Mijn toekomstig journalistiek werkveld
Ik zal graag als freelancer in de journalistieke wereld aan de slag willen gaan. Op dit moment schrijf ik alleen commercieel werk, ik werk voor MyHeritage en schrijf blogs voor hen over stamboom onderzoek. Maar in de toekomst zal ik graag meer diepgaande verhalen willen maken. Ook als dit door tekst of documentaire. Plaatsen waar ik terecht zal willen komen zijn bedrijven als follow the money, the times, de correspondent of de groene Amsterdammer. Ik wil graag invulling geven aan een vorm van journalistiek die nog niet erg actief is, maar wel groei in bezig is. Ik zal graag artikelen willen gaan maken waar ik langer in kan duiken en mee bezig kan zijn.
De slow journalism industrie is iets wat mij als persoon erg trekt. Slow journalism (trage journalistiek) is een journalistieke subcultuur die voortkomt uit de frustratie over de kwaliteit van de journalistiek van de reguliere nieuwsmedia. Slow journalism, dat behoort tot de grotere onthaastingsbeweging, deelt dezelfde waarden als andere subgroepen van deze onthaastingsbeweging om een goed, nette en eerlijk journalistiek product te produceren. Er zijn over de hele wereld gespecialiseerde tijdschriften opgedoken die beweren dat ze het tegengif zijn voor een reguliere media die “tot de rand gevuld is met herdrukte persberichten, voorspelbare commentaar, advertoriale onzin en ‘churnalisme'”. In de plaats daarvan concentreert slow journalism zich meestal op lange nieuwsverslagen en diepgaande onderzoeksjournalistiek. Wat mij fijn lijk aan het werken als een slow journalism journalist is dat ik tijd genoeg heb om diepgaand onderzoek te doen in een onderwerp in mij daar echt volop in te verdiepen.
Mijn persoonlijke journalistieke voorbeelden & waarom ik hun journalistieke wereld thuis hoor
Sofie Rozendaal
Sofie is een Nederlandse schrijver en journalist. Ze is bekend om het maken van content rondom persoonlijke en gevoelige thema’s, waarbij openheid centraal staat. Waaronder seks en relaties. Hier maakt ze dan ook video’s over die ze op YouTube zet. Hier leerde ik Sofie en haar werk ook kennen. Het mooie aan de columns en artikelen die ze schrijft is vind ik dat ze ondanks dat ze erg veel van haar zelf betrekt en haar werk, ze er ook erg veel expertise van buitenaf bij betrekt. Sofie blijft met de onderwerpen waar ze over schrijft en aan de kaak wilt stellen heel erg dichtbij de onderwerpen waar zij interesse in toont. Dit wil ik graag ook in de toekomst doen. Ik wil onderwerpen aan het licht brengen in mijn journalistieke producties waar de kijker en ik van kunnen genieten. Onderwerpen die taboe zijn maar daarnaast wil ik graag ook over onderwerpen schrijven waar bijna niks over te lezen valt. Waar geen diepzinnige informatie informatie over bekend.
Eveline Rethmeier
Eveline Rethmeier studeerde cum laude af van haar rechtenstudie aan de Universiteit van Amsterdam. Daarna deed zij nog een master aan Columbia University in New York. Door haar huidige werk als journalist voor zowel televisie als kranten en tijdschriften, kent zij de mediawereld van binnen uit. Zij begrijpt daardoor beter wat er in de praktijk van het conflict speelt. Eveline is analytisch zeer sterk; zij dringt snel door tot de kern van het probleem. Op dit moment zijn haar huidige functies dat ze werkt voor Follow the Money voor haar serie artikelen over de fertiliteitsindustrie. Daarnaast werkt ze voor EenVandaag maakt ze videoreportages voor hen en heeft ze een podcast genaamd BNR Italië podcast. Ik leerde haar zelf kennen door haar stukken over de fertiliteitsindustrie, een onderwerp waar ik mezelf graag ook in verdiep. Wat ik zo mooi vindt aan dit gedeelte van haar werk is dat ze onderwerpen aan het licht waardoor zelf bij de politiek er vragen worden gesteld over wat er gebeurt in een industrie zoals de fertiliteitsindustrie. Hoe kunnen sommige dingen zomaar gebeurt zijn, terwijl het ethisch niet had mogen gebeuren. Dit wil ik graag met mijn journalistieke verhalen ook naar voren gaan brengen. Dat mensen terwijl ze een stuk lezen denken: ”Hoe kan dit ooit gebeurt zijn? Is dit echt?” Dat ik mensen verbaas met de feiten die ik op tafel leg. Diepgaande slow journalism producties wil ik net zoals zij gaan produceren, waar veel meer onderzoek achter ligt.
Jacqueline Mroz
Jacqueline is een journalist en schrijfster. Ze schrijft al 14 jaar voor de NY Times en gespecialiseerd fertiliteit problemen. Ze schreef de boeken Scattered Seeds and Girl Talk. Daarnaast is ook nog een NJ Monthly editor. Ik leerde Jacqueline, ze noemt is ook wel Jackie kennen toen ik zelf door haar geïnterviewd werd toen ze research deed naar de fertiliteitsindustrie in Nederland. Ik kwam er toen achter hoe zij haar research doet voor haar diepgaande verhalen waar ze soms maanden mee bezig is. Ze interviewt veel mensen, waarvan ze veel interviewt en spreekt om gewoonweg meer beeld en achtergrond informatie te krijgen voor bij de verhalen die ze schrijft. Ik denk dat ik een waardig collega in de industrie van Jackie kan zijn. Misschien niet bij de NY Times, ook al mag ik als journalist wel dromen. Misschien bij iets gelijkmatigst in Nederland, als start. Ik wil graag net zoals het publiek debat aan wakkeren. Haar stukken rondom de fertiliteitsindustrie doen veel stof op waaien in de media.
