{"id":264,"date":"2019-09-13T10:43:17","date_gmt":"2019-09-13T08:43:17","guid":{"rendered":"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/?page_id=264"},"modified":"2020-04-04T14:54:12","modified_gmt":"2020-04-04T12:54:12","slug":"achtergrondverhaal","status":"publish","type":"page","link":"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/portfolio-slow\/achtergrondverhaal\/","title":{"rendered":"De rugzak na een missie"},"content":{"rendered":"

Een bermbom die ontplofte toen je er langs reed, of een kind dat zichtbaar hulp nodig had maar die hulp kon je niet bieden. Het leven thuis gaat weer door, maar door de opeenstapeling van trauma\u2019s kamp je met PTSS. Hoe is de nazorg geregeld voor militairen met PTSS?<\/strong><\/p>\n

 <\/p>\n

Schuldgevoel<\/strong><\/p>\n

\u201cIk was op missie in Bosni\u00eb. De tijdelijke sergeant ging patrouille lopen. Als magschutter moest ik mee, als beveiliging van de groep. Maar ik was in mijn dagboek aan het schrijven, iets wat ik dagelijks deed als stukje ventileren tijdens de missie. Ik heb letterlijk gezegd: \u2018Tuurlijk ga ik mee, maar mocht er iemand anders kunnen, dan dat liever.\u2019 Een kameraad van me kon mee, dus die is samen met de sergeant in de YPR (rupsvoertuig) gestapt. Op de terugweg ging het mis, de sergeant vloog uit de bocht en ze zijn 150 meter naar beneden in een ravijn gestort. Met een gekneusd hart, gebroken ribben in shock en onderkoeling had mijn kameraad het bijna niet gehaald.\u201d Dit is een van de trauma\u2019s die Lars heeft meegemaakt op missie waaraan hij PTSS heeft overgehouden. Het schuldgevoel viel hem erg zwaar.<\/p>\n

 <\/p>\n

\"\"
Lars Meijer is bij Defensie begonnen in 1993. Tijdens de opleiding was hij een beetje de \u2018zwakste-schakel\u2019, zoals Lars dit zelf noemt. Hij werd wel goed aangepakt door de commando\u2019s en mariniers.<\/em><\/figcaption><\/figure>\n

Lars Meijer kwam in 1993 als 19-jarige binnen bij Defensie bij de Luchtmobiele brigade Hij had behoefte aan een stukje stabiliteit in zijn leven, wat hij thuis niet kreeg. Een half jaar later werd Lars al op missie gestuurd naar Bosni\u00eb, met Dutchbat II. \u201cOver de uitzending heb ik een dubbel gevoel. Aan de ene kant was er niet veel aan de hand, want de kogels vlogen ons niet om de oren. Maar de situatie met de bevolking, de locals, greep me wel aan.\u201d<\/p>\n

 <\/p>\n

Oorzaak<\/strong><\/p>\n

Volgens Lion van der Most komt Post Traumatische Stress Stoornis voort uit \u00e9\u00e9n of meerdere trauma\u2019s: \u201cHet zijn gebeurtenissen in je leven die je niet (goed) hebt kunnen verwerken\u201d, zegt hij. Van der Most is actieve Sergeant-majoor op de Koninklijke Militaire School bij het Individuele Begeleiding peloton. Hier begeleiden ze de revalidatie van militairen die om medische redenen uitvallen. Bij de ene militair komt PTSS snel na een missie, bij de ander kan dit langer duren. Bij Lars sloop het er langzaam in. Na zijn missie in Bosni\u00eb wilde hij graag hogerop komen. Helaas verliep dit niet zoals gehoopt en besloot hij Defensie te verlaten.<\/span><\/p>\n

\"\"
De groep die de rode baret heeft behaald. De rode baret is h\u00e9t symbool voor parachutisten en air assault-eenheden. Het is een van de zwaarste opleidingen van Nederland. Lars heeft hard gewerkt voor die baret: \u201cDaar ben ik tot de dag van vandaag nog steeds trots op.\u201d <\/em><\/figcaption><\/figure>\n

