Categorie: Artikelen

Unieke bouwprojecten

Timelapse video’s
Voor de Instagram feed kan een korte timelapse van een bouwproject interessant zijn. Dit kan meerdere maanden zijn (zoals de video van het nieuwe RIVM gebouw), maar het kan ook een week of een dag zijn. Veel grote bouwbedrijven hebben tegenwoordig een camera op het bouwterrein te hangen. Daarnaast is zo’n korte video natuurlijk ook handige publiciteit voor het project. De tekst bij de timelapse video op Instagram kan een korte update zijn van de stappen die je ziet op de video, of wat de volgende stap is in het project.

Ik vraag nieuwbouwproject op de oude Willem II kazerne in Tilburg of ze dit kunnen realiseren en ik ga dit ook aan de Boei vragen die de zich ontfermt over de herbestemming van de centrale markthal in Amsterdam.

Before & After
De centrale markthal (1937) in Amsterdam heeft een rijke geschiedenis. In en om het gebouw zijn er veel interessante verhalen te vinden. Zo hebben er in de tweede wereldoorlog Joden ondergedoken gezeten in de hal, heeft het gebouw vroeger ook nog een toren gehad en zitten er hele ouderwetse liften waarvan eentje ook na de renovatie intact zal blijven.

Ik ga morgen met Pim Boomgaard (bouwkundige bij Boei) praten. Hij zal mij meer vertellen over wat hij kan aanleveren. Mocht het mogelijk zijn, dan lijkt het mij ook leuk om zelf langs te gaan en foto’s te maken. Een andere optie zijn historische foto’s koppelen aan bouwtekeningen. In eerste instantie zal dit een Instagram productie wat je kan zien als een fotoreportage. Ik denk dat 5 foto’s een goed beeld kunnen geven van vroeger en nu/ van vroeger en de toekomst. Dit hangt er nog een beetje vanaf wat hij mij kan aanleveren. Mocht ik enorm veel informatie krijgen kan ik er ook een grotere productie van maken wat dan geschikt is voor de website.

Morgen heb ik ook een bel afspraak met Casper Grondel, projectontwikkelaar bij Synchroon. Het bedrijf wat verantwoordelijk is voor het nieuwbouwproject Willem II kazerne in Tilburg.  De voormalige kazerne krijgt een wordt omgebouwd tot een moderne stadswijk. Ik ben hierbij heel erg benieuwd in hoeverre de oude kazerne nog onderdeel blijft van de wijk. Hoe koppelen ze het historische aan het moderne nieuwe. Hierbij is het ook nog even de vraag wat zij mij kunnen aanleveren als het gaat om beeld en informatie. Ik hoop hierbij ook een combinatie van historische foto’s en bouwtekeningen te krijgen.

De focus ligt bij beide verhalen heel erg op vroeger en toekomst. Uit enquête blijkt ook dat de jongere doelgroep graag veel visueel ziet en daarom wil ik een zo beeldend mogelijk verhaal maken.

 

Orderboek Boskalis nog nooit zo dik, toch daalde omzet door corona

Baggeraar en maritiem dienstverlener Boskalis heeft voor een recordbedrag aan werk op de plank liggen, ondanks de impact van de coronacrisis op het bedrijf. De waarde van het orderboek van de onderneming lag eind 2020 op 5,3 miljard euro, wat ruim 12 procent meer is dan een jaar eerder.

Zo wist Boskalis (nummer 3 van de Cobouw 50) in december nog een megaproject binnen te slepen op de Filipijnen. Het bedrijf gaat daar meewerken aan de nieuwe internationale luchthaven van hoofdstad Manilla. Het project heeft een geschatte waarde van 1,5 miljard euro, wat de grootste opdracht ooit is in de 110-jarige geschiedenis van Boskalis.

Toch nam de omzet van Boskalis vorig jaar af met 4,5 procent tot 2,5 miljard euro. Vanwege de pandemie liepen enkele grote projecten veel vertraging op. Dit had vooral te maken met internationale reisbeperkingen en quarantainemaatregelen. Ook had Boskalis bij offshore-energie bij bepaalde diensten last van de lagere olieprijs. De winst bedroeg vorig jaar 90 miljoen euro.

Topman Peter Berdowski vertelt hoe de baggermaatschappij twaalf maanden geleden met vol vertrouwen het nieuwe businessplan presenteerden. “Een paar dagen erna voeren een dikke coronamist in en vielen veel zekerheden weg. We hebben toen direct een crisisplan opgesteld waarbij de veiligheid van onze collega’s voorop stond.”

