Tegenwoordig is het niet meer uit het nieuws te denken. Het gaat veel over het klimaatprobleem, waar de uitstoot van broeikasgassen een grote rol speelt. De meest besproken is koolstofdioxide (CO2). Er worden door verschillende grote organisaties acties ondernomen om het probleem op te lossen. Zo streeft Nederland ernaar om in 2050 klimaatneutraal te zijn. Ook in de Tweede Kamer werd dit onderwerp besproken. Sigrid Kaag claimde op 19 september het volgende: “Het klimaatprobleem kan alleen worden opgelost als alle landen, waaronder Nederland, een bijdrage leveren aan de oplossing.” Deze claim is deels waar, en deels onwaar.
De ecologische voetafdruk speelt hier een grote rol. Hiermee is aan te tonen hoeveel aarde je nodig hebt om te leven. Het gaat hierbij om de productie en afvoer van het afval, en daarbij het stroomverbruik. CO2 speelt hier een grote rol bij, dit broeikasgas houdt de warmte van de zon, die via het aardoppervlak afstraalt, vast in de atmosfeer. Hierdoor ontsnapt de warmte niet.
De gemiddelde beschikbare mondiale hectare is 1,7. Om dit getal in perspectief te plaatsen: Nederland verbruikt momenteel 5,6 hectare per persoon. Tim van Hattum, programmaleider klimaat op de universiteit van Wageningen, vertelt: “Landen met een enorme ecologische voetafdruk, zoals China en de Verenigde Arabische Emiraten, maar ook België en Denemarken, hebben op dit moment meer aarde nodig dan beschikbaar is. Voor deze landen is het dus belangrijk om inderdaad in actie te komen om het verbruik te verminderen naar de beschikbare 1,7 hectare per persoon.” Die 1,7 hectare is het beschikbare verbruik, landen als Eritrea en Afghanistan zitten hier ver onder. Het gaat hier om een verbruik van 0,2 hectare per persoon. “Deze landen hebben een laag verbruik, ze zitten al ruim onder de 1,7 hectare. Hierdoor is het verschil dat er ontstaat door de veranderingen in uitstoot niet zo groot.”
Van Hattum vervolgt: “Als de grootverbruikers zich gaan aanpassen, is het hoogstwaarschijnlijk om eerder resultaat te zien dan als kleine verbruikers dit doen. Aan de andere kant: alle kleine beetjes helpen. De noodzaak van het aanpassen voor bijvoorbeeld China is wel groter dan dat van Eritrea of Mozambique.”
“De grootste relatieve inspanningen t.o.v. BAU werden beloofd door de Verenigd Staten, de EU, Canada en Australië; de kleinste inspanningen door Zuid-Afrika, Rusland, India en China. Vanuit een kostenefficiënt oogpunt zouden landen die relatief goedkoop hun uitstoot kunnen terugdringen, relatief meer inspanning moeten leveren dan landen waar emissiereductie duur is.” (Eyckmans, J. (2015.)) Uit dit wetenschappelijk artikel blijkt dus dat relatief de grootverbruikers goedkoper, hun uitstoot kunnen reduceren. Dit met het oog om de uitstoot zo snel mogelijk te kunnen bedrukken.
Conclusie
Tijdens een vergadering in de Tweede Kamer claimde Sigrid Kaag dat werkelijk alle landen nodig zijn om een bijdrage te leveren aan het klimaatprobleem. Deze claim is deels waar, en deels onwaar. Het verschil zal groter zijn als China en de Verenigd Arabisch Emiraten gaan reduceren in uitstoot. Zij zitten ver boven de beschikbare 1,7 mondiale hectare. Landen als Eritrea en Afghanistan zitten rond de 0,2 waardoor het verschil minimaal zal zijn mochten ze gaan reduceren. Ondanks de minimale verschillen, helpen alle kleine beetjes. Daarom is deze claim deels waar en deels onwaar.
Bronnen
- https://www.europarl.europa.eu/news/nl/headlines/society/20230316STO77629/klimaatverandering-de-broeikasgassen-die-de-opwarming-van-de-aarde-veroorzaken#:~:text=Het%20bekendste%20broeikasgas%20is%20kooldioxide,zijn%2C%20kunnen%20meer%20opwarming%20veroorzaken.
- https://www.overshootday.org/content/uploads/2022/06/Earth-Overshoot-Day-2022-Nowcast-Report.pdf
- Gesproken bron; Tim van Hattum, programmaleider Klimaat op Universiteit van Wageningen.
- Eyckmans, J. (2015). Klimaatbeleid na 2020: mag het iets meer zijn?. Leuvens Economisch Standpunt, (154).
