{"id":20331,"date":"2025-06-16T04:28:42","date_gmt":"2025-06-16T02:28:42","guid":{"rendered":"https:\/\/svjmedia.nl\/specialisaties\/?p=20331"},"modified":"2025-06-16T11:14:57","modified_gmt":"2025-06-16T09:14:57","slug":"japanse-popcultuur-een-veilige-haven-voor-autisme","status":"publish","type":"post","link":"https:\/\/svjmedia.nl\/specialisaties\/20331\/japanse-popcultuur-een-veilige-haven-voor-autisme\/","title":{"rendered":"Japanse popcultuur een veilige haven voor autisme"},"content":{"rendered":"

De Japanse popcultuur heeft een bijzondere plek gekregen op het wereldtoneel. De diverse media waaronder manga, anime en Jpop stelen de harten van miljoenen mensen wereldwijd. In het bijzonder die van autistische personen, maar wat maakt deze dingen zo aantrekkelijk voor deze groep?<\/strong><\/p>\n\n

Net als autisme is de Japanse popcultuur erg breed en divers. Op veel vlakken voelen autistische personen zich sterk aangetrokken tot de Japanse popcultuur en de subcultuur die het met zich meebrengt. Dit heeft een aantal belangrijke redenen, de Japanse popcultuur gemeenschap, door middel van bijvoorbeeld manga en anime, maar tot zekere mate ook gaming en Jpop, sluiten, direct als ook indirect aan op de behoeften en voorkeuren die komen kijken bij personen in het autisme spectrum. Om uit te vinden hoe dit zo gekomen is, gaan we in op hoe popcultuur verweven is in het conservatieve Japan en waarom dit veel mensen die autistisch zijn aantrekt.<\/span><\/p>\n\n

Autisme in de Japanse samenleving<\/strong><\/p>\n\n

We kennen Japan als een land van technologie, lekker eten, felle kleuren en een rijke geschiedenis. Hoewel het Japan van vroeger een heel andere uitstraling had dan dat van vandaag, leven in het moderne Japan de oude gewoonten voort, naast de nieuwe kleurrijke popcultuur. Maar hoe staat de popcultuur zo haaks op het traditionele dagelijks leven in Japan en hoe verhouden autistische individuen zich tot deze traditionele conservatieve samenleving, welke uitweg biedt deze popcultuur hen?\u00a0<\/span><\/p>\n\n

Japan heeft het op een na hoogste autisme cijfer per hoofd in de wereld. Dat is niet omdat er bepaald Japans gen voor autisme is, maar omdat in de collectivistische Japanse cultuur mensen die van de \u2018norm afwijken\u2019 sneller opvallen. In de Japanse cultuur staat groepsidentiteit, prestatie en sociale hi\u00ebrarchie hoog in het vaandel. Zo is het bijvoorbeeld erg belangrijk wat de omgeving en de mensen met status van jou en van je familie vinden. Autistische personen hebben vaak moeite met voldoen aan sociale verwachtingen, zo is het bijvoorbeeld in Japan onbeleefd om je uit te spreken tegen iemand die ouder is, of in een hogere rang staat, ook ziet men directe communicatie als \u2018hard\u2019 en \u2018onbeleefd\u2019. Dit terwijl autisme vaak gepaard gaat met een behoefte aan extra bevestiging en context, wat gemakkelijk wringt met hoge sociale verwachtingen en veel ongeschreven regels.<\/span><\/p>\n

\"\"
\n<\/span><\/p>\n

Net als autisme is de Japanse popcultuur erg breed en divers. Op veel vlakken voelen autistische personen zich sterk aangetrokken tot de Japanse popcultuur en de subcultuur die het met zich meebrengt. Dit heeft een aantal belangrijke redenen, de Japanse popcultuur gemeenschap, door middel van bijvoorbeeld manga en anime, maar tot zekere mate ook gaming en Jpop, sluiten, direct als ook indirect aan op de behoeften en voorkeuren die komen kijken bij personen in het autisme spectrum. Om uit te vinden hoe dit zo gekomen is, gaan we in op hoe popcultuur verweven is in het conservatieve Japan en waarom dit veel mensen die autistisch zijn aantrekt.<\/span><\/p>\n\n

