{"id":272,"date":"2019-09-13T10:45:00","date_gmt":"2019-09-13T08:45:00","guid":{"rendered":"https:\/\/svjmedia.nl\/woutertenhove\/?page_id=272"},"modified":"2023-06-22T15:47:01","modified_gmt":"2023-06-22T13:47:01","slug":"multimediaal-verhaal","status":"publish","type":"page","link":"https:\/\/svjmedia.nl\/woutertenhove\/portfolio-slow\/multimediaal-verhaal\/","title":{"rendered":"Multimediaal Verhaal"},"content":{"rendered":"\n

Hoe lastig kan het zijn voor een homoman om vader te worden?<\/strong><\/h1>\n\n\n\n

<\/p>\n\n\n\n

<\/p>\n\n\n\n

\"\"<\/figure>
\n

Het traditionele beeld van een gezin is de afgelopen decennia veranderd, en nergens is dit duidelijker zichtbaar dan in de LHBTI-gemeenschap. Steeds meer homostellen en lesbische stellen verkennen de mogelijkheden van co-ouderschap, waarbij ze samenwerken om een liefdevolle en stabiele omgeving te cre\u00ebren voor hun kinderen. De stijging van co-ouderschap binnen de LHBTI-gemeenschap is te zien in de groeiende acceptatie van diverse gezinsstructuren. Daarnaast bieden de LHBTI-gemeenschappen steeds meer steun en voorlichting over co-ouderschap, waardoor meer stellen zich comfortabel voelen om deze optie te verkennen. <\/p>\n\n\n\n

Dit ben ik, Wouter, (links op de foto) samen met mijn vriend. Ik ben een homoseksuele jongeman van 27 jaar oud, die zijn leven aardig op de rit heeft. Sinds een jaar ben ik werkzaam als webredacteur naast mijn studie journalistiek. Ik heb lieve vrienden en familie om mij heen. In de afgelopen jaren ben ik een aantal keer oom geworden en in mijn vriendenkring is dan nu ook de eerste zwanger. Door al deze gebeurtenissen denk ik steeds vaker aan toekomst met mijn eigen gezin. Maar welke optie heb ik, als ik mijn kinderwens in vervulling wil laten komen? E\u00e9n ding is zeker, het wordt lastig. Adoptie is de eerste optie waar ik aan denk. Het is alleen algemeen bekend dat het adoptietraject een lang en moeizaam traject is. Om je een beeld te geven van de intensiteit van een adoptietraject, wil ik je een voorbeeld geven. Het begint bij het indienen van een aanvraag, hierna volgen informatiebijeenkomsten, waar al kosten aan zijn verbonden. Hierna volgt het gezinsonderzoek. <\/p>\n\n\n\n

<\/p>\n<\/div><\/div>\n\n\n\n

\n\n\n\n

Voorafgaand aan het gezinsonderzoek moeten de (eventuele)adoptieouders een gezondheidsverklaring van een onafhankelijke arts indienen. Het is belangrijk dat een adoptiekind een stabiel en veilig thuis krijgt. Als een van de adoptieouders gezondheidsklachten heeft of een handicap, kan dat nadelig zijn voor het kind. Tijdens het onderzoek vraagt de raadsonderzoeker een uittreksel uit het Justitieel Documenten Systeem (JDS) op. Hierin staan eventuele misdrijven en overtredingen van de adoptieouders. De raadsonderzoeker beoordeelt of dit gevolgen heeft voor het adoptiekind. Het gezinsonderzoek duurt gemiddeld drie tot vier maanden. Onderwerpen die aan bod komen tijdens de onderzoeksgesprekken zijn onder andere de kinderwens en de motivatie van de ouders om voor een adoptiekind te zorgen. De relatie en de gezondheid van de ouders. Werk en economische omstandigheden. Eventueel andere kinderen die aanwezig zijn binnen het gezin en woonsituatie. Vrijetijdsbesteding, levensloop van de ouders en opvoedingscapaciteiten. Godsdienst en of levensovertuiging. <\/p>\n\n\n\n

Ik ben van mening dat het goed is, dat er streng wordt gekeken naar het gezin. Met als gevolg een veilig thuis te kunnen bieden aan het adoptiekind. Echter is dit niet uitnodigend om een traject aan te gaan. Van tevoren is niet duidelijk hoelang het traject gaat duren, en als adoptieouder mag je niet ouder zijn dan 42 jaar. Dit wakkert de angst aan dat ik misschien zelfs al wel te laat ben. <\/p>\n\n\n\n

Wat ook een lastige factor is in mijn traject, is dat het aantal adopties in Nederland afneemt. Uit onderzoek van het Centraal bureau voor de Statistiek (CBS) blijkt dit ook. <\/p>\n\n\n\n