Musicus, kunstenaar en dichter. De knuffeljunk van Nederland was van veel creatieve markten thuis. Met zijn charisma en opvallende levensstijl trok Herman brood veel aandacht en bekendheid. Op 5 november zou Brood 77 jaar zijn geworden.  Dit is een goed moment om een licht te schijnen op de artiest zijn leven en zijn carrière.

Als kind was Herman al tegendraads: het liefst zwom hij tegen de stroming in. Deze karaktertrek zou hem zijn leven lang onderscheiden. School was niet voor hem weggelegd. Piano spelen en tekenen hadden voor hem prioriteit.

In 1964 ging Brood naar de  Kunstacademie in Arnhem en richtte hij daar zijn eerste band, The Moans op. De band speelde veel voor Amerikaanse militairen in West-Duitsland. Om wakker te blijven kreeg hij een keer een pilletje toegeschoven, dit markeerde het begin van zijn problemen met drugs. Na drie jaar stapte hij over naar Cuby and the Blizzards, in dezelfde periode ontmoette hij Miss Groningen, Tekie Buissink. Na een korte relatie werd op 24 mei 1968 hun zoon Marcel geboren.

Als vader was de jonge Brood afwezig. Marcel vertelt in de podcast Allemaal Familie met Bert Kranenberg dat hij Brood eigenlijk nooit als vader heeft gezien: “Ik zeg altijd Herman, ik zeg nooit vader of papa. Die woorden zijn nog nooit uit mijn mond gekomen”.

In de videoreportage hieronder bekijkt Ilan Peters het nalatenschap van Herman Brood in Zwolle, zijn geboorteplek:

Toen de platenmaatschappij Hermans’ drugsgebruik ontdekte, werd hij uit de band gezet. Brood vertelde aan Amerikaanse kranten dat hierna een donkere periode in zijn leven aanbrak, waarin hij naar de gevangenis moest vanwege diefstal en drugshandel. Hij reisde naar Turkije, waar hij in opium handelde. Nadat zijn geld  op was werkte hij een jaar in een kopermijn. Hierna ging hij weer terug naar Nederland, waar hij mocht optreden bij een reünie van Cuby and the Blizzards.

Dit optreden vond plaats in de bar van Koos van Dijk. Koos ontmoeten Herman terwijl hij zijn naald in de prullenbak zocht: hij wilde net drugs injecteren, toen hij de naald liet vallen. In plaats van Brood eruit te schoppen, hielp koos met zoeken. Na deze ontmoeting, in 1976, verkocht hij zijn bar om manager van Brood te worden.

Brood begon zijn eigen band: Herman Brood & His wild romance. Na het eerste album, Street, dat een groot succes was, volgden meer nummers. Vooral de single Saturday Night van 1978 werd een hit. Na een onsuccesvolle tournee in Amerika en een album dat met weinig enthousiasme werd ontvangen, viel de band uit elkaar.

In 1985 trouwde Brood met Xandra Jansen. Samen hadden ze twee kinderen: Lola (1985) en Holly (1994), en aangenomen dochter Brenda (1979). In de jaren hierna verbreedde Herman zijn werkveld. Hij begon met acteren en schilderde meer. Zijn schilderijen werden bekend: gekenmerkt door dikke, zwarte lijnen, schreeuwende kleuren, weinig detail en dikke slordige letters.

Brood bleef genieten van de publiciteit. Met zijn openlijke uitspraken over drugsgebruik en seks bleven de camera’s hem volgen. Juist voor die publiciteit deed hij gekke dingen, waardoor hij bekend kwam te staan als een gestoorde man. Alle aandacht en zijn drugsgebruik vielen hem echter steeds zwaarder. Hij had al vaker zijn fascinatie voor de dood, voornamelijk zelfdoding, uitgesproken. Op 11 juli 2001 beëindigde hij zijn leven door van het Hilton hotel in Amsterdam te springen.

In zijn zak zat een briefje met onder andere de tekst “Ik zie jullie nog wel eens. Ik ga nu bungy zonder elastiek.” Brood heeft een roerig leven gehad, waarvan hij maar een klein deel sober was. Bewegend in de spotlight maakte hij kunst en trok hij de aandacht. Volgens vrienden en kennissen was dit wat hij het liefste deed.

De artiest hermanjoop is leadzanger van de tributeshowband hermanjoop and His Wild Junks en vertelde in de UPD8 talkshow meer over Herman Brood. Kijk hieronder het fragment terug: