Foto: Carmen van de Brug
Marianne (62) werkt als verpleegkundige op de afdelingen Dagbehandeling en Dagbehandeling Operatiekamers in het Maasstad Ziekenhuis in Rotterdam. Ook zij doet mee met de landelijke actiedag van 16 maart. Ze draaiden een zondagdienst, wat betekent dat alleen de spoedeisende zorg doorgaat. Er waren verschillende speeches, een zitactie, er werd een zelfverzonnen nummer gezongen en er waren diverse spelletjes om te doen. Werknemers willen meer loonsverhoging, om de koopkracht op peil te houden, en een verlaging van de werkdruk. Marianne doet als lid van vakbond FNV mee met de actiedag.
“Ik zit nu 44 jaar in de zorg en er is continu bezuinigd. De salarissen gaan niet omhoog, we moeten het doen met steeds minder mensen, maar ik wil wel kwaliteit blijven leveren aan mijn patiënten. Ik heb tijdens corona in de frontlinie gewerkt. Ik ging met lood in mijn schoenen naar de patiënten toe, met de vraag wat me te wachten staat. Ik heb daardoor ook zelf corona opgelopen. Ik ben een jaar ziek geweest en daarna stond ik eindelijk weer op de werkvloer. Ik ben erg blij dat ik weer terug ben bij mijn patiënten en dat ik zelf weer gezond ben. Tijdens de coronapandemie kregen we applaus, dus het valt nu een beetje tegen dat we geen gehoor krijgen.”
Vroeger
“Het belangrijkste is dat de werkdruk omlaag gaat en dat er minder administratief werk is, dat we niet continu achter de computer hoeven te zitten en steeds maar dingen af moeten vinken. Zodat ik echt bij m’n patiënten mijn werk kan doen. Als de werkdruk naar beneden gaat en er minder administratief werk is, kan je doen waar je voor aangenomen bent. Ik heb nog mazzel dat ik op de dagbehandeling werk, dus ik draai alleen maar dagdiensten op maandag tot en met vrijdag. Vroeger heb ik wel 7 dagen achter elkaar gewerkt, iedere maand, van vrijdag tot en met vrijdag, 3 weekenden werken en 1 weekend vrij. Dat is tegenwoordig wel weer anders.”
Ik heb er weleens over nagedacht om weg te gaan uit de zorg. Toen was ik 40, maar mijn patiënten bleven toch het leukst, daar ging ik nog steeds voor. Als ik nu nog jong zou zijn, zou ik er mijn vraagtekens bijzetten. Met dit salaris en deze grote verantwoordelijkheid, zou ik makkelijk mijn geld ergens anders kunnen verdienen.”
Alles wordt duurder
“Ik heb een man met een goede baan, dus geld is geen probleem. Maar ik heb collega’s die alleenstaand zijn met kinderen of een man hebben die niet zo’n goede baan heeft. Zij moeten echt de centen omdraaien om te kunnen leven. Ik vind dat als je hard werkt, je ook gewoon normaal betaald moet worden. We hoeven niet rijk te worden, we willen gewoon een normaal salaris. Dan komen er meer mensen in de zorg werken. Ook ik lijd aan koopkrachtverlies, alles wordt duurder. Ik houd minder over als ik boodschappen heb gedaan. Ook gas en licht is duurder geworden, alles is duurder geworden!”
Eerder met pensioen
“Als de NVZ toch niet meewerkt en er verandert niks, ga ik waarschijnlijk eerder met pensioen. Ik wordt dit jaar 63. Ik moet eigenlijk door tot 67, maar mijn gewrichten gaan dat niet redden. Ik zou in ieder geval niet langer werken dan nodig is. En ik zou zeker niemand adviseren om in de zorg te gaan werken. Je draagt namelijk die grote verantwoordelijkheid. Als je een toets niet goed nakijkt, is het pech, maar ik als ik iemand verkeerde medicijnen geef kan dat grote gevolgen hebben.”