Een laatste wens: ‘Ik had nooit verwacht dat je erbij zou zijn, pap!’
Wat zou jij doen als je nog één laatste wens in vervulling mocht laten gaan? Veel mensen gaan naar hun favoriete artiest of naar de wedstrijd van hun favoriete voetbalclub, maar Teus (87 jaar oud) kiest ervoor om bij het feest van zijn zoon te zijn.
Matthijs en zijn vrouw Adeline zijn twintig jaar getrouwd en geven een groot feest voor familie en vrienden. De tuin is versierd met gouden slingers en gekleurde vlaggetjes. Er staan drie lange tafels aan de achterkant van de tuin, onder een grote beige tent, waaraan gegeten gaat worden. De discolichten staan al aan en de dj draait muziek. Naast de lange tafels staat een barretje waar drank wordt geschonken. Het feest is klaar om te beginnen maar de belangrijkste gasten zijn er nog niet: Teus en Truus.
Verrassende aankomst
De gesprekken van familie en vrienden vallen stil als ze zien dat de geel-blauwe wensambulance komt aanrijden en stopt voor het hek van het huis. Matthijs rent met grote passen op de ambulance af en barst in tranen uit als de deur opengaat. Hij ziet Teus op een brancard liggen onder een dikke deken met drie kussens in zijn nek: ‘Ik had nooit verwacht dat je erbij zou zijn, pap! Ik ben zo blij dat je er bent!’ De brancard wordt uit de auto getild door Liesbeth en Bas, vrijwilligers bij de stichting. Het hek van de tuin gaat open en Teus wordt als een beroemdheid ontvangen. Hij krijgt van iedereen knuffels en zwaait. De blauwe ogen van Teus lichten op en zijn grijze haren zijn netjes naar voren gekamd, hij is klaar voor het grote feest.
De andere zoon van Teus, Meindert, stapt de ambulance uit samen met zijn vrouw en dochter. Hij helpt de vrouw van Teus en tevens zijn moeder, Truus, uit de ambulance. Truus (82 jaar oud) loopt met een zwart-oranje rollator en kijkt vol verwondering om zich heen. Uit haar neus komt een slangetje voor haar sondevoeding, maar ondanks dat maakt ze het goed en begroet ze de familie. Meindert loopt samen met Truus naar de tafel en vraagt aan Liesbeth en Bas of zijn ouders naast elkaar kunnen zitten en samen kunnen eten. De brancard van Teus wordt verplaatst en tegenover Truus gezet. De twee broers nemen plaats aan het uiteinde van de lange tafel en Matthijs aait Teus over zijn bol. Teus doet zijn arm omhoog en steekt zijn duim op naar de vrijwilligers van de stichting, als gebaar dat het goed gaat.
Matthijs en zijn vrouw Adeline lopen naar de plek waar de dj staat. Er wordt een microfoon gepakt en de speech begint. Het echtpaar glundert en praat over hun liefde en hoe alles tussen hen begon. Tranen van geluk lopen over de gezichten en er wordt gelachen. ‘We hebben stoelen weggehaald van de mensen die er vandaag niet bij kunnen zijn, alleen nu kunnen we gelukkig weer de stoelen van pap en mam terugzetten,’ zegt Matthijs lachend. Tot slot worden er kaarsjes aangestoken voor familieleden die zijn overleden, zodat ze op deze manier toch aanwezig zijn.
De tafel waar Truus en Teus aan zitten, staat vol met glazen en borden. Het eerste gerecht wordt op tafel geserveerd en het diner wordt geopend. Er wordt veel gekletst en vrijwilligers Bas en Liesbeth nemen plaats op een houten bankje om alles in de gaten te houden, voor als er iets fout gaat. Truus besluit echter om naar binnen te gaan, want het wordt haar te veel qua prikkels. Teus kijkt bezorgd en vraagt hoe het gaat met Truus. ‘Onze vader betrekt onze moeder overal bij, terwijl het met hemzelf ook niet goed gaat. Het is een wonder dat hij hierbij is vandaag. Hij is twee jaar geleden permanent invalide geraakt en kreeg daar nog twee keer het coronavirus bovenop,’ vertellen de broers.
Grote liefde
Teus en Truus zijn dit jaar 56 jaar getrouwd. Teus glundert van oor tot oor door de twinkeling in zijn ogen en de glimlach die zich op het gezicht vormt. Wanneer iemand hem vraagt of hij het naar zijn zin heeft, worden zijn ogen groter en verandert zijn stem van toon: ‘Ik ben eigenlijk heel bezorgd om Truus. Ze is net naar binnen gegaan want het werd haar te veel. Ik hoop zo dat het wel goed met haar gaat.’ Hij neemt nog een hapje van zijn broodje met allemaal verschillende soorten sausjes en kijkt om zich heen. Teus heeft drie kussens op zijn bed liggen, maar zakt steeds verder weg. Liesbeth vraagt of hij een extra kussen wil en geeft hem een glas water, maar hij schudt zijn hoofd heen en weer om aan te geven dat hij geen extra kussen hoeft en eet zijn eten verder op.
