{"id":314,"date":"2020-03-24T14:23:24","date_gmt":"2020-03-24T13:23:24","guid":{"rendered":"https:\/\/svjmedia.nl\/ninahonig\/?page_id=314"},"modified":"2025-06-09T15:55:26","modified_gmt":"2025-06-09T13:55:26","slug":"vrije-opdracht","status":"publish","type":"page","link":"https:\/\/svjmedia.nl\/ninahonig\/afstuderen\/vrije-opdracht\/","title":{"rendered":"Vrije opdracht"},"content":{"rendered":"
\n
\n
\n
\n
\n
\n
\n
\n
\n
\n
\n
\n
\n
Foto: Nina Honig<\/em><\/pre>\n
Loop je tegenwoordig door de Jordaan, dan ruik je versgemalen koffie, zie je boetiekjes met Scandinavisch design en hoor je meer Engels dan Mokums. De wijk die ooit het kloppend hart was van de Amsterdamse volkscultuur, is onherkenbaar veranderd.<\/strong><\/p>\n
Volgens hoogleraar Sociologie aan de Universiteit van Amsterdam, Jan Rath, is dit een schoolvoorbeeld van klassieke gentrificatie: creatieve voorlopers trekken de wijk in, gevolgd door jonge professionals en uiteindelijk kapitaalkrachtige elites. Hoe heeft deze volkswijk zich ontwikkeld tot een van de duurste en meest toeristische buurten van Amsterdam? En, belangrijker: wat betekent dat voor de mensen die er wonen of er ooit woonden?<\/p>\n
De Jordaan als volksbuurt<\/h4>\n
In de 20e eeuw was de Jordaan een echte volksbuurt. Oorspronkelijk gebouwd in de 17e eeuw voor ambachtslieden en arbeiders, bleef het tot ver in de vorige eeuw een wijk vol armoede, maar ook solidariteit. \u201cEen dorp in de stad\u201d, noemt co\u00f6rdinator van het Amsterdamse Stadsgilde, Kees Kroon het. \u201cMensen kenden elkaar, hielpen elkaar. Er werd samen gezongen en gedanst, maar ook gezamenlijk leed gedeeld.\u201d<\/span><\/p>\n
De leefomstandigheden waren ontzettend slecht: gezinnen van zes of meer personen leefden op twintig vierkante meter, zonder stromend water, met een gedeelde beeremmer als toilet. Cholera-uitbraken verspreidden zich rondom de buurtbewoners, ongedierte was overal te vinden en er moest hard gewerkt worden om rond te komen.\u00a0<\/span><\/p>\n