{"id":463,"date":"2024-09-13T14:27:08","date_gmt":"2024-09-13T12:27:08","guid":{"rendered":"https:\/\/svjmedia.nl\/studiovrijdag\/?p=463"},"modified":"2024-09-13T14:28:23","modified_gmt":"2024-09-13T12:28:23","slug":"factcheck-een-ander-soort-taalgebruik-zal-het-taboe-verbreken-rond-suicide","status":"publish","type":"post","link":"https:\/\/svjmedia.nl\/studiovrijdag\/463\/factcheck-een-ander-soort-taalgebruik-zal-het-taboe-verbreken-rond-suicide\/","title":{"rendered":"FACTCHECK: Een ander soort taalgebruik zal het taboe verbreken rond su\u00efcide"},"content":{"rendered":"
Een opiniestuk van de Volkskrant<\/a> stelde dat we als maatschappij de nabestaanden\u00a0van su\u00efcide het gevoel geven medeplichtig te zijn aan het overlijden. Dit wordt\u00a0gekoppeld aan ons huidige taalgebruik, waar we \u2018zelfmoord plegen\u2019 zeggen en\u00a0daarmee automatisch over \u2018daders\u2019 spreken. Dat er een causaal verband is tussen\u00a0het taalgebruik, schaamte en het schuldgevoel van nabestaanden en\u00a0overlevenden, kunnen we dus stellen.<\/strong><\/p>\n Vandaag de dag leggen we door ons taalgebruik nadruk op dat het een bewuste keuze is\u00a0geweest van de overledene om uit het leven te stappen. Het wordt door de maatschappij\u00a0gezien als een ego\u00efstische daad, maar uit een onderzoek van de Vrije Universiteit\u00a0Amsterdam<\/a> blijkt dat mensen die sterven door su\u00efcide vaak ondragelijk lijden en niet uit\u00a0het leven willen stappen, maar het als enige werkende optie zien. Ook bij de\u00a0nabestaanden is er vaak veel sprake van onbegrip, schuldgevoelens en schaamte.\u00a0Rouwspecialist Manu Kierse concludeerde dat zeventig procent van nabestaanden door\u00a0su\u00efcide een persisterende rouwstoornis oplopen<\/a>. Een van de redenen daarvan is het\u00a0taboe wat op het woord \u2018zelfmoord\u2019 ligt. Scarlet Hemkes, persvoorlichter van 113 zelfmoordpreventie, ziet ook de emotionele lading die aan het woord vastzit. \u2018Ik denk dat we ons steeds meer realiseren dat het woord \u2018zelfmoord\u2019 een veel te criminele lading heeft niet past bij het verschijnsel zelfdoding. Ik zie daarom dat steeds meer mensen dit woord minder gaan gebruiken\u2019.<\/p>\n Ondanks de beschuldigende connotatie bij de term \u2018zelfmoord\u2019 kan het ook\u00a0drempelverlagend zijn om een concrete term te gebruiken. Zeker voor hulplijnen is dit\u00a0belangrijk, omdat zij willen aansluiten bij de taal die de pati\u00ebnt ook gebruikt, aldus Derek\u00a0de Beurs<\/a>, deskundige su\u00efcidepreventie van het Trimbos-instituut. Ook 113\u00a0zelfmoordpreventie<\/a> kiest er bewust voor om de term \u2018zelfmoord\u2019 in hun naam te houden\u00a0om zo goed mogelijk vindbaar te zijn. \u2018Als het gebruik van de term zelfmoord betekent\u00a0dat hulpvragers ons beter weten te vinden, dan is dat voor ons een reden het woord te\u00a0gebruiken\u2019. Dat geldt voor hen echter niet in het geval van werk wat niet gericht is op\u00a0mensen met su\u00efcidale gedachten, zoals persberichten en onderzoeken. Dan komt het\u00a0woord \u2018su\u00efcide\u2019, de meer wetenschappelijke term, meer naar boven. Hemkes verklaart dat ze zoveel mogelijk de woorden zelfdoding, su\u00efcide of \u2018een einde aan het leven gemaakt\u2019 gebruiken. \u2018Enkel als het nodig is om de hulpvrager beter te bereiken, gebruiken we het woord zelfmoord\u2019.<\/p>\n
\nDeze factcheck is geschreven op 11-09-2024 met de kennis van dat moment<\/em>.<\/strong><\/p>\n
\nInterpretatie \u2018zelfmoord\u2019<\/strong><\/p>\n
\nWaarom we vaak wel het woord \u2019zelfmoord\u2019 gebruiken<\/strong><\/p>\n