Teus en Truus wonen in hetzelfde verzorgingstehuis op dezelfde verdieping in Harderwijk. De wensambulance heeft hen samen opgehaald en volgens Liesbeth en Bas is het heel bijzonder dat het echtpaar in hetzelfde verzorgingstehuis woont: ‘Het komt heel weinig voor dat een echtpaar in hetzelfde verzorgingstehuis terecht komt en dan ook nog bij elkaar op de verdieping. Dat zien wij heel weinig en het is mooi dat zij nog bij elkaar zijn. Het zijn vaak de kleinste wensen die het grootst zijn qua betekenis.’
Matthijs en Meindert vertellen dat het al een langere tijd niet goed gaat met Truus: ‘Onze moeder heeft drie keer kanker gehad en dit is de laatste strijd. Het glas is echter altijd halfvol en ze heeft een hele hoge pijngrens. Onze ouders zijn al 56 jaar getrouwd en echt maatjes van elkaar. Ze zijn zo met elkaar vergroeid dat we denken dat als onze moeder gaat, onze vader ook snel gaat om zo weer bij elkaar te zijn.’ De tranen springen bij Matthijs in de ogen als hij vertelt over hoe liefdevol iedereen voor de familie is: ‘Het is mooi om te zien toen ze aankwamen, dat ze ontvangen werden met open armen.’
Familieband
Het gezin is compleet op deze speciale dag. Het was echter nog de vraag of de wens door zou gaan: ‘Mijn moeder wilde in de eerste instantie niet mee en toen ging mijn vader twijfelen, omdat hij mijn moeder niet alleen wilde laten. Uiteindelijk hebben wij ze kunnen overhalen, omdat dit voor Matthijs heel belangrijk is,’ licht Meindert toe. Matthijs en Meindert zitten de hele avond bij hun ouders aan de tafel. ‘We zijn een heel hecht gezin en ik ben enorm dankbaar voor wat onze ouders allemaal voor ons gedaan hebben. Mijn ouders geven veel om elkaar,’ zegt Matthijs vol trots.
Teus heeft een bijzondere energie om zich heen hangen, legt Matthijs uit. ‘Je ziet het in zijn ogen, het geluk. Mijn vader heeft zo’n sterke wilskracht en dat is mooi om te zien. Hij blijft ondanks alles zo positief.’
Afscheid
Teus neemt nog wat hapjes van zijn eten, wanneer Truus met begeleiding komt aangelopen. Truus wordt ondersteund door haar schoondochter en kleindochter om goed over de tegels te kunnen lopen met de rollator. Teus kijkt haar vragend aan en Truus geeft aan dat ze graag naar huis wil. De vrijwilligers Bas en Liesbeth verlaten het houten bankje en duwen de brancard van Teus vooruit, naar de ambulance. Truus wordt begeleid door familie. De grote deuren van de ambulance gaan open en de brancard wordt in de auto gezet. Teus ligt er tevreden bij en Truus wordt in de ambulance geholpen. De zwart-oranje rollator past maar net in de ambulance en de deuren gaan dicht. Meindert besluit op het laatste moment met zijn ouders mee te gaan om hun zo nog gedag te kunnen zeggen en van hen samen te genieten, want de hele familie weet dat dit één van de laatste keren is dat zij met iedereen samen zijn geweest. Teus zwaait vanuit de ambulance, lacht en steekt nog een keer zijn duim op. Matthijs en zijn gezin zwaaien de ambulance na en de ambulance rijdt de straat uit.
‘Het is zo mooi om te zien dat iedereen erbij kon zijn vandaag, in het speciaal mijn ouders natuurlijk. Dat had ik nooit zien aankomen,’ zegt Matthijs terwijl hij zijn vader en moeder nazwaait.
De dag na de wens van Teus is zijn grote liefde Truus overleden. Het echtpaar is 56 jaar getrouwd geweest en dankzij de stichting kon Teus nog op de begrafenis van zijn vrouw zijn.
Wensen vervullen
Stichting Ambulance Wens vervult per jaar ongeveer 2.000 wensen. Het totaal aantal vervulde wensen is meer dan 19.700 sinds de oprichting van de stichting. Het team bestaat uit 270 vrijwilligers die zich inzetten om wensen waar te maken.