Popcultuur en media als maatschappelijke spiegel<\/strong><\/p>\n\n

Zoals vrijwel overal op de wereld, is media door middel van bijvoorbeeld: films, series, literatuur en ook muziek of games een manier om een boodschap over te brengen en kritiek te uiten door middel van entertainment. Japan heeft na de Tweede Wereldoorlog een grote entertainmentindustrie opgebouwd om de economie weer op te bouwen. In het begin was dit vooral een manier om de nasleep van de oorlog te benadrukken en waar Japan een nieuw kleurrijk imago mee wilde uitstralen. Zowel voor de Japanners als voor een nieuw niet militair gedreven wereldbeeld. Dit maakte ruimte voor meer expressie en fantasie.\u00a0<\/span><\/p>\n\n

Rond de late jaren tachtig kwam de Japanse popcultuur, zoals we die nu kennen, op gang. Door de opkomst van internet werd het een verdienmodel dat goed werkte bij jonge mensen die daarin een uitweg vonden (ondanks het stigma) van het complexe en vermoeiende dagelijks leven. De grootschalige consumenten van de popcultuur worden \u2018Otaku\u2019 (\u304a\u305f\u304f) genoemd, wat in Japan een eervolle benaming is. De kleurrijke personages, expressieve emoties, magische werelden, gecombineerd met vaak verzet tegen autoriteit en het aansnijden van maatschappelijke taboe, geeft mensen een plek om tijdelijk te ontsnappen aan de grote verantwoordelijkheden en sociale druk. Dit lag bijzonder goed bij mensen die van de norm afwijken.\u00a0<\/span><\/p>\n\n

Je gehoord voelen in een andere wereld dan de echte<\/strong><\/p>\n\n

Naast herkenning brengt de Japanse popcultuur scene ook erkenning mee voor autistische personen. Niet enkel in Japan maar wereldwijd voelen autistische personen zich aangetrokken tot de Japanse media, zo ook in Nederland voelen mensen op het autisme spectrum zich beter gehoord en gerepresenteerd in Japanse media. Dit omdat het goed inspeelt op hun behoeften. Niet alleen om sociaal moeilijke situaties in het dagelijks leven vol prikkels en spanning te ontvluchten, maar om in iets op te gaan dat jouw \u2018innerlijke taal\u2019 lijkt te spreken.\u00a0<\/span><\/p>\n\n

Wat anime, manga en andere dingen die daardoor ge\u00efnspireerd zijn zo fijn maakt voor mensen op het autisme spectrum, is dat het een perfecte mix biedt tussen ontprikkelen en het opzoeken van prikkels. Dit lijkt misschien tegenstrijdig, maar het is precies hoe het vaak werkt in een autistisch brein. Naast de prikkels van situaties in het leven waarin je je continu moet aanpassen en waar het voor de meeste mensen allemaal vanzelf lijkt te gaan, is het fijn om even terug te vallen op een fantasierijke wereld met oog voor schoonheid en detail. Toch brengt dit nieuwe prikkels met zich mee, alleen op een manier die autisme vriendelijker is. Zo hebben veel anime genres een voorspelbare formule, maar blijft het toch spannend en interessant genoeg. Vaak volgen series een vast plot per aflevering die steeds een beetje anders is, maar tegelijkertijd opbouwt naar een climax voor de uiteindelijke seizoensfinale. Hierdoor is het vertrouwd genoeg om comfortabel te zijn, maar ook spannend genoeg om te blijven kijken. Wat ook aansluit op de veelvoorkomende behoefte aan structuur en inspeelt op speciale interesses.<\/span><\/p>\n\n

Niet alleen de verhaallijnen voelen vertrouwd, maar ook veel personages zijn toegankelijker voor autistische personen. Ze kunnen zich makkelijk herkennen in de hoofdpersonages die vaak sterk opvallen in de menigte en duidelijk van een norm afwijken. Vaak verzetten deze personages zich tegen een systeem waarin een bepaalde norm wordt geforceerd, of door een antagonist be\u00efnvloed wordt. De emoties zijn vaak expressief en duidelijk aangegeven en zonder subtext zichtbaar, dit werkt verlichtend, omdat autistische personen vaak moeite hebben met het begrijpen van subtext. Hierdoor kan je je makkelijk met een protagonist identificeren als je autistisch bent.\u00a0<\/span><\/p>\n

\"\"

De veilige muur van Qiao-Ling Wang<\/p><\/div>\n

Hieronder vertelt Qiao-Lang Wang haar verhaal waarom door anime en manga ge\u00efnspireerde media haar beter aantrekken dan de meeste Westerse media en hoe het op haar persoonlijke voorkeuren en behoeften inspeelt.\u00a0<\/span><\/p>\n