{"id":16715,"date":"2025-01-24T18:03:07","date_gmt":"2025-01-24T17:03:07","guid":{"rendered":"https:\/\/svjmedia.nl\/specialisaties\/?p=16715"},"modified":"2025-01-26T20:07:37","modified_gmt":"2025-01-26T19:07:37","slug":"jongeren-voelen-zich-minder-getrokken-door-jazzmuziek-ze-zijn-niet-meer-nieuwsgierig","status":"publish","type":"post","link":"https:\/\/svjmedia.nl\/specialisaties\/16715\/jongeren-voelen-zich-minder-getrokken-door-jazzmuziek-ze-zijn-niet-meer-nieuwsgierig\/","title":{"rendered":"Jongeren voelen zich minder getrokken door jazzmuziek, ze zijn niet meer nieuwsgierig"},"content":{"rendered":"

\u201cHet verschil met dertig jaar geleden is: wij hadden geen minachting voor jazz. De jonge mensen van nu wel\u201d, vertelt jazzsaxofonist Branford Marsalis in een interview met de Volkskrant. Jazz is groot geworden in New Orleans en heeft zich verspreid naar Europa. In de jaren \u201820 domineerde dit genre dan ook onder de jongere generatie. 100 jaar later heeft deze muziek zich echter teruggetrokken naar de achtergrond. <\/strong><\/p>\n

Voor de Tweede Wereld Oorlog was jazz in Nederland een prominent genre. Mensen konden erop dansen en drinken. Ook na de Tweede Wereld Oorlog bleef jazz populair.
Eind 1945 bracht professor G. van der Leeuw – leider van het departement Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen – een standpunt in kaart. Deze betrof zijn zorg over de jongerencultuur en hun verwilderde staat door de oorlog.
Van der Leeuw kwam met het initiatief om jongeren meer te laten luisteren naar volksmuziek en hier op dansen in plaats van de Amerikaanse jazzmuziek. Het volksdansen zou volgens hem bijdragen tot \u201clichamelijke en geestelijke tucht en tot de ontwikkeling van de geheele persoonlijkheid\u201d. Van der Leeuw had er dan ook veel moeite mee dat de jeugd Amerikaanse liedjes zong en van jazz hield.<\/p>\n

Van populair genre naar nauwelijks interesse <\/strong><\/p>\n

In het inmiddels niet meer bestaande jazztijdschrift Philharmonic stelde redacteur, Henk Niesen jr. de vraag waarom jongeren liever luisteren naar jazz en bebop dan naar Back en Beethoven? Zijn antwoord was: jazzmuziek bestaat uit relatief kinderlijke, door eenvoudige negerslaven op hun eigen wijze bewerkte liedjes van hun blanke onderdrukkers met een aanstekelijk ritme en unieke instrumentatie. \u201cVroeger hadden we nog geen streamingdiensten, Spotify kwam in 2006 op de markt en Youtube in 2005\u201d, vertelt Bert van den Brink, jazzpianist, leraar op het conservatorium in Utrecht en componist. \u201cWe luisterden naar muziek op de radio en vinyl. De keuze was daardoor erg gelimiteerd, er waren ook maar twee radiozenders. Je luisterde wat erop stond waardoor je automatisch genres luisterde waar je anders misschien geen aandacht aan zou geven. Waar de jongeren n\u00fa geen aandacht aan geven, omdat ze dat niet hoeven.\u201d<\/p>\n

Redenen voor afname populariteit\u00a0<\/strong><\/p>\n

Een reden voor de afname van populariteit van jazzmuziek onder jongeren is de afname van jazz op de radio. In 2022 werd NPO Radio 4 omgedoopt tot NPO Klassiek, waardoor er weer een zender minder is op de radio die aandacht wijdt aan jazzmuziek. De zender NPO Soul en Jazz is nu nog maar een van de weinige zenders die jazzmuziek afspeelt. Door de afname van jazz gerelateerde radiozenders hebben jonge jazzmuzikanten minder mogelijkheid tot uitbloeien naar een grote muzikant.<\/p>\n

Trompettist Enrico Rava vertelt in een interview met Jazznu dat de interesse voor jazzmuziek veel lager ligt: \u201cMen was vroeger nieuwsgierig, dat is nu niet meer. Liefhebbers behoren tot een sekte, in elke stad is er wel iemand die zich er mee bezig houdt maar het is niet meer zoals vroeger. Toen Miles Davis in de jaren vijftig naar Itali\u00eb ging, schreef elke krant erover. Rondom jazz zie ik dat nu niet meer gebeuren.\u201d
Bert van den Brink geeft hiervoor een verklaring: \u201cDat komt omdat de drempel om muziek te produceren veel lager is geworden. Iedereen kan nu muziek uitbrengen waardoor de consument door de bomen het bos niet meer kan zien, er zijn dus zo ontzettend veel kleine jazzmuzikanten bij gekomen dat luisteraars het gemakkelijker vinden om er dan maar niet meer naar te luisteren\u201d.<\/p>\n\n\n

\n
\n

Muziek producer en programmamaker voor het programma injazz Radio, een zender die draait om het maken van jazzmuziek Co van der Kloet, vertelt: “Een andere reden voor het niet meer luisteren naar jazzmuziek door jongeren is inderdaad de overvloedige hoeveelheid jazzmuzikanten. De jazz die deze mensen maken is ook anders dan de jazz die vroeger werd gemaakt. Jazz van nu valt niet meer te omschrijven, dat geldt overigens niet voor blues of soul muziek. Ik zeg altijd: muziek waarvan je niet weet hoe je deze moet omschrijven, onder andere door de vele fuseringen binnen de jazz en andere genres, is jazzmuziek. Ik denk dat dit ook zeker een grote factor kan zijn voor jongeren om niet meer naar jazz te willen luisteren”, aldus van der Kloet.<\/p>\n\n\n\n

<\/p>\n<\/div>\n\n\n\n

\n

Lees meer over de denkwijze van van der Kloet bij zijn\u00a0portret<\/a><\/p>\n\n\n\n

<\/p>\n\n\n\n

\"\"<\/figure>\n<\/div>\n<\/div>\n\n\n\n
\n

Een voorbeeld van moderne jazz is onderstaande audio track. Naam van muzikant: Jon Shuemaker.