Na zijn korte carri\u00e8re bij Defensie kreeg Lars de kans om een dartzaak over te nemen. Dit ging echter mis. Hij ging failliet, kwam in een neerwaartse spiraal en raakte alles kwijt. Zijn huis, zijn auto, zijn relatie. De moeder van Lars trok aan de bel en kon terecht bij Centrum \u201945, het centrum voor behandeling van mensen met complexe psychotraumaklachten. \u201cIk volgde het dagprogramma en in mijn vrije tijd ging ik als uitlaatklep biljarten.\u201d Maar Lars kreeg te horen dat hij niet openstond voor therapie en mocht vertrekken. \u201cIk trok me volgens hen te veel terug. Ik wist echt niet wat ik verkeerd had gedaan.\u201d Als klap op de vuurpijl besloot zijn moeder dat hij bij haar niet meer welkom was. \u201cVanaf dat moment was ik dakloos.\u201d<\/p>\n

 <\/p>\n

Veranderende zorg<\/strong><\/p>\n

\"\"
Lion van der Most heeft aan de missies geen PTSS overgehouden. \u201cHet zit zeker in mijn hoofd, maar het heeft me nooit tegengehouden om mijn leven te lijden\u201d, vertelt hij<\/em>.<\/figcaption><\/figure>\n

In de tijd dat Lars op missie was, zag het zorgtraject er nog wat anders uit. \u201cTegenwoordig reizen militairen terug via een tussenland. Daar blijven ze drie dagen om te acclimatiseren en stoom af te blazen. Anders komt al die spanning er thuis uit en gaan ze dat afreageren.\u201d<\/p>\n

Een verbetering, vindt ook Lars: \u201cToen ik terugkwam van missie had ik twee \u00e0 drie weken verlof en dan begon het programma weer gewoon. Er was niet echt sprake van evaluatie na een missie. Dat is voor mij niet goed geweest.\u201d Ook de voorbereidingen is aangescherpt, vertelt Van der Most. \u201cWe proberen militairen zo goed mogelijk voor te bereiden. Maar je kan iemand niet uitleggen hoe het is om een kogel om je kop te krijgen. De ervaringen die we hebben delen we zo veel mogelijk met de leerlingen. Door middel van gesprekken, voorbeelden en oefeningen.\u201d<\/p>\n

Sjef van den Dungen houdt zich bezig met de zorg voor, tijdens en na een missie. Hij is militair psycholoog bij de Militaire Geestelijke Gezondheidszorg, stafofficier en therapeut. \u201cTijdens de missie zorgen we dat er een sociaal medisch team, – of een deel daarvan, – aanwezig is. Dit bestaat uit een geestelijke verzorger, een maatschappelijk werker, een arts en een psycholoog. Drie \u00e0 vier maanden na een missie heeft de militair een gesprek met een maatschappelijk werker en na zes maanden krijgen de militair en diens partner het verzoek om een vragenlijst in te vullen.\u201d<\/p>\n

 <\/p>\n

De juiste hulp<\/strong><\/p>\n

Het vragen van hulp is voor veel militairen een grote stap. Ook Lars had er moeite mee. \u201cIk voelde me enorm schuldig, dus dacht: waarom zou ik anderen daarmee lastigvallen?\u201d Volgens Van den Dungen is het belangrijk om te zorgen voor behandelaars met ervaring van missies. \u201cDan wordt de drempel een stuk lager\u201d, legt hij uit.
\n\u201cUit onderzoek van Neil Greenberg en collega\u2019s blijkt dat 95% van de militairen praat met collega militairen die op dezelfde missie zijn geweest. Ongeveer 90% praat met familie, vaak vooral de positieve verhalen. Zo\u2019n 60% gaat naar collega\u2019s die op andere missies zijn geweest. Maar zo\u2019n 6% gaat naar een hulpverlener. Dus als je alleen hulpverlener bent zonder militaire missie-ervaring, zullen militairen niet snel bij jou uitkomen.\u201d<\/p>\n

