Ruim een maand na de laatste uitzending van het programma ‘Levenslang met dwang?’ blikt Jasmijn Ensink terug naar deze zware tijd. Jasmijn heeft deelgenomen aan dit programma omdat zij verschillende dwangstoornissen heeft. In dit interview verteld Jasmijn in dit interview hoe het er nu met haar en haar dwang ervoor staat.
Aan welke dwang heb je zowel nu als na het programma gewerkt om de dwang te verminderen?
Het hele traject met het programma was enorm zwaar. Ik ben er wel erg dankbaar voor, want tot nu toe is het een van de meest effectieve therapieën die ik in de afgelopen paar jaar heb gehad. De therapieën die ik de afgelopen jaren heb gehad zijn; Exposure, het voeren van gesprekken en EDMR. Bij exposure therapie voer je gesprekken over je dwangstoornis en krijg je oefeningen mee. Tijdens het programma was dit bijvoorbeeld de tafel zo schuin mogelijk dekken in plaats van symmetrisch. Bij EDMR wordt je verwerkingsgeheugen geactiveerd om een trauma te kunnen verwerken.
Tijdens het programma ‘Levenslang met dwang?’ ben ik aan de slag gegaan met mijn dwanghandeling in mijn gezicht en heb ik gewerkt mijn symmetriedwang. Van beide dwangen ben ik nog niet af.
Op dit moment volgt ik hulp bij GGZ en volgt ik een traject bij ‘Mental Heroes’. Deze instellingen zijn gespecialiseerd in angst- en dwangstoornissen. ‘Mental Heroes’ komt ook twee keer per week thuis langt.
Hoe helpen de mensen thuis met het verdringen van jouw dwang?
Toen ik net thuiskwam, ging het erg goed met de dwang onder controle houden. Mijn ouders hebben er erg bij geholpen door er op te letten en te helpen met oefeningen zie zij konden bedenken. Mijn vader legde soms zijn werk ervoor neer om ervoor te zorgen dat ik een keukenkastje normaal dicht doe. Samen hebben met het gezin hebben we regels opgesteld met wat wel en wat niet voor mij helpend is. Zo was het niet heel nuttig om mij aan te moedigen met; ‘Je kunt het, je kunt het.’ Wel hielp het om mij meer te begeleiden met; ‘We weten dat het kunt, doe rustig aan.’ Ook mag ik niet zomaar aan iemand vragen om wat voor mij te pakken, zodat ik mijn dwang niet tegenkom. Ik moet het dan zelf doen en mijn dwang onderdrukken. Jammer genoeg heb ik een maand na het programma een terugval gehad.
Mijn zusje helpt mij bij het traplopen. Ik tel non-stop bij het traplopen. Het helpt dan als iemand tegen mij zegt; ‘Noem de tafel van 13 op of noem eens je favoriete nummers van een band’. Want dan wordt mijn werkgeheugen geactiveerd en heb ik minder last van mijn dwang.
Op de dagen dat ik vermoeid ben of al veel mijn dwang heb onderdrukt, dan help mijn gezin mij ook. Dan kan ik bijvoorbeeld aan iemand vragen om even een deken van boven te pakken. Hiermee vermeid ik mijn dwang, zodat ik niet zelf de trap op hoef.
Op welke manier beïnvloed de dwang jouw leven?
Wanneer ik heel rustig ben, dan heb ik bijna geen last van mijn dwang, maar zodra ik wat hoger in mijn spanning begin te zitten wordt mijn dwang heftiger. Vaak als ik mij slecht voel of wat ingrijpends gebeurd zijn de dwangen heftig. Dit kan bijvoorbeeld een bezoek aan de supermarkt zijn. Als ik muziek luisteren of een serie kijk, kunnen mijn dwanghandelingen minder worden.
