{"id":1078,"date":"2022-05-22T13:54:30","date_gmt":"2022-05-22T11:54:30","guid":{"rendered":"https:\/\/svjmedia.nl\/nikolavankrieken\/?p=1078"},"modified":"2022-06-05T13:37:04","modified_gmt":"2022-06-05T11:37:04","slug":"lucas-braak-als-ik-zeg-dat-ik-aan-de-hku-studeer-denkt-iedereen-gelijk-dat-ik-later-een-zwerver-word","status":"publish","type":"post","link":"https:\/\/svjmedia.nl\/nikolavankrieken\/1078\/lucas-braak-als-ik-zeg-dat-ik-aan-de-hku-studeer-denkt-iedereen-gelijk-dat-ik-later-een-zwerver-word\/","title":{"rendered":"Lucas Braak (20): \u201cAls ik zeg dat ik aan de HKU studeer, denkt iedereen gelijk dat ik later een zwerver word\u201d"},"content":{"rendered":"
Elk jaar stelt uitkeringsinstantie UWV een ranglijst samen van de kansrijkste, \u00e9n minst kansrijke, opleidingen met kans op een baan voor hbo\u2019ers en academici. Ook in 2020 scoren de creatieve opleidingen weer hoog op de ladder van minst-kansrijke studies. <\/strong>Maar toch zijn er in 2020 bijna 20.000 studenten die op het Nederlandse hbo-kunstonderwijs zitten. Wat maakt dat jongvolwassenen kunstenaar willen worden, terwijl de arbeidsmarkt krap is voor creatief opgeleiden? In deze portretreeks spreek ik zes kunstenaars van verschillende disciplines over hun gedrevenheid. Waar komt hun drive vandaan? En heeft de huidige arbeidsmarkt invloed op hun kunstenaarschap?<\/strong><\/p>\n Vlakbij de haven in Amsterdam-Oost doet Lucas verlegen de deur open. De hond begint gelijk enthousiast te kwispelen en te springen bij het horen van de bel. Als ik buk om deze te aaien zegt Lucas opgelucht: \u201cOh, geen angst voor honden dus. Dat is altijd nog wel de vraag.\u201d<\/p>\n We lopen de trap op naar de woonkamer die zich op de eerste verdieping bevindt. Overal in de kamer hangen kleine schilderijtjes en tekeningen. \u201cDie heb ik gemaakt\u201d, Lucas wijst naar een groot schilderij dat prominent in het midden van de gang hangt. Ook de kleurrijke meubels en de mooie lichtinval in de woonkamer vallen mij gelijk op. We nemen plaats aan de eettafel, en ik gooi mijn tas naast me neer op de tafel. Later tijdens ons gesprek blijkt dat deze handeling Lucas had ge\u00efrriteerd, omdat Lucas autisme heeft. Dat weet hij pas sinds een paar maanden, vertelt hij.Ook het bericht dat ik eerder vandaag stuurde blijkt achteraf ongelukkig gekozen te zijn: \u2018ik ben er rond 15:00 uur\u2019. De tijdsindicatie \u2018rond 15:00\u2019 was niet specifiek genoeg.<\/p>\n Omdat er op het Instagram account van Lucas \u2018queer artist\u2019 in de bio staat, stel ik een voor mijn doen ongebruikelijke eerste vraag, namelijk met welke voornaamwoorden Lucas aangesproken wil worden. Lucas geeft aan zich in geschreven teksten het prettigst te voelen bij de voornaamwoorden \u2018die\u2019 en \u2018diens\u2019.<\/p>\n Lucas heeft vanaf jongs af aan al gestruggled met diens gender en seksualiteit. Toen die werd geboren als meisje, was het enige wat die zeker wist: ik ben geen vrouw. Die dacht \u2018gewoon dat die anders was\u2019. Totdat die op diens twaalfde naar een aflevering van \u2018De Wereld Draait Door\u2019 keek, daar zaten twee jongens aan tafel die allebei transgender waren.