Als de militairen om hulp gevraagd hebben, begint het traject. \u201cWe beginnen altijd met een intakegesprek, bespreken de klachten en bepalen het behandelplan\u201d, aldus Van den Dungen. \u201cHet belangrijkste bij PTSS is exposure: de militair wordt weer blootgesteld aan het trauma. Dit kan door middel van gesprekken, schrijftherapie, exposurebehandelingen waarbij we de militair in hun hoofd weer terugbrengen naar de situatie, of EMDR therapie (Eye Movement Desensitization and Reprocessing). EMDR is een snelle, intensieve behandelmethode, die zelfs in het oorlogsgebied kan worden toegepast.\u201d Lars is het uiteindelijk gelukt zichzelf te helpen: \u201cIk zet me voor anderen in, dat helpt mij.\u201d<\/p>\n

 <\/p>\n

C<\/strong>onclusie<\/strong><\/p>\n

PTSS volledig behandelen is niet mogelijk. Volgens Lars blijft PTSS altijd in het hoofd. \u201cPTSS laten verdwijnen kan denk ik niet, maar je kan wel voorkomen dat het escaleert, door het bieden van de juiste hulp.”
\n\u201cPTSS is eigenlijk een geestelijke wond\u201d, zegt Van den Dungen. \u201cAls een wond gaat ontsteken, blijf je daar last van houden. Als militairen bij ons komen, moet die wond worden opengemaakt en die moet schoon. Dit moeten we vervolgens netjes laten helen. Maar het litteken blijft en dus ook de ervaring. Het belangrijkste is dat het leefbaar is, dat je er mee kan omgaan.\u201d<\/p>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":"

