Veel belangstelling in Utrecht voor de Dag van de Arbeid

De eerste dag van mei valt dit jaar op een zondag. Op het grote station midden in het centrum van ons land duiken op deze zonovergoten dag overal rode jasjes op met het logo van de vakbond die de organisatie leidt van het evenement wat plaats vindt. Op vele plaatsen in Europa een officiële vrije dag, maar niet in Nederland. 132 jaar geleden op de eerste van mei legden 700 arbeiders in Appelscha het werk neer, werd er in Haarlem door 1400 mensen een petitie ondertekend en kwam er in Enschede een akkoord voor de 8-urige werkdag. Vandaag de dag komt er een kleine 2000 man tezamen met spandoeken en veelal rode kleding, de boodschap? Laat de rijken de rekening betalen.

 

De mensen die aanwezig zijn op het Jaarbeursplein lijken niet voor het eerst deel te nemen aan een dergelijke demonstratie, her en der wordt er omhelst en trekken groepen naar elkaar toe om een praatje te maken voordat de mars volgt richting het Julianapark. In het gezelschap lijkt voor iedereen plek: oud en jong, blauw of blond haar en wit of zwart. Men voelt hier geen waardering voor kapitalistisch Nederland, zo lijkt het. Op meerdere vlaggen is de bekende prent te zien van de voormalig leider van het regime in Cuba, kenmerkend met zijn lange haar en blik richting de verte. En ondanks dat deze kinderen nog geen baan hebben spelen ze met een vlag die er aandacht aan geeft, een creatief uitje ter vervanging van een commercieel speelparadijs of pretpark. Met de veelvuldige verwijzingen naar Castro kunnen uiteraard de hamers en sikkels ook niet ontbreken, mocht je denken dat communisme niet leeft anno 2022 in Nederland, moet je dat wellicht overwegen. Al zijn er ook vele verwijzingen naar de communistische partij in Turkije.

Terug naar de boodschap die veelvuldig wordt vermeld op de grote spandoeken, het belasten van de rijken. Op de vraag waarom iemand die al 52% belasting betaald nog meer zou moeten inleveren is het antwoord van de 22-jarige Marieke simpel: ‘’Het is oneerlijk.’’ Volgens Marieke wordt de inkomensongelijkheid alleen maar groter in Nederland: ‘’De rijken in Nederland worden alsmaar rijker en de wat minderbedeelde mensen profiteren daar niet van, het gaat gewoon niet goed hier’’ Het CBS denkt daar anders over, in het rapport Inkomens verdeeld, trends 1977 – 2019 wordt de volgende conclusie getrokken: ‘’Binnen bevolkingsgroepen zijn flinke verschillen in het herverdeelde inkomen. Zo zijn de inkomensverschillen tussen ouderen veel kleiner dan tussen jongeren en tussen werknemers veel kleiner dan tussen zelfstandigen. Maar ondanks deze verschillen tussen groepen in Nederland is de inkomensongelijkheid internationaal gezien klein.’’ Ondanks de claims van de aanwezigen op het Jaarbeursplein behoort Nederland dus niet tot het slechtste jongetje van de klas.

Aandacht voor inkomensgelijkheid is niet het enige waarop wordt gefocust vandaag. Er zijn veel mensen aanwezig die de mars gebruiken om een andere boodschap over te brengen. Een vrouw die geen Nederlands praat of verstaat vraagt aandacht voor een Iraanse gevangene, de blauw-gele vlag van het land dat in oorlog verkeert is aanwezig en ondanks dat het vandaag om arbeid draait konden een aantal demonstranten het niet laten om een link te maken naar het klimaat. ‘Bomen en lonen gaan samen’, zo luidt de boodschap. Ook de voorman van Forum van Democratie moet het ontgelden: een klein groepje maakt Thierry Baudet uit voor hetgeen waar zij ogenschijnlijk tegen strijden, het lijkt erop dat een kleine delegatie van Antifa Nederland haar weg heeft gevonden richting Utrecht. Om de daadwerkelijke boodschap van deze dag niet te verstoren blijft het bij een enkele keer.

