{"id":16436,"date":"2025-01-23T20:14:33","date_gmt":"2025-01-23T19:14:33","guid":{"rendered":"https:\/\/svjmedia.nl\/specialisaties\/?p=16436"},"modified":"2025-01-27T01:38:46","modified_gmt":"2025-01-27T00:38:46","slug":"portret-krista-israel-glas-is-eigenlijk-net-als-mensen-het-lijkt-breekbaar-maar-is-sterker-dan-je-denkt","status":"publish","type":"post","link":"https:\/\/svjmedia.nl\/specialisaties\/16436\/portret-krista-israel-glas-is-eigenlijk-net-als-mensen-het-lijkt-breekbaar-maar-is-sterker-dan-je-denkt\/","title":{"rendered":"PORTRET | Krista Israel: “Glas is eigenlijk net als mensen: het lijkt breekbaar, maar is sterker dan je denkt.”"},"content":{"rendered":"\n

Glas, een materiaal waar wij allemaal dagelijks mee te maken krijgen. Je kijkt er doorheen, je drinkt eruit, en je ziet jezelf erin weerspiegeld. Als je aan glas denkt, denken de meeste mensen niet aan een materiaal dat meebuigt of vervormt. Toch zijn er mensen die daar anders over denken en juist deze eigenschappen van glas weten te benutten. Zij weten prachtige kunstwerken te maken van dit bijzondere materiaal. Krista Israel is precies zo\u2019n kunstenaar. Zij heeft een weg gevonden in de harde wereld van glas. <\/p>\n\n\n\n

<\/p>\n\n\n\n

Een creatieve blauwdruk<\/strong><\/p>\n\n\n\n

“Creativiteit zit bij ons in de familie echt in het DNA,” vertelt Krista met een glimlach. Als je naar haar familiegeschiedenis kijkt, zie je dat ze niet overdrijft. Zo is haar overgrootvader, Jacobus Spijker, bekend van zijn werk aan de Gouden Koets van ons koninklijk huis. En niet alleen haar overgrootvader was een creatieveling. Van kunstenaars tot muzikanten, van bouwkundigen tot zeelui\u2026 ze zaten allemaal in wat zij haar “blauwdrukje” noemt. Ook haar moeder was altijd bezig met verschillende kunstvormen: schilderen, fotograferen, en ook keramiek maken. <\/p>\n\n\n\n

Al vroeg op school werd duidelijk dat Krista anders naar de wereld keek. Haar oude rapporten uit de eerste klas schetsen hiervan een duidelijk beeld: “Let niet op, stoort anderen, maakt dingen niet netjes af.” Maar zodra het om creatieve lessen ging, was het een compleet ander verhaal. “Dan was het helemaal perfect… Ik had er al mijn aandacht bij en maakte alle dingen netjes en mooi af. Ik gebruikte precies de juiste kleuren. Daar was ik echt in mijn element.”<\/p>\n\n\n\n

Dit anders zijn<\/em> had helaas ook een vervelende kant\u2026 “Ik was vroeger altijd het buitenbeentje,\u201d vertelt ze openhartig. “Daardoor ben ik vroeger heel erg gepest op school. Kinderen voelen altijd precies aan wie er anders is\u2026 Wie er net wat anders in elkaar steekt dan de rest.\u201d <\/p>\n\n\n\n

<\/p>\n\n\n\n

Start van een lange zoektocht<\/strong><\/p>\n\n\n\n

Na de middelbare school begon haar zoektocht naar een eigen richting. Zo is ze op haar zestiende begonnen als banketbakker, waar ze uiteindelijk weer was gestopt toen ze geen werk kon vinden in deze richting. Hierna volgde een lange weg van verschillende studies en banen. Zo heeft ze ervaring opgedaan in de sales, werkte ze in winkels, en belandde ze uiteindelijk \u2018gewoon\u2019 op kantoor. Bij KPN heeft ze het langst in dienst gewerkt. Namelijk zo\u2019n drie of vier jaar. <\/p>\n\n\n\n

