Twee verschrikkelijke aanslagen die de wereld opgeschrikt hebben. Twee aanslagen die nooit hadden mogen gebeuren. Twee mensen die door hun eigen idealen te volgen onschuldige mensen vermoord hebben. Deze twee mannen hebben iets gedaan velen hen nooit zullen vergeven.
Op vrijdag 22 juli 2011 vond een dubbele aanslag in Noorwegen plaats. Bestaande uit een bomaanslag in de regeringswijk van de hoofdstad Oslo en een schietpartij op een zomerkamp van de jeugdafdeling van de Sociaaldemocratische Noorse Arbeiderspartij op het eiland Utøya. De aanslagpleger schreef een manifest van 1518 pagina’s lang genaamd ‘A European Declaration of Independence’. In dit manifest beschreef ‘de terrorist’ zijn rechts extremistische ideeën. ‘De terrorist’ was in staat om voor zijn ideaalbeeld een groep jongeren, die op kamp waren te vermoorden. Zijn motief was om de bevolking te beschermen tegen de toename van de islam in Europa. Ook noemde hij het kamp een soort linkse Hilterjeugd, dat volgens hem gestraft moest worden. Bij de bomaanslag kwamen 8 mensen om het leven. Op het eiland Utoya werden 68 jongeren en begeleiders gedood tijdens de schietpartij. ‘De terrorist’ wou tijdens de aanslag de maximale aandacht krijgen. Dat kreeg hij doordat hij tijdens het schieten met de politie belde en het manifest publiceerde. ‘De terrorist’ werd na de aanslag opgepakt en werd veroordeeld tot een celstraf van 21 jaar, de maximumstraf in Noorwegen, met een minimum van tien jaar, de zogenaamde hechtenis. Na tien jaar kan hij in theorie vrijkomen. Na 21 jaar wordt beoordeeld of hij een gevaar voor de samenleving vormt. Hij kan dan tot een maximum van vijf jaar additionele gevangenisstraf krijgen, waarna zijn situatie opnieuw beoordeeld wordt. In theorie kan dit neerkomen op een levenslange gevangenisstraf.
Dan de aanslag in Christchurch.
Op 15 maart 2019 schoot een terrorist in twee moskeeën in de stad Christchurch in Nieuw-Zeeland 50 mensen dood. Voordat ‘de terrorist’ de aanslag pleegde schreef hij een manifest van 73 pagina’s waarin hij zich uitspreekt tegen de islam. ‘De terrorist’ is er van overtuigd dat hij met deze aanslag de ‘witte mens’ beschermde tegen het groeiende aantal islamitische mensen in Europa. ‘De terrorist’ was aan het live streamen toen hij de aanslag pleegde, de livebeelden verschenen op facebook. Onderweg naar de moskee luisterde ‘de terrorist’ naar een lied dat een lofzang op de Servische leider en veroordeelde oorlogsmisdadiger Radovan Karadzic is. ‘De terrorist’ droeg militaire handschoenen en achter in zijn auto lagen automatische vuurwapens waarop in witte letters de namen van Luca Trani, een Italiaan die vorig jaar zes Afrikaanse migranten neerschoot en de naam van Alexandre Bissonnette, die in 2017 zes mensen doodschoot in een Canadese moskee stonden geschreven. Ook staat er een kreet op: ‘Kebab remover’ (kebabverwijderaar), waarin kebab een vernederende benoeming van moslims is. ‘De terrorist’ wist heel goed hoe hij de maximale aandacht moest krijgen. Na de aanslag is ‘de terrorist’ gearresteerd door de politie.
Als je beide aanslagen naast elkaar zet, komt er een aantal overeenkomsten naar boven.
Zo schreven beide terroristen een manifest waarin zij hun ideeën over de maatschappij op schreven. Ook waren zij live in contact met de buitenwereld terwijl zij de aanlag aan het plegen waren. Ook wisten ze allebei de maximale aandacht van de media en sociale media te krijgen. Ook in de ideologie verschillen zij weinig. Allebei vinden ze dat de aanslag nodig is om het ‘witte ras’ te beschermen. Ik begrijp niet hoe mensen zo ver kunnen gaan en bereid zijn om mensen te vermoorden. Helaas zijn er in de wereld meer van dit soort gekken en mogen wij in onze handen knijpen dat wij in Nederland nog geen aanslag gekend hebben. Oh nee, op maandag 18 maart schoot een terrorist drie mensen dood in een tram in de stad Utrecht. Zijn motief was waarschijnlijk een terroristisch motief. Op vrijdag 22 maart bekende ‘de terrorist’ zijn daden. Zo zie je maar dat ook in Nederland een aanslag gepleegd kan worden en is het naar mijn mening terecht dat het dreigingsniveau op nummer 4 staat.
De minister van Nieuw-Zeeland besloot om na de aanslag in Christchurch de naam van ‘de terrorist ’niet meer te noemen, in plaats daarvan noemt ze vanaf nu alleen nog de namen van de mensen die omgekomen zijn en duidt ze hem alleen nog aan met de benaming ‘de terrorist’. Ik zelf vindt dit heel goed omdat hierdoor de aandacht niet meer naar de terrorist gaat en wij hem niet meer de aandacht en bekendheid geven waar het hem mede om te doen is. Ik wil hier graag aan mee doen door in dit stuk de namen van geen enkele terrorist te noemen en ze aan te duiden met de benaming ‘de terrorist’ ik hoop dat meer mensen het voorbeeld van de Nieuw-Zeelandse premie gaan volgen en voortaan de aandacht volledig naar de betrokkenen gaat en niet meer naar ‘de terrorist’