Na ‘Levenslang met dwang?’ ben ik gestopt met school. Dat was omdat op dat moment mijn dwang zo heftig was dat ik niet naar school toe kon. Buitenshuis heb ik minderlast van mijn dwang, dan dat ik thuis ben. Tijdens het programma heb ik geleerd om buitenshuis de dwanghandelingen voor mij te houden. Dat is fijn, want dan word ik minder aangestaard. Het is fijn dat ik dan thuis op mijn gemak de dwang kan uitvoeren.
Op mijn vorige werk kon ik, zonder dat anderen het zagen, mijn dwang uitvoeren. Bij het spiegelen kon ik bijvoorbeeld mijn symmetriedwang kwijt door alles recht neer te leggen. Toen kreeg ik vaak reacties van klanten die zeiden; ‘Goh, wat ziet de winkel er netjes uit!’ terwijl ik gewoon aan het dwangen was.
Heb je na het programma nog hulp of ondersteuning gehad?
Na het programma heb ik een periode gehad waarbij de dwang heel weinig was, daarna heb ik een terug val gehad. Het programma heeft ons hier wel op voorbereid, want wanneer je terugvalt in de oude patronen is een kans op terugval heel groot.
Voor wat betreft hulp bij de dwangen, moest ik zelf op zoek naar hulp voor de periode na het programma. Zelf heb ik niet intensief hoeven zoeken naar begeleiding voor na het programma. ‘Mental Heroes’, waar ik nu een traject volgt, is van een van de therapeuten van het programma en een andere therapeut van het programma was bij mij al actief op de achtergrond. Ik heb geluk gehad dat ik zelf niet hoefde te zoeken naar begeleiding voor na het programma.
Waar het programma wel bij geholpen heeft, is hoe ik moet omgaan met reacties op sociale media. Ook mocht ik altijd met het productieteam bellen als er iets was waar ik geen raad mee wist.
Welke reacties heb je gekregen na de laatste uitzending?
De reacties die ik heb gekregen na de laatste uitzending lopen uit een van hele fijne en lieve reacties naar wat minder leuke reacties. De leukere dingen waren bijvoorbeeld mensen die zich in mij herkende, mensen die trots op mij waren en vonden dat ik mijn best heb gedaan. De leukste reactie kreeg ik van een moeder van een vriend van mij. Zij vertelde mij dat zij iedere week het programma volgde en erg trots op mij was. Naast de vele positieve reacties ben ik een van de weinige van de deelnemers die ook enorm veel haat reacties heeft gekregen. Dit ging over hoe ik eruitzie, mijn muziekstijl, dat mijn dwang aanstelleritis zou zijn.
Wat heb je overgehouden aan het programma?
Sommige mensen zien mij als voorbeeld. Gisteren heb ik nog een berichtje gekregen van een therapeut die vertelde dat haar cliënten naar mij opkijken. Mensen zijn vaak geïnteresseerd over hoe het met mij gaat. Ook word ik nog verrassend vaak herkend en dan zeggen mensen; ‘Omg, jij bent Jasmijn van ‘Levenslang met dwang?’! Dit gebeurt bij een etentje als snel drie keer. Aan de ene kant vind ik dit soort reacties heel leuk, maar aan de andere kant vind ik het ook heel ongemakkelijk. Soms willen ze namelijk een heel gesprek voeren, terwijl ik net aan mijn lunch wil beginnen.
Ook heb ik een paar vrienden overgehouden aan het programma. Zo ben ik tijdens het programma goed bevriend geraakt met Niels en Kate. Hen zie ik ook nog regelmatig.
Wat is de grootste les die je hebt geleerd bij het programma?
Ik weet dat ik nooit van mijn dwang af zal komen. Tijdens ‘Levenslang met dwang?’ had ik de volle 100% last van mijn dwang. Toen was ik ruim dertien uur per dag bezig met mijn dwang. Nu ben ik nog ongeveer zeven uur bezig met mijn dwang. Mijn streven is om uit eindelijk nog maar vier uur bezig te zijn met mijn dwang per dag.