Sofie Rozendaal, Eveline Rethmeier en Jacqueline Mroz zijn drie van mijn vrouwelijke persoonlijke voorbeelden als het gaat om de journalist die ik graag wil worden en zijn. Ik zal graag een waardig collega in hun industrie worden. Waarom ik onder deze industrie zou kunnen staan in de toekomst: Ik ben een journalist die net als tot het bot gaat om achter dan alles dan waarheid te komen. Ze leggen het nieuws wat ze brengen zo persoonlijk vast. Zij en ik hebben gemeen dat ons doel is om de menselijkheid nooit uit een productie weg te halen maar daarnaast ook de waarheid altijd boven tafel te halen.
Interview: Eveline Rethmeier
1. Hoe ben je in het begin de journalistieke wereld ingekomen?
”Ik ben in de journalistiek gekomen na 5 jaar in de advocatuur te hebben gewerkt. Toen heb ik mezelf daarna aangemeld voor een stage bij NieuwsUur. Dit leek mij een interessant programma. Ik wilde graag de overstap maken naar de journalistiek maar ik wilde niet meer studeren, want dat had ik namelijk al gedaan en ik had al 5 jaar werkervaring. Na mijn stage bij NieuwsUur kon ik daar ook vast blijven werken.”
2. Ben je in het begin veel bezig geweest met je profilering als journalist?
”Ik ben eigenlijk nooit echt bezig geweest met profilering van mezelf als journalist. Ik had namelijk eerst een vast contract en ik ben pas een aantal jaar daarna gaan freelancen. Dit was toen als correspondent en het was al snel vrij duidelijk in mijn profiel dat ik veel afwist van Italië en dat mensen mij voordat soort verhalen in konden zetten. Op dat punt had ik gewoon een streepje voor op andere journalisten. Voor de rest ben ik eigenlijk er echt niet mee bezig geweest. Ik heb wel altijd ja gezegd als ik voor talkshows werd uitgenodigd, op twitter ben ik actief. Op deze manier ben ik wel een soort van met profilering bezig maar het is niet dat ik daar actief mee bezig ben geweest. Waar ik vooral mee bezig ben geweest is goede verhalen maken.”
3. Hoe ben je aan je eerste journalistieke baantje gekomen? Hoe was dat? Was het op dezelfde manier als hoe je bij Follow the Money terecht bent gekomen?
”Ik kwam bij mijn eerste journalistiek baan terecht door mijn stage bij NieuwsUur zoals ik eerder al noemde. Ik ben hier toen blijven hangen en hoefde niet op zoek naar ander werk. Bij Follow the Money is dit wel anders gegaan. Bij Follow the Money heb ik als Freelancer een verzoek ingestuurd voor een serie verhalen die later ook geaccepteerd is. De serie over de fertiliteitsindustrie.”
4. Hoe heb je om leren omgaan met de tarieven die je vraagt als freelance journalist? Heb je dat gaande weg geleerd uit de praktijk af heb je van te voren al uitgezocht wat je voor bepaalde producties kan vragen?
”Als je de eerste keren je bij een opdrachtgever meld heb je eigenlijk niet zoveel te willen. Dan hoorde ik ging gewoon wat het tarief was en daar werkte ik dan voor. Later ben ik voor 45 cent per woord gaan werken en heb ik dit ook aangehouden als mijn tarief als het gaat om geschreven stukken. Voor televisie heb ik er steeds iets meer bij gevraagd toen ik van collega’s hoorde wat zij vroegen. Eens in de 1 a 2 jaar vraag ik een verhoging omdat ik dat terecht vind.”
5. Vindt je dat als journalist commercieel werk kan doen en daarnaast voor een journalistieke werkgever actief kan zijn?
”Ik denk dat het als freelancer erg moeilijk is om van volledig freelance werk rond te komen. Ik vind het dan ook normaal dat je dan commercieel werk doet. Je moet alleen dat werk dan niet als journalistiek werk presenteren. Het is je eigen verantwoordelijkheid maar over dit werk moet je dan ook goede afspraken maken met je opdrachtgevers. Zelf doe ik niet aan commercieel werk. Ik ben wel eens dagvoorzitter of presentator maar dat vindt ik toch weer anders dan echt als journalist bezig zijn.’‘
6. Hoe ga je om met netwerken binnen het journalistieke werkveld?
”Met netwerken doe ik eigenlijk niet zoveel. In Italië was ik wel aangesloten geweest bij de internationale persclub in Rome. Daar heb ik wel veel aangehad en contacten opgebouwd. Waardoor ik ook vragen kon stellen aan collega journalisten. Ik ben daarnaast in Nederland ook lid van de NVJ maar geen actief lid.”
7. Heb jij nog een goede tip als journalist op jouw werkgebied?
”Kom je afspraken goed na met je werkgever maar ook zeker met de mensen die je interviewt. Bedenk dat de mensen die je interviewt er eigenlijk niks mee opschieten maar jouw helpen door een interview te geven. Geef ze daarom altijd netjes de tijd om te reageren op het stuk wat je publiceert. Om te zien of hun worden goed zijn neergezet. Probeer altijd in je achterhoofd te houden dat ze ook vast blij moeten zijn met het stuk, dat je ze goed uitlegt wat voor stuk het word en wat de insteek is zodat jij maar ook zij niet voor verassingen komen te staan.”