Het is begin juni 2029 als het Koning Fahd stadion wit en rood ziet van de keffiyehs die de fans van respectievelijk Al Nassr en Al Hilal dragen. De Champions League finale staat vandaag op het programma, volgend jaar zal hier de WK finale worden gespeeld. In het eerste seizoen van Pep Guardiola schakelde hij met zijn Al Nassr de grote namen in het voetbal uit: zowel Manchester City, Bayern en Real Madrid werden verslagen om zo tot de finale te reiken. Het Al Hilal van Jurgen Klöpp beschikt over wereldsterren als Kylian Mbappé, Jude Bellingham en Vinícius Júnior en kwam zonder slag of stoot in de finale terecht: een unieke prestatie voor beide teams die dit jaar pas debuteerde in het Europese hoofdtoernooi.
Wanneer je het stadion betreedt prijkt het grote standbeeld van Cristiano Ronaldo op de voorgrond, de Portugese voetballer wordt hier als legende beschouwd voor zijn verdiensten aan het Saudische voetbal. De aanvaller voorspelde het al in 2023: “Volgend jaar wordt het nog beter. Stapje bij stapje gaat deze competitie bij de top-vijf-competities van de wereld horen, maar ze hebben tijd, sterspelers en infrastructuur nodig.” Voorafgaand aan de wedstrijd wordt de camera op hem gericht, naast Ronaldo zit kroonprins Mohamed bin Salman al-Saoed met een glimlach die meer fonkelt dan de duizenden diamanten die hij kan betalen. De glimlach is een doorn in het oog van de voetballiefhebbers, zij weten: wij hebben verloren.
Zelfs N’Golo Kanté, de voetballer die in zijn tijd bij Leicester in een tweedehands Mini Cooper aankwam op de training, maakt de overstap
Na eerdere alarmeringen over het fenomeen sportswashing lijkt men er wederom keihard in te trappen, of, kan men er simpelweg niks tegen doen. Waar China en Qatar oude en af geserveerde spelers richting de competitie haalde, speelt Saoedi-Arabië het spelletje werkelijk op Champions League niveau. Zelfs N’Golo Kanté, de voetballer die in zijn tijd bij Leicester in een tweedehands Mini Cooper aankwam op de training, maakt de overstap. Middenvelder Rúben Neves stond voor een overstap naar de absolute top (Barcelona) en koos uiteindelijk voor Al Hilal. En ten slotte werd deze week bekend dat óók wereldster Neymar de overstap maakt.
Het is volgens velen slechts het begin, eerder werd naar buiten gebracht dat de minister van Sport naar verluidt tot 2030 ruim 17 miljard tot zijn beschikking heeft. Dit geeft clubs de mogelijkheid om, houdt u adem in, Neymar de volgende arbeidsvoorwaarden aan te bieden:
100 miljoen per jaar, een huis met 25 slaapkamers, 40×10 meter zwembad inclusief drie sauna’s, vijf fulltime staff-leden, Bentley Continental GT, Aston Martin DBX, Lamborghini Huracán, chauffeur (24 uur beschikbaar), alle rekeningen op zijn vrije dag kunnen worden gedeclareerd en een eigen privéjet. Als klap op de vuurpijl ontvangt hij 500 duizend euro per Instagram post over Saoedi-Arabië, sportswashing optima forma.
Hoe wint David van Goliath? Het antwoord is converseren en bekritiseren. Een oproep aan zenderbazen om de rechten niet aan te schaffen van een competitie waar vrouwen pas sinds 2018(!) mogen autorijden en een voetbalwedstrijd mogen bezoeken. Ook 433, een van origine Nederlands Instagram account moet stoppen met het vragen aan hun 66 miljoen volgers: ‘wie wordt jouw favoriete aanvalslinie in Saoedi-Arabië?’, hiermee voedt 433 de hype rondom de Saudische competitie.
Vanuit de FIFA hoeven wij niets te verwachten, Gianni Infantino is dikke maatjes met de kroonprins en zal niet ingrijpen. UEFA-baas Aleksander Ceferin vertelde in juni zich geen zorgen te maken over de grote stroom van voetballer richting de oliestaat omdat ‘’enkel oude voetballer daarheen gaan’’, na de transfers van Jota (24), Milinkovic-Savic (28), Kessié (26) en Fofana (28) kan die bewering de prullenbak in en is het tijd voor regelgeving. Als we de Saudische competitie niet groter maken dan het is zullen de voetballers terugkeren naar landen waar roem valt te behalen op voetbalgebied, en stort het voetbalproject hopelijk net zo in elkaar als China. Zo wordt voetbal niet gebruikt voor het verbloemen van het regime om zo een Wereldkampioenschap in de wacht te slepen.
Ondanks mijn felle opinie tegen de gang van zaken in Saoedi-Arabië is er wel degelijk een vorm van voetbalcultuur. Ook ik sprong van mijn stoel toen het land met 1-2 won van de ploeg die later in het toernooi wereldkampioen werd. Dat is voetbal, spelers die voor hun club of land willen spelen door trots, niet door een oneindige stroom aan geld. Als we het voetbal van die kant bekijken, is de sport al een hele lange tijd dood en doodziek.