Zachte lichtstralen vallen door de ramen van de yogastudio naar binnen. De yogamatjes, elk met een bijpassend kussentje, liggen al klaar. Op de achtergrond klinkt rustgevende muziek. Dorien, holistisch gids, is bezig met de laatste voorbereidingen voor de cacaoceremonie. Vandaag is het niet zomaar een ceremonie, maar een viering van het nieuwe jaar. Niet het nieuwjaar dat begin januari wordt gevierd, maar het astrologische nieuwjaar, dat samenvalt met de start van de lente. Bovendien is Dorien vandaag jarig; een dubbel nieuwjaar.
Een cacaoceremonie wordt vaak gezien als een manier om de geest te openen, het hart te verkennen en een diepere verbinding met zowel jezelf als anderen tot stand te brengen. Cacao heeft een lange geschiedenis in spirituele en rituele contexten, vooral binnen inheemse culturen in Midden- en Zuid-Amerika, waar het werd beschouwd als een heilige drank. Naast de culturele en spirituele betekenis zijn er ook wetenschappelijke aanwijzingen dat cacao invloed heeft op de stemming en het welzijn. Het bevat bioactieve stoffen zoals theobromine, fenylethylamine en tryptofaan, die kunnen bijdragen aan een verhoogd gevoel van alertheid, ontspanning en tevredenheid.
Voordat de ceremonie kan beginnen, wordt een altaar samengesteld met zorgvuldig gekozen objecten: kristallen, bloemen, kaarsen en orakelkaarten. In het midden staat een beeldje van een vrouw in kleermakerszit. ‘Ik heb nog nooit zo’n mooi altaar gezien,’ zegt Dorien enthousiast. Ze kijkt de groep aan en glimlacht. ‘Vandaag zijn we hier om samen een bijzondere cacaoceremonie te ervaren. We gaan intenties zetten die écht uitkomen. De lente is net begonnen, en dat betekent dat we in volle bloei staan, vol energie. In de winter is alles grijs en grauw, en blijven goede voornemens vaak achterwege. Maar nu? Dit is het perfecte moment! En mocht je je intenties vergeten… dan kom ik je achterna, dus pas maar op!’ voegt ze met een knipoog toe.
Op tafel staat een bakje met voorgesneden cacao uit Venezuela, klaar voor de ceremonie. Dorien laat het bakje rondgaan en vraagt de deelnemers om hun intentie te bepalen terwijl ze de cacao ruiken. ‘Het ruikt eigenlijk gewoon naar chocolade,’ merkt Radha op. De groep lacht. ‘We gaan de cacao straks verwarmen,’ vervolgt Dorien. ‘Maar daar ben ik voorzichtig mee, want als het te heet wordt, verliest het zijn werkzame stoffen. Deze stoffen laten je bloed sneller naar je hart stromen, waardoor je niet alleen fysiek, maar ook energetisch een verandering voelt. Cacao is een krachtige hartopener en staat in directe verbinding met het hartchakra. Bij oude rituelen wist men dat de cacao klaar was als er stoom vanaf kwam, die stoom werd gezien als een gebed van de voorouders die deze traditie hebben doorgegeven.’
Het hartchakra, ook wel het vierde energiecentrum genoemd, bevindt zich ter hoogte van het hart en staat symbool voor liefde, verbondenheid en emotionele balans. In verschillende spirituele tradities wordt geloofd dat deze chakra een brug vormt tussen het fysieke en spirituele, en dat een open hartchakra zorgt voor compassie en harmonie.
’Nu het chocomelletje klaar is, is het tijd om te drinken’
De deelnemers kijken geboeid toe terwijl Dorien de cacao met melk mengt. Ze gebruikt een traditionele Mexicaanse spatel, waardoor het mengsel luchtig wordt. ‘Nu het chocomelletje klaar is, is het tijd om te drinken,’ zegt ze met een glimlach. ‘Maar voordat we dat doen, wil ik graag weten of jullie een intentie hebben meegenomen vandaag.’ Met een lichte knik reageren de aanwezigen op Doriens vraag. Bibi geeft aan dat ze behoefte heeft aan rust in de hectische periode van haar huisverbouwing. Radha overweegt de start van haar eigen bedrijf en zoekt nog een laatste duwtje in de rug. Anouk wil weer tot zichzelf komen na de intensieve gesprekken die ze als psycholoog voert.