Met haar ADHD was het voor Krista geen match met het kantoorregime\u2026 \u201cIk kijk op een andere manier naar dingen en denk net wat anders na,\u201d legt ze uit. \u201cIk voelde me daar absoluut niet begrepen en geaccepteerd.\u201d Na KPN heeft ze nog \u00e9\u00e9n keer geprobeerd een switch te maken naar een andere kantoorbaan, namelijk als medewerker bij een woningbouwvereniging. Hier was ze echter heel snel klaar mee. \u201cHet was zo\u2019n enorme roddelafdeling. Ik vond het echt verschrikkelijk.\u201d De spanning van de afgelopen jaren werd haar te groot en resulteerde in een burn-out die haar anderhalf jaar aan huis gekluisterd hield.<\/p>\n\n\n\n

<\/p>\n\n\n\n

De ontdekking van glas<\/strong><\/p>\n\n\n\n

Na jarenlang op kantoor te hebben gezeten, was Krista er eindelijk klaar mee. Ze wilde iets creatiefs doen. Het was dan ook in deze periode dat het lot haar richting glas dreef… Een vriendin van haar wees haar op een kralenwinkel in de stad. “Het was een piepklein winkeltje, waar ze had allemaal potjes met glazen kraaltjes in allerlei kleurtjes hadden staan. Een soort van walhalla! Dit was mijn eerste job in een creatieve hoek, waarin je wel geaccepteerd wordt voor wat je goed kan.” Hoewel ze het werk ontzettend leuk vond, was het rijgen van de kralen voor haar helaas een teleurstelling: binnen vijf minuten was ze er klaar mee. Ze wilde meer, ze wilde zelf iets maken. Ze was ge\u00efnspireerd geraakt door het materiaal. “Glas is eigenlijk net als mensen, het lijkt breekbaar, maar is sterker dan je denkt. Je moet het alleen de ruimte geven om te zijn wat het is.” Het zou net zo goed over haarzelf kunnen gaan. Want net als het materiaal, bleek ze veel sterker dan ze ooit had gedacht: ze zette de eerste stap richting haar toekomst.<\/p>\n\n\n\n

Via internet vond ze Moniek van Munster, een kunstenaar die zich voornamelijk bezighield met kunstwerken van glas in lood. Tot haar verbazing nodigde Moniek haar meteen uit in haar atelier in Zeeland. “Ja, een vreemde… Die nodigde mij gewoon uit in haar atelier. Dat vond ik zo bijzonder.” Het was haar eerste kennismaking met een professioneel glasatelier, een moment dat haar leven zou veranderen.<\/p>\n\n\n\n

<\/p>\n\n\n\n

Aanwakkerende liefde<\/strong><\/p>\n\n\n\n

Haar ontmoeting met Moniek was een kantelpunt. Zij leerde Krista de eerste kneepjes van het vak. Via de Gouden Gids vond ze vervolgens Berthold Appel. Ze had gezocht naar een glasblazerij in de buurt, maar kwam tot haar verrassing terecht bij een atelier waar wetenschappelijk glas werd gemaakt. De ontmoeting met Appel werd een tweede keerpunt. “We hadden zo’n klik met elkaar,” vertelt ze. Na slechts drie uur zei hij: “Mijn vader werkt niet op maandag, dan mag je achter de brander. Je weet wat vuur is, je weet wat glas is. Doe je ding.” Krista werd opnieuw geraakt door de gastvrijheid van haar collega’s.\u00a0<\/p>\n\n\n\n

Het was in Appels atelier dat ze haar eigen stijl echt vond. Op de werkbank van zijn vader lag een hoop afval van glaswerk. “Als je een glazen staafje afbrandt, dan komt er een klein bolletje aan het uiteinde. In die berg afval was er \u00e9\u00e9n spriet die eruit stak met een bolletje eraan, en die pikte het licht op zo\u2019n manier op dat ik gelijk dacht van: wauw<\/em>. Dit is het!\u201d Dit inspireerde haar om te experimenteren met dunne glasdraden met precies zo\u2019n bolletje eraan.<\/p>\n\n\n\n