{"id":20139,"date":"2025-06-14T23:40:03","date_gmt":"2025-06-14T21:40:03","guid":{"rendered":"https:\/\/svjmedia.nl\/specialisaties\/?p=20139"},"modified":"2025-06-15T12:18:05","modified_gmt":"2025-06-15T10:18:05","slug":"its-not-a-phase-mom-de-emo-revival-is-echt","status":"publish","type":"post","link":"https:\/\/svjmedia.nl\/specialisaties\/20139\/its-not-a-phase-mom-de-emo-revival-is-echt\/","title":{"rendered":"\u201cIT\u2019S NOT A PHASE MOM!\u201d: De Emo revival is \u00e9cht"},"content":{"rendered":"

Foto’s gemaakt door Maria Belkadi<\/em><\/p>\n

Zwarte eyeliner, haar voor de ogen, armen vol plastic bandjes, gescheurde broeken en de iconische Converse All Stars, alles schreeuwt emo. Deze subcultuur beleefde haar hoogtijdagen in de jaren 2000. Het was een tijd waarin jongeren elkaar vonden in somberheid, acceptatie, emotionele expressie en een gevoel van rebellie tegen de mainstreamcultuur. Hoewel de emo-cultuur een tijd lang van de radar verdween, lijkt de subcultuur nu weer tot leven te komen.<\/strong><\/p>\n

Emo is afgeleid van het woord emotional<\/em>, geen verrassing, want de emo-cultuur draait om gevoelens en acceptatie. Voor veel jongens was het zelfs revolutionair: eindelijk ruimte om niet de hele tijd de sterke man te hoeven zijn, maar om te kunnen vertellen hoe je je \u00e9cht voelt. Hier mocht je breekbaar zijn en luid over je emoties spreken. Hoewel deze subcultuur haar hoogtepunt beleefde in de jaren 2000, ontstond het officieel in de VS rond de jaren 90. De visuele stereotyperende emo look zoals we die nu kennen, met zwart haar, skinny jeans en eyeliner kwam pas later. Volgens cultuuronderzoeker en mediawetenschapper Judith May Fathallah draait emo sterk om “emotionele expressie, persoonlijke teksten en een visuele stijl die bewust de norm uitdaagt.” De beweging begon in de muziek, met wortels in de hardcore-scene, en groeide uit tot een bredere levensstijl, waarbij het internet een belangrijke uitlaatklep vormde.<\/p>\n

Fathallah beschrijft hoe emo in de vroege jaren 2000 doorbrak naar de mainstream: \u201cDe \u2018emo-paniek\u2019, waarbij de subcultuur werd gekoppeld aan zelfbeschadiging en zelfmoord, speelde gedeeltelijk een rol. Deels omdat jongeren zich juist tegen dat negatieve beeld verzetten, maar ook omdat een slechte reputatie binnen sommige subculturen juist status kan geven. Daarbij had het opkomende thuisinternet veel invloed: bands en labels uit de derde emo-golf gebruikten sociale media zoals MySpace al vroeg om hun muziek te verspreiden.\u201d Wat begon als een niche van de hardcore-scene, werd al snel door de media opgeblazen tot een zogenaamd zelfmoordcultuur.<\/p>\n

Wat weten mensen in 2025 eigenlijk naar de emo-subcultuur? en weten we wel echt waar het over gaat? Bekijk hieronder het filmpje om te kijken wat mensen erover weten.<\/p>\n