Dorien schenkt de warme cacao in en geeft de mokken door. ‘Houd het kopje met beide handen vast tegen je hart en sluit je ogen. Adem een paar keer diep in en uit, op een manier die goed voelt voor jou.’ Langzaam zwelt de muziek op. Het ritme van de trommels vult de ruimte. ‘Denk nu aan je intentie of voornemen,’ vervolgt Dorien. ‘Wat doet dit met je? Wat heb jij nodig om dit te bereiken? Of beter gezegd: waar kan moeder cacao jou vandaag in begeleiden?’ De deelnemers ademen diep in en uit. De geur van de warme cacao vult hun longen. ‘Breng het kopje langzaam naar je gezicht, en ruik eerst. Neem dan op jouw tempo een slok en voel hoe de cacao door je lichaam stroomt.’ Afwisselend klinken de slurpgeluiden van de deelnemers, terwijl hun lichamen zachtjes meebewegen op het ritme van de muziek. Het ritueel is begonnen.
HET RITUEEL
‘Ik neem jullie mee in een meditatie en visualisatie om wat meer te gronden, verbinden en de cacao te laten zakken. Daarvoor mogen jullie gaan liggen op een manier die voor jullie comfortabel is. Roep vooral voor een extra denken of kussentje. En wanneer je lekker ligt, probeer alvast rustig in en uit te ademen om volledig tot rust te komen.’
Als journalist was ik aanwezig bij de ceremonie, maar om écht te begrijpen wat het met je doet, besloot ik ook zelf mee te doen. Wat volgt is een verhaal van mijn persoonlijke ervaring.
Liggend op de grond, probeer ik mij te focussen op mijn ademhaling, iets wat soms nog best lastig kan zijn, aangezien ik snel afgeleid ben. En net wanneer ik hierover nadenk, geeft Dorien aan dat de gedachten er nou eenmaal zijn, en dat je zelf het oordeel kan geven of ze belangrijk zijn. Iets was mij helpt om tot rust te komen. Na een tijdje van stilte wordt mijn lichaam opeens alert door het geluid van een klankschaal die door de ruimte heen galmt. Ik kom in een soort trans die ik moeilijk met woorden kan uitleggen. Het is alsof ik de vibraties van het geluid letterlijk voel stromen door de omgeving.
Om nog meer verbonden te zijn met ons lichaam, vertelt Dorien dat we een bodyscan gaan doen. Mijn aandacht ging naar mijn voeten. Voelden ze zwaar of juist licht? Warm of koud? Zonder oordeel merkte ik de sensaties op en ademde ernaartoe. Langzaam liet ik mijn aandacht omhoog glijden, langs mijn benen, mijn buik, mijn borst. Bij elk lichaamsdeel dat ik passeerde, voelde ik hoe de spanning beetje bij beetje verdween. Mijn schouders zakten iets naar beneden, mijn kaak ontspande. Met een laatste diepe ademhaling bracht ik mijn focus naar mijn hart, het centrum van liefde en verbinding. Hier, in dit moment, voelde ik mij volledig aanwezig.
Dorien vertelt ons dat we een natuurplek voor de geest moeten halen. Meteen denk ik aan het bos op de Grebbeberg, dicht bij mijn huis. Aan het uiteinde van het bos ligt een van mijn favoriete plekjes: een houten bankje onder de brede takken van een oude eik, met uitzicht over mijn dorp. De zachte bries ritselt door de bladeren, terwijl ik in gedachten op dit vertrouwde plekje zit. Langzaam lijkt de omgeving om me heen te vervagen, alsof ik me laat meevoeren door een onzichtbare stroom. Mijn volgende bestemming verschijnt: een plek met water. Voor mij is dat de vijver bij de watertoren in Zoetermeer. Hier liep ik als kind met mijn oma om de eendjes te voeren. Ik hoor hun zachte gekwaak, en zie voor me hoe ik het brood in het water gooi. De golven rimpelen uit elkaar, en even voelt het alsof ik weer dat kleine meisje ben.
