Sandra (48) Ammerlaan, is als Maarssense comedian ge\u00efnteresseerd in spot, humor, mensen en verbinding met mensen. In de loop van haar leven heeft zij worstelt met depressie \u2013 Zo heeft zij in de schoenen gestaan van de jongeren uit de het rapport van Staat van Volksgezondheid en zorg, waar uit het onderzoek een procentuele stijging van 9,6% blijkt in depressieve jongeren het afgelopen jaar.\u00a0<\/b><\/p>\n
‘Het begon met dat ik het niet meer zag zitten natuurlijk. En dat een touw mij niet gaat houden. Ik begon met depressie. Op een gegeven moment was ik zo depressief, dat ik echt su\u00efcidaal was. Iedere dag wanneer ik naar bed ging, dacht ik, \u2018Lieve Heer, als u echt bestaat, dan alsjeblieft, kom mij halen. Zodat ik morgen niet meer wakker hoefde te worden. Dan werd ik de volgende dag wakker en moest ik mezelf helemaal door die dag heen trekken. Tot ik me realiseerde: ja, maar hier word ik niet beter van. Dus wat ga ik dan doen? Ik moet iets aan mijn eigen ontwikkeling gaan doen.\u00a0<\/span><\/p>\n Taboe<\/strong><\/p>\n Ik ging op een gegeven moment naar een psycholoog, na mijn reis naar Egypte, en ik kon op de terugweg niet stoppen met huilen. <\/span>Tot ik naar die psycholoog ging, die zei: ‘ je hebt letterlijk en figuurlijk jezelf helemaal uitgeput.\u2019\u00a0 Als ik een glaasje water moest halen in de keuken, dan deed ik een half uur over. Ik wilde het eens niet geloven dat ik het had. Ik dacht \u2018dat heb ik helemaal niet’. En ik denk dat het nu 10 jaar verder is, dus is het veel makkelijker om over te praten. Maar 10 jaar geleden was dat toch nog een beetje een taboe. Ik moet zeggen dat ik me ook heel erg schaamde. Ik was alleen maar bezig met doen wat andere mensen vonden en wilden. En ik wilde goed genoeg zijn, want ik wilde de perfecte zus zijn, maar ook de perfecte dochter. En de perfecte vriendin. En weet je wat? Nou, dat gaat helemaal niet. ‘<\/span><\/p>\n Ik heb het eerst heel lang ook geheim gehouden. Mijn vader en moeder wisten het natuurlijk wel, maar ik dacht toen wel \u2018moet ik dat echt gaan zeggen?\u2019. Toen ik bij die eerste psycholoog in behandeling was,\u00a0 dacht ik: weet je, misschien moet ik er geen geheim van maken. Want dan breekt dat ook weer een soort van taboe voor andere mensen. Het is helemaal niet zo gek als je naar een psycholoog gaat. Zelfs niet als je jong bent.\u00a0<\/span> Eigen controle<\/strong><\/p>\n Ik ben als eerst een jaarprogramma gaan volgen, dat heette 365 dagen succesvol. Dat is een jaar lang persoonlijke ontwikkeling. Dat jaar leerde ik dat ik veel meer controle had over mijn eigen leven, veel meer zelf in de hand had.\u00a0 Ik ging ver buiten mijn comfortzone en deed dingen waarvan ik dacht dat ik ze nooit zou durven \u2013 zoals abseilen van de Euromast, terwijl ik doodsbang ben voor hoogtes. Maar op een gegeven moment kreeg ik een terugval. Toen ben ik een NLP opleiding gaan doen, niet omdat ik dacht dat ik heel goed was in anderen te coachen. Ik wilde alleen beter worden. Daar moet je dan alle technieken die je gaat geven, zelf ondergaan. Dus ik heb mezelf geheeld, en tegelijkertijd geleerd om dit op andere toe te passen. Dan is het wel de bedoeling dat ik mensen ga begeleiden, dacht ik toen. Omdat ik mijn ervaringen kan doorgeven, wil ik de persoon zijn voor iemand die ik zelf een paar jaar geleden nodig had.