Prestaties geleverd

Naast de gezondheid van de werknemers lag de prioriteit ook bij de continuïteit van de business. Projecten moesten zoveel mogelijk doorlopen, schepen blijven varen en kasstromen worden gemaximeerd”, vertelt Berdowski. “Met tal van creatieve oplossingen hebben we de projecten en schepen weten af te lossen. We hebben eigen testfaciliteiten opgezet en waar nodig vliegtuigen gecharterd en daarmee duizenden collega’s over de hele wereld weten te vervoeren. We hebben steun geboden aan de thuiswerkers en doen er alles aan om verplichte quarantaineperiodes dragelijk te maken. Terugkijkend op al deze uitdagingen is het des te indrukwekkender wat we in 2020 met elkaar hebben gepresteerd.”

Hoopvol 2021
Het bedrijf gaf aan komend jaar weer dividend te gaan uitkeren. Vorig jaar zag Boskalis nog af van een winstuitkering vanwege de coronacrisis. De onderneming zegt dat het nog te vroeg is om een concrete verwachting uit te spreken over de resultaten dit jaar, mede vanwege de onzekerheden rond de pandemie. Boskalis stelt wel dat de zeer goed gevulde orderportefeuille een stevige basis voor 2021 biedt.

[aesop_document type=”pdf” src=”https://svjmedia.nl/verahemmen/wp-content/uploads/sites/349/2021/03/Doelgroeponderzoek-Cobouw-enquête-en-deskresearch-samen-1.pdf” title=”Doelgroeponderzoek” caption=”Deskresearch en Fieldresearch Cobouw” download=”off”]

Klik op de link om onze doelgroeponderzoek te lezen.

 

 

[aesop_document type=”pdf” src=”https://svjmedia.nl/verahemmen/wp-content/uploads/sites/349/2021/03/Handboek-JONG-COBOUW-.pdf” title=”HANDBOEK COBOUW ” caption=”Adviezen aan Cobouw” download=”off”]

Klik op het document om het handboek te lezen waar wij onze adviezen voor Cobouw hebben verwerkt.

Het internet en de boekhandels staan er vol mee. Boeken over efficiëntie, groei en productiviteit. Een groot deel van de moderne mens plant zijn leven tot in de puntjes. We zijn slaaf van onze eigen agenda geworden.  De pandemie heeft ons stilgezet, we zijn tegen een muur aangelopen. De coronamuur. Wat kunnen we leren van deze pandemie?

 

[aesop_timeline_stop num=”Optimaliseren” title=”Optimaliseren”]

Ik ben al mijn hele leven in strijd met het begrip organiseren. Aan de ene kant weet ik dat het goed voor me is en ben ik een stuk productiever wanneer ik alles keurig plan. Aan de andere kant ben ik bang dat ik de spontaniteit van het leven verlies. Toen het coronavirus begin vorig jaar in Nederland kwam, liep mijn leven op rolletjes. Ik was stage aan het lopen en plande mijn agenda vol met leuke activiteiten. Ineens moest ik thuiswerken en was mijn agenda leeg.

Volgens Rick Pastoor zorgt een planning voor een optimaal leven. In zijn boek Grip geeft hij tips en tricks hoe je zo slim mogelijk kunt werken. Zijn gedachte, besteed je uren slim en haal het beste uit jezelf. De agenda staat hierin centraal en is heilig. Op deze manier kun je zichtbaar maken waar je je tijd aan besteedt. ‘Veel twintigers en dertigers willen hun leven zoveel mogelijk optimaliseren’, vertelt Ton Nabben, criminoloog en als onderzoeker verbonden aan de Universiteit van Amsterdam. ‘Ze vinden het belangrijk om optimaal te studeren, optimaal te sporten, optimaal op vakantie en optimaal feesten in het weekend.’

 

[aesop_content color=”#ffffff” background=”#4c4848″ columns=”1″ position=”left” imgrepeat=”no-repeat” disable_bgshading=”off” floaterposition=”left” floaterdirection=”up” revealfx=”inplaceslow” overlay_revealfx=”inplaceslow” aesop-generator-content=”Marten Dijkstra is zo’n twintiger die slaaf is van zijn eigen agenda. Hij woont in Utrecht en heeft een goede baan als Business Development manager bij BusinessBase. Ik spreek met hem over zijn drang tot efficiëntie en groei in zijn werk, maar ook in zijn privéleven. Vanwege de lockdown niet in dezelfde ruimte, maar gewoon achter onze computer op onze slaapkamers.