‘Wanneer je naar het water kijkt, realiseer je dat het verbonden is met je emotionele wereld,’ hoor ik Dorien in de verte zeggen. Mijn blik volgt de eendjes terwijl ze langzaam wegdrijven, hun beweging synchroon met de stroming. Wanneer ze uit zicht verdwijnen, verandert het landschap opnieuw. Voor me strekt zich een open veld uit, waar de paarse heide vol in bloei staat. De geur van aarde en bloemen vult mijn longen. De zon breekt voorzichtig door de wolken en verwarmt mijn huid. Opeens voel ik een onbedwingbare drang om te rennen. Mijn benen bewegen als vanzelf, de wind strijkt door mijn haar, en met elke stap lijk ik lichter te worden.
‘Zie dit vuur als jouw innerlijke kracht. Kijk, voel en luister naar het vuur’
Dan, alsof het lot me hierheen heeft geleid, sta ik voor een kampvuur. De vlammen stralen aan de lucht en spuwen vonken omhoog. Het hout knispert zacht, en de warmte omhult me als een onzichtbare kracht. ‘Zie dit vuur als jouw innerlijke kracht. Kijk, voel en luister naar het vuur,’ hoor ik Dorien zeggen. De energie van de vlammen stroomt door mijn lichaam, en zonder aarzeling begin ik te dansen. Mijn voeten raken de aarde in een ritmische beweging en mijn armen zwaaien door de lucht. Hier, in dit moment, voel ik pure levensenergie.
Na een laatste draai vertraag ik en besluit ik mijn reis voort te zetten. Langzaam vervagen de vlammen achter me, en voordat ik het weet, sta ik weer op mijn vertrouwde plekje onder de eik. Maar dit keer kies ik er niet voor om op het bankje te zitten. In plaats daarvan leun ik tegen de robuuste stam van de boom en voel hoe zijn wortels diep in de aarde reiken. Naast me, in het gras, ligt een roze roos. Ik pak hem op en laat mijn vingers zacht over de fluweelachtige blaadjes glijden. Dan leg ik de roos neer, als een klein altaar voor de aarde een dankbetuiging voor deze reis. ‘Laat het natuurgebied vloeiend verdwijnen, wetend dat je altijd terug kunt keren. Deze plek is van jou.‘ Langzaam voel ik me weer bewust, van de ruimte om me heen. Ik lig op mijn rug op het yogamatje, mijn ademhaling diep en kalm. Mijn ogen flikkeren open. Het voelt alsof ik ben ontwaakt uit een droom, een droom die ik op elk moment opnieuw kan betreden.
TERUG IN DE REALITEIT
‘Wie het prettig vindt kan een moment nemen om even wat dingen op te schrijven. Misschien heb je bepaalde dingen gezien en gevoeld die je even kwijt wilt. En zo niet kan je even in rust en stilte bijkomen. Vooral belangrijk; doe wat goed voelt op dit moment. Om het ritueel af te sluiten mogen jullie drie orakelkaarten trekken. Hierbij is het belangrijk dat je naar je intuïtie luistert. De eerste kaart staat voor het verleden, de tweede voor het heden en de derde voor de toekomst.’
‘Deze plek is van jou’
Orakelkaarten zijn spirituele kaarten die gebruikt worden voor inzicht en reflectie. In tegenstelling tot tarot hebben ze geen vast systeem en bieden ze intuïtieve boodschappen, affirmaties of symbolen die helpen bij zelfinzicht en intenties zetten.
Dorien trekt zelf ook drie kaarten en blijft even stil bij de kaart die het heden vertegenwoordigt. Op de achtergrond ziet ze een huis in vlammen opgaan; aanschouwelijk en treffend voor haar huidige situatie. De afgelopen tijd kende ze onrust binnen haar familie en relatie, maar nu heeft ze in haar bus eindelijk een plek van rust gevonden. Rondom haar reageren de deelnemers op hun eigen kaarten; sommigen verrast, anderen blij of juist in verwarring. Dorien neemt de tijd om extra uitleg te geven, zodat iedereen de diepere betekenis van hun kaarten beter kan begrijpen.
‘Als afsluiting blazen we onze intenties letterlijk de wereld in. Neem een diepe ademhaling, voel je intentie in elke vezel van je lichaam, en blaas het zachtjes in een bel.’ Een voor een geven de deelnemers de bellenblaas door. Glanzende bellen zweven speels door de yogaruimte, vangend in het zachte kaarslicht en cirkelend rond het altaar. Wanneer de laatste bel oplost in de lucht, hangt er een serene stilte, een moment van magie. De ceremonie is voltooid. Deelnemers kijken elkaar aan, hun ogen glanzend, hun gezichten ontspannen. Dorien straalt.