Je hoort zachtjes de tram aan komen voor de Westerkerk. Als je vanaf daar een stukje verder loopt zie je het al staan. Het Achterhuis, de plek waar het Anne Frankhuis zich bevindt. Waar voor het Anne Frankhuis normaalgesproken al lange rijen staan, staat er nu helemaal niks. Nou ja, er staat een sportinstructeur voor het Anne Frankhuis staat omdat hij aan het wachten is om een sportlesje te geven in de buitenlucht. Maar dit keer gaat dat het niet voor het Anne Frankhuis zijn. De reizende tentoonstelling ‘Laat me mezelf zijn’ – Het levensverhaal van Anne Frank is een speciale ‘coronaproof’ buitenversie gemaakt die op de Westermarkt voor het Anne Frank Huis bekeken kon worden. Dit doordat door de coronacrisis het museum nog altijd gesloten is.
Joséphine de Man vraagt de sportende man rustig of hij even anders wil gaan sporten. Joséphine werkt al minstens 30 jaar voor de Anne Frankstichting en doet dat met veel plezier. Als haar wordt gevraagd naar haar baan omschrijving begint ze een beetje te lachen. ‘’Ik werk al zo’n 30 jaar voor het Anne Frankhuis en elke keer wordt dat weer veranderd. Maar mijn baan is dat ik voor de productie- en logistiektentoonstellingen zorg van de Anne Frankstichting. Ik maak exposities die de hele wereld over reizen en zo ook deze.’’
Ondertussen komen er 5 mannen aan. Het is tijd om de expositie op te gaan opzetten. De grote uitklapbare tenten worden een voor een naar buiten gebracht. Dan heb je ook nog alle zandzakken die ook naar buiten moesten. Deze moesten aan de onderkant vastgemaakt worden. Dit zodat de tent niet weg kan gaan vliegen door de wind. Zodra opgehangen. Deze hebben een handig installeersysteem met tape. Na al de tenten te hebben neergezet is het een half uur later. ‘’We zijn sneller dan gisteren.’’ Roept een van de mannen die meehelpt met de tenten opzetten. De dag begint goed. Al staat er wind, waardoor er tussendoor weleens het losse tentoonstelling bord omvalt. De ene keer ruimt een bezoeker het op en de andere keer is dat een gids die het weer goed neerzet.
De gidsen van de tentoonstelling van deze week zijn allemaal mensen die dit vrijwillig doen. Sommige zijn leden van het Anne Frank alumni team, en andere zijn medewerkers van het Anne Frankhuis die graag op hun vrije dag even komen helpen. Willem Verberk werkt al 5 jaar voor het Anne Frankhuis. Terwijl hij loopt tussen de tentoonstelling door vertelt hij over zijn leven. Het is nog niet zo druk de eerste uren, dus daar is wel tijd voor. Hij vertelt in vol passie detail over waarom hij gekozen heeft om voor het Anne Frankhuis te gaan werken. ‘’Ik wilde niet in zomaar een museum werken. Ik wilde graag in het Anne Frankhuis werken omdat het een plek is die veel betekenis heeft voor heel veel mensen. De geschiedenis van Anne en haar familie gaat mij heel erg aan het hart. Vanuit mijn normen en waarden en de menselijkheid van hoe ikzelf in elkaar zit, daarom is voor mij ook zo een bijzondere plek.’’
Ondertussen komen er af en toe wat mensen langs. Er loopt een diverse groepen mensen langs. De buren van het Anne Frankhuis die soms eens een kijkje nemen. Volwassenen, ouderen, kinderen. Ook zijn er mensen die langs lopen die de Westerborkpad etappe aan het lopen zijn. Dit is een looproute vanaf Centraal Station van Amsterdam die eindigt Station Amsterdam Muiderpoort. De plek waar mensen via gedeporteerd werden naar doorgangskamp Westerbork. De mensen die ons aanspreken staan versteld. Ze nemen dan ook gauw een kijkje. Je ziet dat een mensen het verhaal Anne Frank en haar familie wel kennen. Naar verbazing zitten daar ook veel toeristen tussen, maar wat denk je op een doordeweekse dag. Er zijn niet echt mensen die gepland een visite doen aan de buitententoonstelling. Dit omdat het niet op het sociale media is geplaatst door de marketting van het Anne Frankhuis. Wel is er een persbericht naar buiten gebracht op de website van de Anne Frank stichting. Deze is op een paar nieuwspagina’s gedeeld. Echter heeft het niet stormgelopen met geplande bezoekingen.
Ook komt er een vaste vriend van het Anne Frankhuis even de tentoonstelling bewonderen. Willem legt later uit dat hij al jaren bekend is bij alle medewerkers van het Anne Frankhuis. ‘’Hij is onze ogen en oren buiten als wij aan het werk zijn.’’ Hans ‘’van Amsterdam’’ ook wel bekend onder zijn kunstenaarsnaam Heraclio tekent normaalgesproken altijd voor het Anne Frankhuis en verkoopt deze tekeningen aan toeristen. Dit doet hij al minstens 10 tot 15 jaar met veel plezier. Echter sinds de sluiting van de musea door corona is Hans hier niet meer zo vaak te vinden. Sinds er niet zoveel toeristen zijn. ‘’Ik hoop dat de toeristen er gauw weer zijn en dat het museum weer eens open mag. Dat mis ik echt wel.’’ Ondertussen loopt hij nog door de tentoonstelling heen. Rustig en hij kijkt en hij pakt er ook zijn boek ‘’Ik heb ze al zo vaak getekend. Je wil niet weten hoe vaak. Ik vind tekenen gewoon leuk. ‘’ Als het 12 uur is slaat de klok heel luid. Het begint een liedje te spelen. De mensen lopen rustig langs en vragen waar de voorkant is van het Anne Frankhuis met het wel bekende naam bordje. Willem legt de toeristen dat uit dat het museum nu gerenoveerd wordt. Sinds door corona daar nu tijd voor is. ‘’We hopen uw gauw zodra het weer kan in het museum te ontvangen.’’