“]Marten Dijkstra is zo’n twintiger die slaaf is van zijn eigen agenda. Hij woont in Utrecht en heeft een goede baan als Business Development manager bij BusinessBase. Ik spreek met hem over zijn drang tot efficiëntie en groei in zijn werk, maar ook in zijn privéleven. Vanwege de lockdown niet in dezelfde ruimte, maar gewoon achter onze computer op onze slaapkamers.[/aesop_content]

[aesop_timeline_stop num=”Agendahedonisme ” title=”Agendahedonisme”]

Op het eerste gezicht lijkt het alsof millennials het allemaal onder controle hebben. Doordeweeks leven als een monnik met veel sport en gezond eten om in het weekend weer coke te kunnen snuiven. Volgens criminoloog Ton Nabben bestaat de huidige generatie studenten of net werkenden uit ‘agendahedonisten’. ‘Het lijkt wel alsof ze in het weekend willen ontsnappen aan de dagelijkse stress. Overal ervaren millennials prestatiedruk, goed presteren op werk, studie, gezond leven en ook nog eens een leuke groep vrienden hebben.’ Ik herken me zeker in het beeld dat Ton Nabben schetst van mijn generatie. Ik voel druk om het overal goed te doen.

 

[aesop_quote type=”pull” background=”#282828″ text=”#f40101″ align=”left” size=”2″ quote=”‘Alles in hun leven willen ze zoveel mogelijk optimaliseren.’” parallax=”on” direction=”left” revealfx=”inplaceslow”]

 

‘Alles in hun leven willen ze zoveel mogelijk optimaliseren,’ zegt Nabben. ‘Ze willen optimaal studeren, optimaal werken, optimaal sporten, optimaal op vakantie, maar ook optimaal feesten en optimaal drugs gebruiken.’

[aesop_content color=”#ffffff” background=”#333333″ columns=”1″ position=”none” imgrepeat=”no-repeat” disable_bgshading=”off” floaterposition=”left” floaterdirection=”up” revealfx=”inplaceslow” overlay_revealfx=”inplaceslow” aesop-generator-content=”De focus ligt op optimalisatie, groei en productiviteit. Waarom vinden we dat eigenlijk zo belangrijk?

“]De focus ligt op optimalisatie, groei en productiviteit. Waarom vinden we dat eigenlijk zo belangrijk?[/aesop_content]

[aesop_timeline_stop num=”Vluchtgedrag” title=”Vluchtgedrag”]

Waarom willen we vluchten uit de realiteit die we ons zelf opleggen? Gaat er dan iets fundamenteels mis in de manier hoe we ons leven inrichten? Volgens de Vlaamse cultuurfilosoof Kris Pint ligt het aan het feit dat we het leven zien als iets wat maakbaar is. Het gevolg van onze neoliberale samenleving. De moderne mens wordt gezien als een economisch wezen, continu bezig zichzelf nog beter in de markt te zetten. ‘We willen de managers zijn van ons eigen leven’, schrijft Pint in zijn boek De wilde tuin van de verbeelding over de homo economicus.

 

[aesop_quote type=”pull” background=”#282828″ text=”#f40101″ align=”left” size=”2″ quote=”‘We willen de managers zijn van ons eigen leven.’” parallax=”on” direction=”left” revealfx=”inplaceslow”]

 

 

Volgens Pint is het belangrijk om te onthouden dat de homo economicus een zelfbeeld is wat in eerst instantie gebruikt wordt binnen het marktdenken. ‘Inmiddels zijn er heel veel aspecten, die vroeger daarbuiten vielen. Tegenwoordig vallen die er wel in, zoals onderwijs en zorg. Zelfs persoonlijke relaties worden steeds meer gezien als een marktspel. We passen een soort efficiëntieslag toe op ons privéleven.’ De drang om overal efficiënt te zijn lijkt logisch, er is weinig tijd en je moet zoveel mogelijk doen en vooral meemaken.

[aesop_image img=”https://svjmedia.nl/verahemmen/wp-content/uploads/sites/349/2021/01/Schermafbeelding-2021-01-29-om-08.22.59.png” panorama=”off” align=”center” lightbox=”on” captionsrc=”custom” captionposition=”left” revealfx=”inplaceslow” overlay_revealfx=”fromleft”]

[aesop_content color=”#ffffff” background=”#333333″ columns=”1″ position=”left” imgrepeat=”no-repeat” disable_bgshading=”off” floaterposition=”left” floaterdirection=”up” revealfx=”inplaceslow” overlay_revealfx=”inplaceslow” aesop-generator-content=”Marten houdt controle over alles, werk, sport en ook het plannen van geluksmomentjes.

