Wegens privacy is David een fingeerde naam.
Al meer dan één jaar heeft het coronavirus mijn (date)leven op z’n kop gezet. Waar ik normaal gesproken in de club een nieuwe vlam tegen het lijf liep, hoop ik nu dat ik hem tijdens mijn dagelijkse supermarkt uitje ontmoet. En nee, het is echt niet zo dat ik het vervelend vind om single te zijn, maar soms is het gewoon fijn om met iemand samen te zijn en met elkaar mooie herinneringen te maken. Dus met een hoopvol hart druk ik op de download knop en voilà binnen nog geen twintig seconden staat de Tinderapp op mijn beginscherm.
Ik open de app en ik ga aan de slag met mijn profiel. Wat leuke foto’s van mezelf, leeftijd erbij en swipen maar. Mijn vinger gaat van links naar rechts op het beeldscherm en af en toe pauzeer ik even om een profiel beter te bekijken. Twee lachende bruine ogen kijken mij aan, ik kijk zijn profiel door en ik ben onder de indruk. Ik schuif mijn vinger de rechter kant op, maar helaas geen match. Ik besluit om even een kopje koffie voor mezelf te zetten en vervolgens nog een ronde te Tinderen. Ik wil net een slok van mijn koffie nemen en ik krijg een melding, it’s a match! Jij en David vinden elkaar leuk.
“Dat gaat snel”, zeg ik hardop. Ik heb de app nog geen tien minuten gedownload en mijn eerste match is binnen. Nogmaals bestudeer ik het profiel van David grondig, want ik wil wel graag weten wat voor vlees we in de kuip hebben. Een type heb ik niet echt, ik vind het belangrijk om een fatsoenlijk gesprek met iemand te kunnen voeren en ik besluit daarom David een berichtje te sturen. Hij is er snel bij, want binnen een mum van tijd heeft hij gereageerd.
Na een “hoe gaat het” en “wat studeer je” te hebben uitgewisseld, beginnen de gesprekken iets meer diepgang te krijgen. Wanneer ik een berichtje ontvang, merk ik dat mijn mondhoeken langzaam omhooggaan en er een glimlach op mijn gezicht verschijnt. Het klikt tussen ons en ik heb niet eens in de gaten dat we al een uur met elkaar heen en weer aan het chatten zijn. David stuurt mij een bericht met daarin de vraag of ik ergens volgende week tijd heb om een koffietje met hem te doen. “Natuurlijk wil ik dat, maar waar zouden we überhaupt heen kunnen gaan?”, denk ik in mezelf. Veel opties zijn er nu ook weer niet, hoe kunnen David en ik op een date gaan die coronaproof is?
We besluiten beiden om er even overna te denken en te kijken waar we naartoe kunnen gaan. Daten tijdens deze crisis vergt immers veel creativiteit. David komt met het idee om in het Amsterdamse Bos te gaan wandelen, het is daar een stuk rustiger dan in het Vondelpark en het is ook nog eens groter. Ik herinner mij dat er in het Amsterdamse bos ook de geitenboerderij zit en dat we daar misschien wel een koffietje kunnen gaan halen. We besluiten om eerst te gaan wandelen en uiteindelijk bij de geitenboerderij een koffie te drinken.
[aesop_image img=”https://svjmedia.nl/ninahonig/wp-content/uploads/sites/632/2021/04/IMG_1309.jpeg” panorama=”off” align=”center” lightbox=”on” captionsrc=”custom” caption=”Het Amsterdamse Bos.” captionposition=”left” revealfx=”off” overlay_revealfx=”off”]
Al fietsend rijd ik door de stad, richting het Amsterdamse Bos. Het is bewolkt en de zon heeft er maar moeite mee om door de wolken heen te schijnen. Na een half uur te hebben gefietst, parkeer ik mijn fiets bij een fietsenrek en loop richting het bos. Ik voel dat ik zenuwachtiger word en mijn handen beginnen langzamerhand wat klam aan te voelen. Ik schrik en kijk op, een vliegtuig. Normaal gesproken vliegt er hier om de twee minuten een nieuwe, maar nu nog maar twee per uur. Het is redelijk druk in het bos. Een wielrenner haalt mij in, aan de overkant rent een hardloper mij voorbij en ik zie kinderen in hun zelfgemaakte hut spelen. In de verte zie ik iemand naar mij zwaaien, maar aangezien ik niet zulke goede ogen heb, duurt het bij mij even voordat ik hem herken.
