In 2019 en 2020 herdenken we het beëindigen van de Tweede Wereldoorlog 75 jaar geleden. We vieren dat we sindsdien weer in vrijheid leven, in het besef dat we samen verantwoordelijk zijn om vrijheid door te geven. Verslaggever Zoë Oerlemans ging in gesprek met archiefmedewerker Mathilde Kors van het Waterlands Archief over deze vrijheid. Ook vertelt de 86 jarige Tiny Schermer-Pouw hoe zij de bevrijding ervaarde.
De bevrijding betekende het herstel van onze vrije en open democratische rechtsstaat. De rechten en vrijheden die daaruit voortkomen, zijn niet vrijblijvend. Ze scheppen voor iedereen een verantwoordelijkheid voor het behoud en het versterken ervan. Naast onze vrije en open democratische rechtsstaat, hebben wij ook de vrijheid om te zijn wie we willen zijn, ongeacht afkomst, godsdienst of seksuele geaardheid.
75 jaar vrijheid zou op verschillende manieren gevierd worden, door de coronacrisis is dit helaas anders verlopen. Gelukkig hebben wij in 2020 de luxe dat de meeste mensen een dak boven hun hoofd hebben, genoeg voedsel, vrijheid om toch nog de deur uit te kunnen gaan en dat we thuis vermaakt kunnen worden door Netflix en social media.
Naar schatting maakten 1,4 miljoen Nederlanders die nu nog in leven zijn de bevrijding in 1945 mee. Van die groep was het grootste deel nog een kind. Ruim 52 duizend mensen die nu nog leven maakten de bevrijding als volwassene mee, blijkt uit een analyse van LocalFocus op basis van CBS-cijfers. Mevrouw Schermer-Pouw was 11 jaar oud toen Nederland bevrijd werd. Tiny woonde in Purmerend met haar ouders, drie broers en twee zussen. “Wat ik mij nog goed kan herinneren aan de bevrijding in Purmerend, was dat er een fietsenoptocht was met veel versieringen. Wij waren wel blij dat wij bevrijd werden, we konden tenminste weer ademhalen.”