“]Marten houdt controle over alles, werk, sport en ook het plannen van geluksmomentjes.

[/aesop_content]

 

[aesop_timeline_stop num=”Geluk” title=”Geluk”]

‘Actief op zoek gaan naar geluk, dat is iets van de moderne tijd’, vertelt geluk professor Ruut Veenhoven. ‘Natuurlijk verschilt het per generatie, maar we hebben allemaal overeen dat we weten dat geluk bestaat. In de middeleeuwen kenden mensen het begrip geluk niet. Dus dan weet je ook niet wat je mist. Wij groeien op met het idee dat je gelukkig moet zijn, dus dan ga je daarnaar op zoek. Wil je tegenwoordig een goed leven hebben, dan is het handig om een beetje te plannen. Dat zorgt zeker voor een aardig leven.’

 

[aesop_quote type=”pull” background=”#282828″ text=”#f40101″ align=”left” size=”2″ quote=”‘Wil je tegenwoordig een goed leven hebben, dan is het handig om een beetje te plannen.'” parallax=”on” direction=”left” revealfx=”inplaceslow”]

 

De coronacrisis geeft je ruimte om over jezelf te leren. ‘Je kan bepaalde activiteiten niet meer doen, maar je kan misschien geluk halen uit iets nieuws. Bijvoorbeeld een boek lezen of buiten een wandeling maken’, vertelt Veenhoven.

Al jaren ziet de mens zichzelf als een marktwezen, iets wat geld moet opleveren. Uit het onderzoek Global Happiness 2020 blijkt dat dat toch niet het gene is waar de mens gelukkig van wordt. De grafiek laat zien dat mensen minder geluk halen uit factoren die te maken hebben met het marktdenken. Meer geld hebben, de staat van de economie en een succesvol leven leiden, lijken niet het geluk te bepalen. Toch blijven we focussen op groeien, slimmer werken, productiviteit en carrière. Ik herken mezelf hierin. Aan de ene kant wil ik veel geld verdienen en zoveel mogelijk mee maken in mijn leven. Aan de andere kant weet ik ook dat dat niet het gene is waar ik echt gelukkig van wordt.

[aesop_timeline_stop num=”Veerkrachtig” title=”Veerkrachtig”]

Volgens Indy Wijngaards zorgt de coronacrisis niet voor een daling in het geluksgevoel. ‘De impact lijkt mee te vallen. Wel is het belangrijk om te onthouden dat de pandemie bepaalde groepen wel heel hard raakt, zoals kinderen en millennials. Daar tegenover staat dat jonge mensen nog heel veerkrachtig zijn en zich makkelijk kunnen aanpassen.’

[aesop_content color=”#ffffff” background=”#333333″ columns=”1″ position=”none” imgrepeat=”no-repeat” disable_bgshading=”off” floaterposition=”left” floaterdirection=”up” revealfx=”inplaceslow” overlay_revealfx=”inplaceslow” aesop-generator-content=”Toch zijn we afgelopen jaar tegen een muur aangelopen. Het leven zag er plotseling totaal anders uit. Ik vraag Marten wat hij heeft gedaan om het allemaal te kunnen volhouden.

“]Toch zijn we afgelopen jaar tegen een muur aangelopen. Het leven zag er plotseling totaal anders uit. Ik vraag Marten wat hij heeft gedaan om het allemaal te kunnen volhouden.[/aesop_content]

[aesop_timeline_stop num=”Coronamuur” title=”Coronamuur”]

‘De pandemie heeft ons geconfronteerd met het feit dat planning een illusie is. Het is niet iets waar je volledig controle over kan uit oefenen. Het is eigenlijk arrogant om te denken dat wij ons leven tot in de puntjes kunnen plannen’, vertelt cultuurfilosoof Kris Pint. ‘Ik hoop dat sommige mens de kans pakken om na te denken.’

 

[aesop_quote type=”pull” background=”#282828″ text=”#f40101″ align=”left” size=”2″ quote=”‘Het is eigenlijk arrogant om te denken dat wij ons leven tot in de puntjes kunnen plannen.’” parallax=”on” direction=”left” revealfx=”inplaceslow”]

 

Stilstaan is iets wat we allemaal hebben gedaan door de coronamuur. Toch lukt het de agendahedonist om ondanks de lockdown nog steeds de nodige uitspattingen te plannen. Wel is Marten met zijn neus op de feiten gedrukt doordat hij door de lockdown enorm ongelukkig was in zijn werk. De coronacrisis heeft hem dat laatste zetje gegeven.