David wandelt mij op de meest nonchalante manier tegemoet. We geven elkaar geen omhelzing of kus, maar geven elkaar een elle boog om toch nog een beetje netjes te doen. Hij geeft me gelijk een compliment en zegt dat ik er goed uit zie. Ik herken zijn ogen van de foto, ze kijken mij diep aan en een warm gevoel maakt plaats in mijn lichaam. Ik loop naast hem en een heerlijke geur bereikt mijn neus, zijn parfum. We hebben het erg gezellig en hebben goede gesprekken. Zijn humor is erg aanstekelijk en het voelt alsof we al vaker met elkaar op pad zijn geweest. Alles gaat vanzelfsprekend.
[aesop_image img=”https://svjmedia.nl/ninahonig/wp-content/uploads/sites/632/2021/04/IMG_1313.jpeg” panorama=”off” align=”center” lightbox=”on” captionsrc=”custom” caption=”De Geitenboerderij.” captionposition=”left” revealfx=”off” overlay_revealfx=”off”]
Voordat ik het weet zijn we al bij de geitenboerderij aangekomen, de boerderij geur is erg aanwezig en mijn neus moet er nog even aan wennen. Twee kippen wandelen los over het terrein en wij lopen richting de stal waar alle geiten staan. Ik vertel aan David dat ik hier als kind heel vaak kwam en dat ik dan met de geitenlammetjes ging knuffelen. We praten verder over dieren en zijn liefde die hij voor zijn honden heeft. Zonder dat ik het door heb zit een van de geiten ondertussen te genieten van mijn sjaal en met onschuldige ogen word ik aangekeken. We besluiten om wat lekkers in de boerderij winkel te halen, want ook wij hadden in de tussen tijd trek gekregen.
[aesop_image img=”https://svjmedia.nl/ninahonig/wp-content/uploads/sites/632/2021/04/IMG_1340.jpeg” panorama=”off” align=”center” lightbox=”on” captionsrc=”custom” caption=”De geit die mijn sjaal aan het eten was. ” captionposition=”left” revealfx=”off” overlay_revealfx=”off”]
Met ons mondkapje op lopen we de winkel naar binnen. Een geur van kaas en koffie komt me tegemoet. Grote stukken geitenkaas die in de vitrines liggen en de grote koffie machine zorgen voor de onaangename gemixte geur. We kiezen voor een cappuccino en een stukje zelfgemaakte taart en laten het stukje geitenkaas achterwege. Met onze handen vol lopen we richting de uitgang van de boerderij en kiezen een bankje uit waar we op kunnen zitten. We raken verder in gesprek over onze jeugd en delen onze herinneringen met elkaar. Ik voel me ontspannen en ben blij met hoe goed het klikt tussen ons. We besluiten nog een klein rondje te gaan lopen om vervolgens beide richting huis te fietsen. En een tweede date? Die is al ingepland. Hopelijk kunnen we in de toekomst samen genieten van een drankje op een terras of weer eens lekker uiteten gaan.
[aesop_image img=”https://svjmedia.nl/ninahonig/wp-content/uploads/sites/632/2021/04/IMG_1354.jpeg” panorama=”off” align=”center” lightbox=”on” captionsrc=”custom” caption=”Onze Koffie en cakes.” captionposition=”left” revealfx=”off” overlay_revealfx=”off”]
Toch gaan veel jongeren tussen de zestien en twintig jaar niet op een coronadate, voor de crisis was dit aantal stukken hoger. Dit kan komen omdat daten in deze tijd als saai gezien kan worden, maar dat heb ik niet zo ervaren. Het coronadaten is anders, heeft zeker minpunten en het vergt veel creativiteit. Alleen toch heeft het ook wel weer iets dat je eerst met elkaar gaat kletsen voordat je überhaupt elkaar (mag) aanraken. Zo leer je je date op een andere manier kennen dan wanneer je hem of haar tegen het lijf liep in de club. Voorlopig moeten we het gewoon nog even met een wandeling door het park of bos doen en stiekem vind ik dat helemaal niet zo erg.