Ik kijk met gemengde gevoelens terug op het afgelopen jaar: een jaar vol liefde, verdriet en onverwachte wendingen. Helaas verliep niet alles zoals ik aan het begin van het schooljaar 2023-2024 had gehoopt. Zo behaalde ik na 4 jaar studeren niet mijn diploma, terwijl ik dat wel had verwacht. Maar nu ga ik verder, dit keer met de steun van een leerteam. Dit geeft me een gevoel van verbondenheid en kracht. Wanneer ik mijn studie afrond, durf ik niet meer te voorspellen—hopelijk eerder dan later. Wat ik wél zeker weet: ik laat me niet langer stressen door hoe lang het duurt. Die stress heeft me al genoeg gekost.
Door de druk kwam ik bij de studentenpsycholoog terecht en raakte ik zelfs tijdelijk mijn menstruatiecyclus kwijt. Het is ongelooflijk wat stress met je lichaam kan doen, en het is allesbehalve gezond. Toch bracht datzelfde jaar ook iets moois: een week nadat de stress haar hoogtepunt bereikte, leerde ik mijn huidige vriend kennen. Hij heeft me laten zien hoe mensen elkaar kunnen versterken. Samen hebben we ons door de moeilijkste momenten heen geslagen. We begrijpen elkaar op manieren die ik daarvoor niet kende, zelfs wanneer anderen misschien zouden afhaken.
Ook aan mijn decaan, Michiel van den Akker, heb ik veel steun gehad. Toen mijn financiële situatie stress veroorzaakte, heeft hij ervoor gezorgd dat ik een extra jaar DUO-studiefinanciering kreeg. Dankzij zijn hulp kan ik nu beter vooruitkijken. Vroeger was ik iemand die haar leven helemaal uitstippelde. Mijn droom was om nu mijn opleiding afgerond te hebben en op ontdekkingsreis te gaan met mijn kinderwens. Ik hoopte ook dat de meerouderschapswet inmiddels was ingevoerd, zodat mijn moeder en vader mij eindelijk wettelijk konden erkennen. Maar het leven loopt soms anders, en dat is oké, ook al mag ik daar best gefrustreerd over zijn. Gelukkig hebben die onverwachte wendingen ook mooie dingen opgeleverd.
Ik werk nu als pedagogisch medewerker in de kinderopvang, een baan waar ik veel voldoening uit haal. Het afgelopen jaar heb ik met geweldige collega’s gewerkt en gezorgd voor baby’s, kleuters en basisschoolkinderen. Ook heb ik voor het eerst als onderwijsassistent voor meerdere klassen gestaan op de Joodse basisschool Rosj Pina. Dit is iets waar ik in de toekomst graag meer mee zou willen doen. Daarnaast heb ik zelfs meerdere baanaanbiedingen gekregen, zowel als journalist/schrijver als in de kinderopvang en het onderwijs. Eén van die functies kwam zelfs met een auto en tankpas van de zaak! Hoewel de meeste banen niet te combineren zijn met mijn huidige leven, voelt het als een eer dat zulke kansen op mijn pad komen.
Mijn leven is in lange tijd niet zo kleurrijk geweest. Ondanks de tegenslagen voel ik me hoopvol. Vorig schooljaar behaalde ik door omstandigheden geen studiepunten, maar inmiddels heb ik mijn eerste punten binnen. Dit geeft me het vertrouwen dat ik mijn opleiding succesvol zal afronden—al blijft de vraag “wanneer” open. Wat ik wel weet, is dat stress me geen beter mens maakt. Daarom richt ik me nu op het maken van mooie herinneringen met de mensen die ik liefheb. Je weet immers nooit hoe het leven loopt. Plannen is goed, maar het leven laat zich niet dwingen.