 

[aesop_content color=”#ffffff” background=”#183aa0″ columns=”1″ position=”none” imgrepeat=”no-repeat” disable_bgshading=”off” floaterposition=”left” floaterdirection=”up” revealfx=”inplaceslow” overlay_revealfx=”inplaceslow” aesop-generator-content=”Verantwoording: De data die gebruikt is voor de grafiek in dit artikel is afkomstig uit het Global Happiness Report 2020 van Ipsos. Het rapport is in oktober 2020 gepubliceerd. De data uit de grafiek is een kleine selectie van een grootschalig onderzoek naar geluk in 27 verschillende landen in tijden van Covid-19. <br />
“]Verantwoording: De data die gebruikt is voor de grafiek in dit artikel is afkomstig uit het Global Happiness Report 2020 van Ipsos. Het rapport is in oktober 2020 gepubliceerd. De data uit de grafiek is een kleine selectie van een grootschalig onderzoek naar geluk in 27 verschillende landen in tijden van Covid-19.

[/aesop_content]

Elbrich Schoorstra is gegrepen door de Viking mythologie. Sinds een paar jaar vertaalt ze dit zelfs in haar werk. Ze heeft haar eigen handpoke tattooshop waar ze zich specialiseert in verschillende stromingen van de Viking kunst. ‘Door mijn passie voor de mythologie is dit onderdeel geworden van mijn identiteit.’

Een echte Fries
De artiest vertaalt deze passie niet alleen in haar werk maar ook zichtbaar in haar uiterlijk. ‘Mijn kintatoeage staat voor mijn afkomst. Universeel zijn er veel stammen waarbij vrouwen kintatoeages droegen, zo ook de Friese Vikingen. Mijn roots zijn onderdeel van mijn identiteit en ik wil dat graag uitdragen, vandaar zo zichtbaar op mijn gezicht.’ De tatoeage van twee lijnen eindigt in een kompas met Friese runen. ‘Wat minder cliché dan pompeblêden hè?’ Toch is het een behoorlijk statement om zo zichtbaar een tattoo te nemen. ‘Natuurlijk kijken mensen wel naar me, dat begrijp ik wel, het is ook erg aanwezig. Meestal vragen mensen wat het betekent en als ik dat dan vertel, vinden ze dat vaak heel bijzonder. Ik heb eigenlijk nog nooit hele negatieve reacties gekregen.’ Elbrich komt uit een echt Fries gezin en groeide op in Ternaard, een klein dorpje in Noordoost Friesland, zo’n tien kilometer boven Dokkum. ‘In principe hoefde ik tot mijn achttiende nooit Nederlands te praten. Eigenlijk alleen op school. Mijn ouders waren ook altijd heel erg met de Friese cultuur bezig. Zo is mijn vader Friese schrijver en maakt mijn broer Friese muziek.’ Elbrich zat op de middelbare school in Dokkum en ging daarna naar Leeuwarden voor een studie Cultureel Maatschappelijke Vorming. Het cultureel bewustzijn kreeg Elbrich met de paplepel ingegoten. ‘Mijn ouders hebben ons altijd veel geleerd over hoe rijk de geschiedenis van de Friezen is.’

Handpoke
Toen Elbrich dertien was ging ze mee met haar vader, die toen zijn eerste tattoo liet zetten. Hij liet een tatoeage zetten met de tekst, leaver dea as slaef, liever dood dan slaaf. Deze tekst refereert terug naar de Slag bij Warns in 1345, wat eindigde in overwinning voor de Friezen en een nederlaag voor graaf Willem IV van Holland. ‘Ik zag hoe de tatoeage gezet werd en ik wist het direct, dit wil ik later worden.’ Een paar jaar later waren de Schoorstra’s op een Vikingmarkt in Duitsland. Elbrich zag daar een vrouw de handpoken, zoals dat eeuwen geleden ook werd gedaan. Het heft is hierbij gemaakt van het bot van een edelhert, prikje voor prikje wordt de tattoo gezet. ‘Toen ik die vrouw dat zag doen op die Vikingmarkt, wist ik het zeker.’ Ondertussen was Elbrich gegrepen door de Vikings mythologie en ze wist zeker dat ze daar iets mee wilde doen. Veel oude culturen maakten gebruik van een soortgelijke techniek. De Viking cultuur gebruikte altijd het bot van een edelhert. ‘Ik ben toen heel veel gaan tekenen, ik heb materiaal gekocht en ben gaan oefenen op nephuidjes. Mijn moeder was mijn eerste proefkonijn. Daarna vrienden en op een gegeven moment kon ik zelfs geld gaan vragen.’ In Elbrich’s afstudeerproject tatoeëerde ze ontwerpen gebaseerd op opgravingen en vondsten over de Friese Vikingen. Hierna heeft ze eigenlijk direct haar eigen tattooshop geopend. ‘Nog steeds heb ik veel contact met een Friese hoogleraar en bij nieuwe vondsten word ik altijd op de hoogte gesteld.’

