MEDEMBLIK – Vrijwilligers vormen de ruggengraat van veel organisaties. Vandaag, woensdag 7 december, is de Nationale Dag van de Vrijwilliger. Drie vrijwilligers vertellen over hun belangeloze inzet in West-Friesland.
Grote brand
Al ruim vijftien jaar is Kees Groot uit Medemblik actief bij de vrijwillige brandweer. Lang geleden nam hij in Abbekerk en kijkje bij de brandweer en ging nooit meer weg. Nu, jaren later, is hij postcommandant van de brandweerkazerne in Medemblik.
„Bij de brandweer word je niet meteen op je eerste dag meegestuurd om een brand te gaan blussen. Ik heb eerst een paar maanden getraind en mijn conditie werd gekeurd. Daarna volgde een opleiding van twee jaar tot echte brandweerman.”
[aesop_image img=”https://svjmedia.nl/josseluiken/wp-content/uploads/sites/744/2023/03/Dag-van-de-vrijwilliger-Kees-Groot-scaled.jpg” panorama=”off” align=”center” lightbox=”on” captionsrc=”custom” captionposition=”left” revealfx=”off” overlay_revealfx=”off”]
Voor zijn functie als postcommandant verzet hij veel werk waar hij als parttimer zes uur voor betaald krijgt. In die uren redt hij het niet om al zijn werk gedaan te krijgen. „Ik zou alle extra uren mogen schrijven die ik maak voor de brandweer. Het komt niet bij me op om dat te doen.” De mooiste momenten zijn wanneer Kees iets kan doen waarvoor hij is getraind. „Het is prachtig wanneer we kunnen voorkomen dat een brand groter wordt. Dan zie je het teamwork van de brandweer echt naar boven komen.”
Ook zijn er minder leuke momenten. Bijvoorbeeld wanneer een redding niet gelukt is. Dan is het voor Kees fijn dat hij er met zijn collega’s goed over kan praten. „Op de kazerne hebben we een kleine bar waar we na een ongeval even napraten om het te verwerken. Dan wordt ook wel eens een traan weggeveegd.”
Kees vindt het mooi om te zien dat zijn collega’s hun kennis doorgeven aan de volgende generatie. „Op de vrijdagavond is er een groep jeugd van 11 tot 15 jaar oud die door ons getraind wordt, voor als zij straks ook de opleiding willen gaan volgen. We oefenen nu de procedures die ze later moeten weten bij een echte brand.”
Naast zijn werk op de kazerne, houdt Kees er thuis ook rekening mee dat er op elk moment van de dag wat kan gebeuren. „Mijn sleutels liggen op een vaste plaats en mijn broek, sokken en schoenen liggen ’s nachts klaar naast mijn bed. Ook als je van plan bent de volgende ochtend op vakantie te gaan, sta je om 3 uur klaar voor de brandweer. Dan maar wat later weg. De brand gaat voor.”
Huttendorp
Hoornaar Rob Tol klom, na de huttenbouwweek in de wijk Bangert en Oosterpolder in Zwaag, het podium op en nam een lijst van de sponsoren in handen om deze te bedanken. Sinds dat moment is vrijwilliger Rob betrokken bij het bestuur van de huttenbouw en levert hij er jaarlijks twee weken aan vakantiedagen voor in.
Als voorzitter van de huttenbouw houdt Rob zich bezig met de werkgroepen die samen de organisatie vormen. Rob zorgt ervoor dat de draaiboeken kloppen. De organisatie begint in november, dan wordt bijvoorbeeld het thema al bedacht voor de volgende editie. „De echte voorbereiding begint voor ons al na carnaval. Hier in Zwaag wordt dat uitgebreid gevierd. Zodra het carnaval voorbij is, stoppen we al onze energie in het huttendorp. Inmiddels worden ook sport en spelactiviteiten georganiseerd door jongeren uit de wijk. Die help ik op weg met het organiseren van activiteiten. Denk aan draaiboeken, het budget en welke mensen je ervoor inzet.”
Rob vindt het belangrijk dat de mensen wat voor hun eigen wijk betekenen. „Wij coördineren, stimuleren en organiseren de activiteiten in de Bangert en Oosterpolder. De vrijwilligers komen ook uit deze wijk. Zo draagt iedere ouder die hun kind opgeeft bij als vrijwilliger. De samenwerking is erg belangrijk, wij doen dit met een grote groep, alleen kun je dit niet.”
Rolstoelbus
Tussen de weilanden van zijn dorp Andijk rijdt Cor Houdijk (80) een echtpaar in een bus speciaal voor rolstoelpassagiers rondt. Eens per week rijdt hij mensen die aangesloten zijn bij vrijwilligersorganisatie Omring rond. „De mensen die ik mag rondrijden, beleven er veel plezier aan wanneer ik op mijn gemak een paar uur tussen de weilanden door rij.” Zelf kijkt Cor ook graag naar de weilanden waar zomers dieren staan. Het rijden is voor Cor simpel. „Het is een automaat en ik rij ongeveer 30km per uur. Zo kunnen de mensen lekker naar buiten kijken en kan ik mij goed concentreren op de weg.”
[aesop_image img=”https://svjmedia.nl/josseluiken/wp-content/uploads/sites/744/2023/03/Dag-van-de-vrijwilliger-Cor-Houdijk-maakt-de-bus-rij-klaar-scaled.jpg” panorama=”off” align=”center” lightbox=”on” captionsrc=”custom” captionposition=”left” revealfx=”off” overlay_revealfx=”off”]
Cor vindt het prachtig dat hij elke week bij dezelfde mensen over de vloer komt bij mensen van zijn leeftijd. „Ze komen nauwelijks buiten, want zij zijn slecht ter been. Het is voor hen het uitje van de week en ik geniet dat ik wat kan betekenen voor de mensen.” Hij vindt het daarom ook erg belangrijk dat mensen vrijwilligerswerk doen. „Zonder vrijwilligers is een organisatie nergens. Je moet wat voor elkaar willen betekenen.”
Cor mocht van Omring niet meteen aan de slag, eerst controleerde de organisatie de rijkwaliteiten van de vrijwilliger. „Ze vinden het belangrijk dat ik veilig rij, ik ben daarvoor getest. Ook is er iemand met mij meegereden, die vond dat ik prima stuurde. Daarna mocht ik pas aan de bak.”
In opdracht van; https://www.noordhollandsdagblad.nl/cnt/dmf20221207_48618701