dat wil ik liever niet.”

Mede hierdoor heeft Noah soms minder zin om nieuwe mensen te ontmoeten. “Soms krijg ik van die twijfelachtige blikken van mensen, alsof ze me niet kunnen ‘plaatsen’. Liever heb ik dat ze me er even naar vragen of een conversatie starten.” Nog liever zou Noah het normaliseren om naar de aanspreekvormen van mensen te vragen. “Dat zou al helemaal ideaal zijn, maar gebeurt nog amper.” Wel ziet Noah dat steeds meer mensen hun voornaamwoorden in hun biografie op sociale media zetten (zowel binaire personen, als non-binaire personen). “Dat vind ik heel fijn, en geeft me een gevoel van support. Wie weet dat het dan ook vanzelf normaal wordt om het in gewone gesprekken aan elkaar te vragen.”

[aesop_audio title=”Luister hieronder naar hoe Noah een paar voorbeelden geeft van voornaamwoorden!” src=”https://svjmedia.nl/jasmijnberkers/wp-content/uploads/sites/427/2021/01/Noah.mp3″ loop=”off” viewstart=”off” viewend=”on” hidden=”off”]

Leuk om te weten: vanaf maart heeft Noah eindelijk een X staan op diens paspoort in plaats van “M” of “V”. Hier is onder andere een rechtszaak aan vooraf gegaan waarin Noah diens levensverhaal moest vertellen. “Het heeft al met al zo’n jaar geduurd en het was niet makkelijk, maar ik zal waarschijnlijk de vierde Nederlander worden met een X op de paspoort”, zegt Noah met een lach.

Samuel (26) identificeert zich als agender, wat voor hem inhoudt dat hij zich niet identificeert als ‘iets’. “Tegenover mijn ouders ben ik langer geleden uit de kast gekomen als transman, maar ik heb verder alleen een paar vrienden ingelicht over dat ik me identificeer als agender.”

[aesop_image img=”https://svjmedia.nl/jasmijnberkers/wp-content/uploads/sites/427/2021/01/Samuel-III.png” panorama=”off” align=”right” lightbox=”on” captionsrc=”custom” captionposition=”center” revealfx=”off” overlay_revealfx=”off”]

“Over het algemeen vind ik het leuk om over gender te praten, maar sommige mensen zitten zo vast in hun binair denken dat het geen zin lijkt te hebben. Het zou fijn zijn als mensen zich wat meer openstellen.” Zelfs in transkringen merkt Samuel dat non-binair zijn niet overal geaccepteerd is. “Het zit echt vast in onze samenleving. Jammer, want dat je je iets niet kan voorstellen, betekent nog niet dat het dan niet zo voor anderen kan zijn.”
Eén ding vindt Samuel in ieder geval echt ontzettend vervelend: deadnamen. “Dit houdt in dat je de persoon nog bij de naam noemt die die persoon voorheen had”, licht Samuel toe. “Dat kan natuurlijk soms per ongeluk gebeuren, maar probeer dat te voorkomen.”

Samuel heeft wel het idee dat het in de afgelopen jaren iets beter is geworden met de acceptatie. “Mensen in mijn omgeving die zich een aantal jaar geleden helemaal niks bij non-binair zijn voor konden stellen, supporten het nu. Ze begrijpen het dan niet precies, maar accepteren het wel.”

Ondanks dat kan Samuel niet zijn naam of foto vermelden bij dit artikel. “Deels omdat mijn omgeving er niet van op de hoogte is, maar ook omdat schoolgenoten het dan te weten kunnen komen. Die reageren niet altijd even tof op dit soort dingen, dus ik moet mezelf een beetje beschermen. Ook kan het mijn kansen verkleinen als ik op stage wil, omdat sommige bedrijven, bijvoorbeeld in Amerika, nog steeds ontzettend moeilijk doen over gender. Dat is triest, maar hopelijk is het in de toekomst beter.”