Identiteit
Al sinds dat Elbrich jong is heeft ze interesse in de Viking mythologie en dat is alleen maar meer geworden. ‘Over de Egyptenaren, Romeinen en Grieken is veel geschreven, over de Vikingen is maar weinig bekend. Er is bekend dat het een vooruitstrevend volk was in de scheepvaart, maar ook in de gelijkheid die er was tussen man en vrouw. Verder weten we eigenlijk maar weinig over de Vikingen. Juist het mysterie, daar ben ik door gegrepen.’ Het mysterie omtrent de Friese Vikingen is nog veel groter en langzamerhand krijgen historici steeds een beter beeld van deze rijke cultuur. Elbrich voelt zich ontzettend verbonden met de Friese cultuur en de geschiedenis van de Friese Vikingen. ‘Toen ik jong was, wilde ik graag een Viking zijn. Mijn passie voor die cultuur heeft toen zeker bijgedragen aan het vormen van mijn identiteit. Ik kon me toen identificeren met die cultuur.’ Toch is haar beeld daarover veranderd. ‘Ik voel me nu meer Fries dan Viking. Ik ben een echte trotse Fries. Ik voel een bepaalde trots op mijn afkomst en roots. Ik vind het daarom erg belangrijk om het Fries levend te houden. Dat kan op verschillende manieren. Ik doe dat doormiddel van de historische Friese afbeeldingen in mijn werk.’ Bij ieder kunstwerk dat Elbrich zet, duikt ze in het verleden. Elke tattoo vertelt een ander verhaal. ‘Ik heb nog nooit twee keer dezelfde tattoo gezet.’

De artiest is een specialist en haar klanten komen uit het hele land. Toch zal ze nooit naar de randstad verhuizen, ook al weet ze dat ze daar waarschijnlijk meer geld kan verdienen. ‘Natuurlijk houden mijn vrienden en familie hier, maar ik zou ook niet zonder de rust en het landschap kunnen. Wanneer je ergens wandelt in Friesland voel je dat er een diepe geschiedenis is. De Friezen leven al zo lang in dit gebied, al eeuwen. Ik voel die geschiedenis en dat is deel van mij, ik zou niet zonder kunnen.’

Oeh, vanavond even een maskertje doen en daarna ga ik even lekker in bad met kaarsjes. Is dat de enige manier om het leven vol te houden in onze prestatiemaatschappij? Eens in de zoveel tijd een maskertje kan toch niet de oplossing zijn. Selfcare wordt gepresenteerd als statement tegen de hectiek van het leven, terwijl het een manier is om het onderliggende probleem nog even voor ons uit te schuiven.

 ‘Wat doet de energizing spray met je? Door het inademen van de geur van etherische olie krijgen de hersenen een seintje dat alles oké is, dat werkt door in het hele lichaam en heeft een positief effect op het gevoel van wellbeing.’ Oké, dus even sprayen en ik ben weer de oude. Ik word voor de gek gehouden. Het begrip selfcare kom ik tegenwoordig overal tegen. We proberen ons leven tot in de puntjes te managen en ook de momentjes voor jezelf horen daarbij. Ons leven is een project geworden en we hebben onszelf uitgeroepen tot manager. Elk moment van de dag productief zijn, dat is het doel. Is dat menselijk?  De website Rock Your World, noemt zichzelf hèt selfcare merk van Nederland. Ze bieden tools en producten aan om ‘compleet in je kracht te komen’.  Van Calming pillow spray tot be true to yo’self rocks’ of uplifting body & bath oil. Deze producten zouden je moeten helpen met voor jezelf te zorgen en momenten van rust en empowerment te pakken in de dagelijkse hectiek van het leven.

Op Instagram is de de hashtag #selfcare inmiddels zo’n 36,1 miljoen keer verschenen. De drang om selfcare momentjes te delen op Social Media is blijkbaar enorm. Vanavond Vinyasa, in de story. Sabbatical geboekt op Bali, in de story. Rustgevende kristallen, in de story. Het lijkt alsof deze posts een verzet zijn, waar mensen zich afzetten tegen de prestatiegerichte ratrace. Ze nemen tijd voor zichzelf en doen even niet meer mee. Terwijl ze tegelijkertijd tijdens het plaatsen van de post gebruik maken van het medium dat de grootste stressveroorzaker is van deze tijd. Wanneer selfcare onderdeel van je to-do lijst wordt, hoe effectief is de selfcare dan nog? En wanneer je nog net even dat yoga lesje mee wil pakken, maar je eigenlijk een miljoen andere dingen aan je hoofd hebt. Staat zelfzorg hier dan niet loodrecht op je eigen verlangen?