<\/p>\n \u2018Transgender\u2019 was toen nog geen bekend begrip. Maar na deze aflevering is het kwartje langzaam gevallen, en kwam Lucas op diens dertiende uit de kast als transgender. \u201cIk was toen nog best wel jong. Maar toch denk ik dat de mensen om mij heen eerder dan ik doorhadden dat ik trans was. Er werd vroeger namelijk standaard aan mij gevraagd of ik een jongen of een meisje was. Ik dacht toen dat dat voor iedereen een normale vraag was om te krijgen, later kwam ik erachter dat dat niet zo was\u201d, vertelt Lucas.<\/p>\n Vanaf dat moment ging die ook naar school als \u2018Lucas\u2019 en is die in transitie gegaan. Ondanks dat die in Amsterdam op school zat, wist de schooldirectie niet goed hoe ze hiermee om moest gaan. Met gym vonden de meiden het ongemakkelijk als Lucas zich in de meisjeskleedkamer omkleedde, maar andersom vonden de jongens dat ook ongemakkelijk. Uiteindelijk moest Lucas zich daarom omkleden in iets dat leek op een bezemkast op de gang waarbij de deur niet op slot kon. De kast stond op de gang precies tussen de jongens -en meisjeskleedkamers in.<\/p>\n Toen mensen Lucas ineens tijdens en na zijn transitie ineens zien en aanspreken als \u2018jongen\u2019 of als \u2018man\u2019 voelde dat ook niet helemaal goed. \u201cToen ik in transitie ging wist ik alleen heel zeker dat ik geen vrouw ben. Maar waarom heeft iemand anders ons regels en kaders opgelegd om per se man of vrouw te zijn? Nadat ik in transitie ben gegaan ben ik mijzelf gaan identificeren als \u2018non binair\u201d, vertelt Lucas.<\/p>\n Een\u00a0non-binair\u00a0persoon is iemand die zich niet thuis voelt in de\u00a0binairegendercategorie\u00ebn man of vrouw. Het gaat erom dat we mensen niet aan de hand van hun biologische geslacht zomaar kunnen opdelen in kaders \u2018mannen\u2019 en \u2018vrouwen\u2019. Tussen man en vrouw zitten namelijk nog allerlei variaties.\u00a0Genderfluid\u00a0is een term voor mensen die zich niet altijd geheel man of vrouw voelen.<\/p>\n Een anekdote die het hokjes denken van mensen \u2013 en dan specifiek het gender-hokjes-denken – goed illustreert, is dat Lucas op diens zesde diens haar kort had geknipt. Toen die dit had gedaan kwamen er allemaal moeders naar diens moeder toe op het schoolplein om te melden dat die nu wel heel erg op een jongetje leek. \u201cAls ik zulke verhalen hoor denk ik: wat maakt dat uit?\u201d Terwijl Lucas diens zin probeert af te maken springt diens hond tegen Lucas aan en begint te blaffen.<\/p>\n Mede door diens jeugd heeft Lucas een fascinatie ontwikkeld voor mensen die in de ogen van de maatschappij \u2018anders\u2019 zijn. \u201cIk wil gewoon ander soort mensen tekenen dan de personen die in het biologieboek staan. Bijna niemand heeft namelijk zo\u2019n \u2018perfect\u2019 lichaam. En ik kan me voorstellen dat veel mensen die n\u00edet zo\u2019n lichaam hebben, denken dat ze daarom raar of anders zijn. Dat had ik zelf namelijk ook. Ik vind het fijn om mensen te choqueren en iets te tekenen wat mensen niet vaak zien, en om daar vervolgens een gesprek of harde discussie over te voeren. Mensen om mij heen vragen zich vaak af waarom ik bijna uitsluitend naakte mensen teken. Zij vinden het vaak t\u00e9. Maar precies om die reden maak ik het juist.\u201d<\/p>\nQueer artist <\/strong><\/h2>\n
Gender-hokjes-denken<\/strong><\/h2>\n