Een bermbom die ontplofte toen je er langs reed, of een kind dat zichtbaar hulp nodig had maar die hulp kon je niet bieden. Het leven thuis gaat weer door, maar door de opeenstapeling van trauma\u2019s kamp je met PTSS. Hoe is de nazorg geregeld voor militairen met PTSS?   Schuldgevoel \u201cIk was op missie … Lees verder<\/a><\/p>\n","protected":false},"author":1,"featured_media":328,"parent":261,"menu_order":0,"comment_status":"closed","ping_status":"closed","template":"","meta":{"_acf_changed":false,"footnotes":""},"class_list":["post-264","page","type-page","status-publish","has-post-thumbnail"],"acf":[],"yoast_head":"\nDe rugzak na een missie - Veerle Boekestein<\/title>\n<meta name=\"robots\" content=\"index, follow, max-snippet:-1, max-image-preview:large, max-video-preview:-1\" \/>\n<link rel=\"canonical\" href=\"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/portfolio-slow\/achtergrondverhaal\/\" \/>\n<meta property=\"og:locale\" content=\"nl_NL\" \/>\n<meta property=\"og:type\" content=\"article\" \/>\n<meta property=\"og:title\" content=\"De rugzak na een missie - Veerle Boekestein\" \/>\n<meta property=\"og:description\" content=\"Een bermbom die ontplofte toen je er langs reed, of een kind dat zichtbaar hulp nodig had maar die hulp kon je niet bieden. Het leven thuis gaat weer door, maar door de opeenstapeling van trauma\u2019s kamp je met PTSS. Hoe is de nazorg geregeld voor militairen met PTSS?   Schuldgevoel \u201cIk was op missie ... Lees verder\" \/>\n<meta property=\"og:url\" content=\"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/portfolio-slow\/achtergrondverhaal\/\" \/>\n<meta property=\"og:site_name\" content=\"Veerle Boekestein\" \/>\n<meta property=\"article:modified_time\" content=\"2020-04-04T12:54:12+00:00\" \/>\n<meta property=\"og:image\" content=\"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/wp-content\/uploads\/sites\/251\/2020\/04\/Militairen.png\" \/>\n\t<meta property=\"og:image:width\" content=\"993\" \/>\n\t<meta property=\"og:image:height\" content=\"662\" \/>\n\t<meta property=\"og:image:type\" content=\"image\/png\" \/>\n<meta name=\"twitter:card\" content=\"summary_large_image\" \/>\n<meta name=\"twitter:label1\" content=\"Geschatte leestijd\" \/>\n\t<meta name=\"twitter:data1\" content=\"6 minuten\" \/>\n<script type=\"application\/ld+json\" class=\"yoast-schema-graph\">{\"@context\":\"https:\/\/schema.org\",\"@graph\":[{\"@type\":\"WebPage\",\"@id\":\"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/portfolio-slow\/achtergrondverhaal\/\",\"url\":\"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/portfolio-slow\/achtergrondverhaal\/\",\"name\":\"De rugzak na een missie - Veerle Boekestein\",\"isPartOf\":{\"@id\":\"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/#website\"},\"primaryImageOfPage\":{\"@id\":\"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/portfolio-slow\/achtergrondverhaal\/#primaryimage\"},\"image\":{\"@id\":\"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/portfolio-slow\/achtergrondverhaal\/#primaryimage\"},\"thumbnailUrl\":\"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/wp-content\/uploads\/sites\/251\/2020\/04\/Militairen.png\",\"datePublished\":\"2019-09-13T08:43:17+00:00\",\"dateModified\":\"2020-04-04T12:54:12+00:00\",\"breadcrumb\":{\"@id\":\"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/portfolio-slow\/achtergrondverhaal\/#breadcrumb\"},\"inLanguage\":\"nl-NL\",\"potentialAction\":[{\"@type\":\"ReadAction\",\"target\":[\"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/portfolio-slow\/achtergrondverhaal\/\"]}]},{\"@type\":\"ImageObject\",\"inLanguage\":\"nl-NL\",\"@id\":\"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/portfolio-slow\/achtergrondverhaal\/#primaryimage\",\"url\":\"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/wp-content\/uploads\/sites\/251\/2020\/04\/Militairen.png\",\"contentUrl\":\"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/wp-content\/uploads\/sites\/251\/2020\/04\/Militairen.png\",\"width\":993,\"height\":662,\"caption\":\"Lars Meijer (rechts) en Lion van der Most (links) waren in 1994 op dezelfde missie in Bosni\u00eb. Beiden een hele andere rol, maar toch delen ze wel deze ervaring.\"},{\"@type\":\"BreadcrumbList\",\"@id\":\"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/portfolio-slow\/achtergrondverhaal\/#breadcrumb\",\"itemListElement\":[{\"@type\":\"ListItem\",\"position\":1,\"name\":\"Home\",\"item\":\"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/\"},{\"@type\":\"ListItem\",\"position\":2,\"name\":\"Portfolio Slow\",\"item\":\"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/portfolio-slow\/\"},{\"@type\":\"ListItem\",\"position\":3,\"name\":\"De rugzak na een missie\"}]},{\"@type\":\"WebSite\",\"@id\":\"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/#website\",\"url\":\"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/\",\"name\":\"Veerle Boekestein\",\"description\":\"\",\"potentialAction\":[{\"@type\":\"SearchAction\",\"target\":{\"@type\":\"EntryPoint\",\"urlTemplate\":\"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/?s={search_term_string}\"},\"query-input\":{\"@type\":\"PropertyValueSpecification\",\"valueRequired\":true,\"valueName\":\"search_term_string\"}}],\"inLanguage\":\"nl-NL\"}]}<\/script>\n<!