We zijn geconditioneerd bezig met onze levens en carrières te perfectioneren. Ja, ook ik.  We zijn een eeuwige wedstrijd aan het spelen met de rest van de wereld en onszelf.  De gevolgen hiervan, stress en rugpijn, zijn logisch. De ironie is dat de verplichting tot selfcare vervolgens een stressvolle belasting wordt. Ik pas wel op, straks krijg ik nog een selfcare-burnout.

Reportage

Tot en met februari keek Eva uit naar een coschap in Suriname, nu probeert ze vanuit haar studentenkamer brandhaarden in kaart te brengen en komt ze de meest verschillende mensen tegen als bron- en contact onderzoeker voor de GGD. ‘Ik besef me nu wel echt dat deze crisis mensen uit verschillende lagen van de samenleving anders raakt.’

 

 

 

Zo, zegt Eva (22) terwijl ze neerploft in haar stoel achter haar witte bureau op haar 13 vierkante meter grote studentenkamer. Het is negen uur en Eva begint aan haar werkdag als bron- en contact onderzoeker voor de GGD-regio Rotterdam. ‘Ik begin altijd met inlezen, want de methode verandert echt elke dag. Dan moet je weer iets wel vragen en dan weer niet.’ Hangend in haar stoel – met een dikke thee mok tussen haar handen geklemd – beschrijft Eva hoe een gemiddelde werkdag er voor haar uit ziet. De geneeskunde student zou eigenlijk coschappen in Suriname gaan lopen, maar door de coronacrisis ging dat avontuur niet door. Nu werkt ze al sinds april als bron- en contact onderzoeker voor de GGD.

‘Vaak krijg ik eerst twee of drie cases van de werkverdeler en daar begin ik dan mee. Elke casus is anders dat maakt het werk heel erg divers.’ Ze opent haar laptop en start het GGD-systeem op. ‘Voordat je een patiënt belt zie je een aantal details staan en dan vorm ik altijd een beeld in mijn hoofd. Dat verandert vaak direct als de persoon opneemt. Laatst moest ik een mevrouw bellen van 73, toen hoopte ik dat ze niet heel erg ziek was. Gelukkig viel het mee en lag ze niet in het ziekenhuis. Het kan ook voorkomen dat de patiënt wel is opgenomen, je gesprekken zijn dan niet altijd even leuk. Ik sprak laatst een vrouw waarvan de zus op de IC lag en die vrouw maakte zich daar heel veel zorgen over. Je wordt dan echt met je neus op de feiten gedrukt.’

Als bron- en contact onderzoeker heb je primair de taak om de besmettingen rondom een persoon zo volledig mogelijk in kaart te brengen. Nu het aantal besmettingen zo erg is opgelopen, is het niet meer mogelijk om een volledig onderzoek uit te voeren. ‘In het begin  waren de gesprekken soms wel drie kwartier en belde ik ook de contacten van de besmette persoon. De puzzel viel dan stukje voor stukje in elkaar. Het beleid is nu veranderd en nu hoef je niet zelf meer de contacten van de patiënt de bellen. Dat vind ik jammer.’ Secundair heb je als bron- en contactonderzoeker ook de taak om alle data te documenteren. ‘Alles wat wij documenteren gaat vervolgens naar het RIVM. Op deze manier krijgt de overheid inzicht in de cijfers en dat is weer bepalend voor het beleid van Nederland.’

Impact
Heel Nederland wordt geraakt door deze pandemie, maar Eva realiseert zich ook dat de crisis op verschillende plekken toch anders wordt ervaren. ‘Ik heb door dit werk contact met mensen uit andere lagen van de samenleving en de impact verschilt echt heel erg per situatie. Mensen die in een groot huis met z’n tweeën wonen kunnen makkelijk afstand houden. Voor een gezin dat op zeshoog op 60 vierkante meter woont is dat toch echt anders.’ Zelf woont Eva samen met drie huisgenoten in een bovenwoning, midden in het centrum van Utrecht aan het Zakkendragershof. Een toplocatie. Iedereen werkt op zijn kamer en voor gezelligheid komen de huisgenoten bij elkaar in de semi-studentikoze woonkamer.