Door de aangename temperatuur en de lentezon die schijnt op het begin van de bloeimaand is de sfeer goed, toch veranderd er iets in de mimiek van de aanwezigen wanneer de achternaam valt van de premier van Nederland. Dat de VVD met het jaar linkser wordt, zoals de andere kant van het politiek spectrum beweert, vinden de aanwezigen in Utrecht dat de grootste partij van Nederland nog steeds als uiterst rechts moet worden gezien. Conservatief neoliberalisme, het woord valt maar liefst zeven keer in een gesprek tussen vier socialisten, zoals ze zichzelf noemen. Alle vier in het rood gekleed uitten ze hun onvrede over kabinet Rutte IV. Zo is er grote kritiek op het extra klimaat -en transitiefonds van de overheid, de 35 miljard euro wordt volgens de vier volledig verkeerd gebruikt: ‘’Bedrijven als Tata Steel en Shell krijgen miljarden euro’s toegeworpen door Rutte en zijn kabinet, terwijl mensen hun rekening niet eens meer kunnen betalen.’’ Aldus socialist Marco (24). Zijn drie vrienden knikken allen instemmend wanneer ze de woorden horen, het is volgens de vier socialisten niet te verklaren dat bedrijven die ons land zo hebben vervuild daar nu voor worden beloond. ‘’Typisch Rutte.’’

De jongere kant van de mengelmoes van socialistische en communistische aanhang tijdens de Dag van de Arbeid in de Domstad is activistisch, ze lijken voor niets en niemand meer terug te deinzen om verandering tot stand te willen brengen. Het systeem moet drastisch veranderen, zo is de boodschap. Het wordt dat de rijken opdraaien voor het beleid waarvan zij jaren hebben geprofiteerd, zo klinken de leuzen. Wanneer de tijd lijkt te zijn aangebroken om de mars te vormen om richting het Julianapark te gaan betreedt FNV-vicevoorzitter Zakaria Boufangacha het podium, ook zijn boodschap is duidelijk: “Stop de scheefgroei!’’

Onder luid gejoel begint de coördinator Arbeidsvoorwaarden van het FNV zijn speech: ‘’Het is een grote schande dat in een land als Nederland anno 2022 mensen steeds minder te besteden hebben met de huidige prijzen. Maar bedrijven en grootverdieners alleen maar rijker worden, het is een schande.’’ Zijn boodschap wordt uiteraard met veel gejuich gesteund, maar niet door iedereen. Ondanks dat merendeel van ons land geen arbeidsverplichtingen heeft op zondag kan een vrouw het niet laten om de opmerking te maken richting de demonstranten: ‘’Ga lekker werken mensen.’’

De vrouw is niet de enige die ongenoegen uit over de georganiseerde actie van het FNV. Adrie (75) voelt zich in de steek gelaten door de vakbond. Op de Dag van de Arbeid deelt hij folders uit namens de organisatie Red het Pensioenstelsel. De groepering die opkomt voor degenen die een groot deel van hun leven arbeid hebben verricht eisen dat hun AOW meegroeit met de inflatie. ‘’Wij eisen indexering van Den Haag, ik kan het nog wel betalen maar er zijn een hele hoop mensen die zeggen: het lukt me niet meer.’’ Ook het FNV, waar Adrie al jaren lid van is, laat volgens hem steken vallen. ‘’Het FNV steunt ons niet, wij zijn boos, daarom ben ik hier.’’ De man deelt zijn laatste folders uit voordat de stoet begint met lopen.

Tot slot sluit Boufangacha zijn speech af en hoort men de stem van Marcel van Veenendaal, de zanger van DI-RECT. Just keep on pushing your shopping cart through the storm, most people buy it but you feel it’s one that we can no longer afford, zo klinken de eerste zinnen van het lied ‘Soldier On’, wat naast de coronacrisis dus ook betekenis kan geven aan de inflatie in Nederland: een knap staaltje schrijfwerk van de band uit Den Haag. De mensen die meelopen in de stoet zijn strijdbaar en komen op voor de minder bedeelde, het lijkt de aanwezigen aan het hart te gaan maar of de ideologie van Fidel Castro een oplossing is voor de problematiek in Nederland moet nog blijken. Op naar het Julianapark.