-- \/ Yoast SEO plugin. -->","yoast_head_json":{"title":"De rugzak na een missie - Veerle Boekestein","robots":{"index":"index","follow":"follow","max-snippet":"max-snippet:-1","max-image-preview":"max-image-preview:large","max-video-preview":"max-video-preview:-1"},"canonical":"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/portfolio-slow\/achtergrondverhaal\/","og_locale":"nl_NL","og_type":"article","og_title":"De rugzak na een missie - Veerle Boekestein","og_description":"Een bermbom die ontplofte toen je er langs reed, of een kind dat zichtbaar hulp nodig had maar die hulp kon je niet bieden. Het leven thuis gaat weer door, maar door de opeenstapeling van trauma\u2019s kamp je met PTSS. Hoe is de nazorg geregeld voor militairen met PTSS?   Schuldgevoel \u201cIk was op missie ... Lees verder","og_url":"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/portfolio-slow\/achtergrondverhaal\/","og_site_name":"Veerle Boekestein","article_modified_time":"2020-04-04T12:54:12+00:00","og_image":[{"width":993,"height":662,"url":"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/wp-content\/uploads\/sites\/251\/2020\/04\/Militairen.png","type":"image\/png"}],"twitter_card":"summary_large_image","twitter_misc":{"Geschatte leestijd":"6 minuten"},"schema":{"@context":"https:\/\/schema.org","@graph":[{"@type":"WebPage","@id":"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/portfolio-slow\/achtergrondverhaal\/","url":"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/portfolio-slow\/achtergrondverhaal\/","name":"De rugzak na een missie - Veerle Boekestein","isPartOf":{"@id":"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/#website"},"primaryImageOfPage":{"@id":"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/portfolio-slow\/achtergrondverhaal\/#primaryimage"},"image":{"@id":"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/portfolio-slow\/achtergrondverhaal\/#primaryimage"},"thumbnailUrl":"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/wp-content\/uploads\/sites\/251\/2020\/04\/Militairen.png","datePublished":"2019-09-13T08:43:17+00:00","dateModified":"2020-04-04T12:54:12+00:00","breadcrumb":{"@id":"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/portfolio-slow\/achtergrondverhaal\/#breadcrumb"},"inLanguage":"nl-NL","potentialAction":[{"@type":"ReadAction","target":["https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/portfolio-slow\/achtergrondverhaal\/"]}]},{"@type":"ImageObject","inLanguage":"nl-NL","@id":"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/portfolio-slow\/achtergrondverhaal\/#primaryimage","url":"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/wp-content\/uploads\/sites\/251\/2020\/04\/Militairen.png","contentUrl":"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/wp-content\/uploads\/sites\/251\/2020\/04\/Militairen.png","width":993,"height":662,"caption":"Lars Meijer (rechts) en Lion van der Most (links) waren in 1994 op dezelfde missie in Bosni\u00eb. Beiden een hele andere rol, maar toch delen ze wel deze ervaring."},{"@type":"BreadcrumbList","@id":"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/portfolio-slow\/achtergrondverhaal\/#breadcrumb","itemListElement":[{"@type":"ListItem","position":1,"name":"Home","item":"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/"},{"@type":"ListItem","position":2,"name":"Portfolio Slow","item":"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/portfolio-slow\/"},{"@type":"ListItem","position":3,"name":"De rugzak na een missie"}]},{"@type":"WebSite","@id":"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/#website","url":"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/","name":"Veerle Boekestein","description":"","potentialAction":[{"@type":"SearchAction","target":{"@type":"EntryPoint","urlTemplate":"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/?s={search_term_string}"},"query-input":{"@type":"PropertyValueSpecification","valueRequired":true,"valueName":"search_term_string"}}],"inLanguage":"nl-NL"}]}},"_links":{"self":[{"href":"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/wp-json\/wp\/v2\/pages\/264","targetHints":{"allow":["GET"]}}],"collection":[{"href":"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/wp-json\/wp\/v2\/pages"}],"about":[{"href":"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/wp-json\/wp\/v2\/types\/page"}],"author":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/wp-json\/wp\/v2\/users\/1"}],"replies":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/wp-json\/wp\/v2\/comments?post=264"}],"version-history":[{"count":0,"href":"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/wp-json\/wp\/v2\/pages\/264\/revisions"}],"up":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/wp-json\/wp\/v2\/pages\/261"}],"wp:featuredmedia":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/wp-json\/wp\/v2\/media\/328"}],"wp:attachment":[{"href":"https:\/\/svjmedia.nl\/veerleboekestein\/wp-json\/wp\/v2\/media?parent=264"}],"curies":[{"name":"wp","href":"https:\/\/api.w.org\/{rel}","templated":true}]}}