Tijdens haar werkdagen komt Eva met verschillende mensen in aanraking, iets wat hiervoor toch echt minder was. ‘Ik denk dat ik zeker uit mijn studentenbubbel word getrokken, meer dan mensen die dit werk niet doen. Ik had daar van tevoren niet zo bij stil gestaan. Doordat ik ook met mensen in aanraking kom die echt ziek zijn. Het is dan soms wel vervelend als mensen in mijn omgeving het virus enorm gaan bagatelliseren en alles maar een beetje losjes nemen.’

Naarmate je dit werk een tijdje doet kijk je niet meer van zoveel op. Toch zijn er ook verhalen van patiënten Eva diep hebben geraakt. ‘Ik sprak een Dominicaanse vrouw die nog maar net in Nederland woonde en slecht Nederlands sprak. Ze was samen met vier kinderen naar Nederland gekomen en had nog geen vaste verblijfsplaats. Vervolgens kwam zij op de IC te liggen en zaten haar vier kinderen, zonder dat ze door hadden wat er aan de hand was, in isolatie in een klein kamertje ergens in een opvang. Twee van die kinderen werden vervolgens ook ziek en ze moesten toen super lang zonder vermaak of speelgoed in quarantaine zonder hun moeder. Dat vond ik erg schrijnend.’  Eva heeft haar thee inmiddels op en ze loopt naar de keuken voor een nieuwe.

Capaciteit
Sinds de tweede golf heeft de GGD steeds minder controle op het in kaart brengen van de onderzoeken. In eerste instantie was de bedoeling dat er alleen maar mensen met een medische achtergrond dit werk gingen doen. Toen het aantal besmettingen snel steeg, is de GGD daarvan afgestapt en bijna iedereen mag het werk nu doen. ‘Op het moment dat de tweede golf kwam, heeft de GGD in een korte tijd heel veel mensen aangenomen en die ook in een korte tijd opgeleid werden. Ik had opeens collega’s met totaal andere achtergronden, van hondentrimsters, gepensioneerden tot schoonheidsspecialisten. Ze kwamen echt uit alle hoeken. Dit werkte alleen niet helemaal, omdat deze mensen slecht werden opgeleid.’ De laatste cijfers laten een krimp zien in het aantal besmettingen. Dit is positief nieuws en zorgt ervoor dat de GGD langzaam weer controle op het virus kan gaan krijgen. Het ziet er wel naar uit dat het nog een tijd duurt voordat er een vaccin zal zijn voor COVID-19. Het bron- en contactonderzoek zal dus ook door blijven gaan. ‘Het in kaart brengen is heel erg van belang. Misschien nu iets minder, maar wanneer het aantal besmettingen weer daalt, kunnen wij brandhaarden echt stoppen. Dat gaf in het begin ook een heel veel voldoening. Dan wist je nadat je een casus af had dat de besmetting echt daar zou stoppen.’

Voldoening
De meeste patiënten die Eva spreekt werken serieus mee, maar soms kom je ook een persoon tegen die er anders over denkt. ‘Dit werk draagt wel echt bij aan mijn ontwikkeling. Ik vond het in het begin heel moeilijk als iemand niet wilde meewerken en ik kon dat maar moeilijk loslaten. Soms reageren mensen heel boos, ze zijn dan niet boos op mij. Ze zijn boos de hele situatie, de overvolle teststraten en noem maar op. Ik voelde mij dan aangevallen, terwijl ik ook maar gewoon mijn werk deed. Nu probeer ik het van verschillende manieren in te steken en als het dan niet lukt, dan houdt het gewoon op.’

Betekenisvol werk geeft voldoening, soms voelt het zo en soms niet. Wanneer je een patiënt gerust kan stellen en antwoorden kan geven, dat is voor Eva het doel. ‘Vorige week sprak ik een besmette mevrouw die gelukkig nog niet heel ziek was. Ze maakte zich wel veel zorgen, maar niet zozeer over of ze op de IC zou belanden. Ze vroeg zich af of er wel mensen in haar huis mochten komen, wanneer ze eventueel in het ziekenhuis lag. Ik kon haar toen geruststellen dat er gelukkig gewoon mensen naar binnen konden komen om voor haar konijnen te zorgen. Ze was er toen heel blij mee om dat te horen.’

Het is kwart over twaalf en er is opeens beweging in het huis aan het Zakkendragershof. Stuk voor stuk komt iedereen beneden om te lunchen.  Eva klapt haar laptop dicht, staat op en loopt naar de keuken, ‘Zo ik heb wel een broodje verdiend!’