<\/span><\/p>\n Hoe ik tot het besef kwam dat ik niet langer zo meer kon, was dat ik na de zoveelste dag zo lang, achteraf gezien, de slachtofferrol speelde. Want als je slachtoffer bent, is alles geoorloofd. En slachtoffers zijn eigenlijk gemeen. Ik wilde geen slachtoffer zijn. Want als ik slachtoffer ben, heb ik geen controle over mijn eigen leven. Als je slachtoffer bent, dan geef je iemand anders een schuld. Dan hebben die dus controle over je leven. Maar als ik dan verantwoording neem, dan zet ik mezelf achter het stuur. Het is gewoon net zo lang kijken tot je een ander perspectief ziet. Omdat ik dat zo lang en zo vaak had moeten doen, ben ik er wel beter in geworden. Dat kan ik dan ook makkelijker doorgeven. Ik denk dat ik ook heel ander mens geworden ben. Als ik naar het verleden terugkijk dan denk ik, \u2018Jezus, was ik echt zo bekrompen en kortzichtig?\u2019<\/span><\/p>\n Luisteren<\/strong><\/p>\n Dat het SDQ rapport een stijging van 10% in depressieve jongeren laat zien het afgelopen jaar, vind ik heftig. Ik denk dat het belangrijkste is dat iemand luistert. En iemand die je begrijpt. Ik geloof erin dat iemand zijn of haar problemen krijgt, omdat zij of hij de enige is die deze op kan lossen. We kunnen wel het allerbelangrijkste, als je iemand wil helpen die een depressie heeft, naar ze luisteren. Luister naar iemand zonder oordeel. Maak verbinding met iemand en praat met ze. Maar ga ze niet verbeteren. En ga al helemaal niet zeggen wat ze moeten doen. Wat waar is over iemand die depressief is, die is al heel klein, die moet groter worden. Wij zijn gewend onze\u00a0 gevoelens weg te stoppen. Want als je ze niet ziet, dan zijn ze er niet. Maar als we de gevoelens van geluk en blijdschap. Die willen we wel voelen, die stoppen we niet onder de mat. Maar gevoelens van boosheid of eenzaamheid zijn niet anders. Ook die hebben een plek nodig. Als ik soms een keer boos of verdrietig ben. zeg ik, oh, is het weer zo ver? Nou, vooruit, voor een half uurtje. En dan ben ik een half uur boos. Dan op een gegeven moment ben ik er ook weer klaar mee. Omdat ik het toelaat, is het ook sneller voorbij. Je moet ze eerst echt voelen om ze los te kunnen laten, en dan denk je bij jezelf: wat wil het je vertellen?<\/span><\/p>\n Sandra Ammerlaan vertelt over haar eigen depressie en hoe ze hiermee heeft geworsteld. Uit het SDQ-rapport van de Staat van Volksgezondheid blijkt het dat het aantal depressieve jongeren met 9,6% is gestegen.<\/p>\n","protected":false},"author":3545,"featured_media":1285,"comment_status":"closed","ping_status":"closed","sticky":false,"template":"","format":"standard","meta":{"_acf_changed":false,"_et_pb_use_builder":"","_et_pb_old_content":"","_et_gb_content_width":"","footnotes":""},"categories":[1,31,32],"tags":[86,85,43,58,52],"class_list":["post-1283","post","type-post","status-publish","format-standard","has-post-thumbnail","hentry","category-cultuur-vrije-tijd","category-gezondheid","category-jongeren","tag-depressie","tag-gezondheid","tag-maarssen","tag-stichtse-vecht","tag-verhalen","et-has-post-format-content","et_post_format-et-post-format-standard"],"acf":[],"yoast_head":"\n
\n<\/span><\/p>\n
<\/p>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":"