De trippy jaren 60 is voorbij, maar de psychedelische renaissance is pas net begonnen

Techies in Silicon Valley zijn het er al lang over eens: van een klein beetje psychedelica bij het ontbijt wordt je een beter mens. Maar is dat echt zo? Of zit het allemaal tussen je oren? Ik dook in de wereld van het microdoseren en probeerde het uit. 

Het is maandag 9 uur ‘s ochtends op een grauwe lentedag. Normaal gesproken zou ik nu slenteren naar het koffiezetapparaat om mijn dag te beginnen, maar vandaag heb ik een ander ochtendritueel. In plaats van een kopje koffie haal ik een gram magic truffels tevoorschijn, een bevreemdend beeld dat niet echt zou wennen. Met goede moed en een beetje tegenzin (want het is vies!) stop ik het spul mijn mond. Na een half uurtje voel ik een prettige innerlijke rust en focus waardoor alles net een beetje beter gaat. 

Microdoseren is geen nieuw fenomeen. In 2011 schreef  James Fadiman ‘The Psychedelic Explorer’s Guide’ en maakte hiermee als eerste een protocol voor het microdoseren van psychedelica: eens in de drie dagen 10 microgram LSD. Net zoals met veel andere trends drong dit het eerst door in Silicon Valley. Een klein beetje van het stofje zou genoeg zijn om je creativiteit te verhogen, productiviteit te verbeteren en zou het sombere gevoelens verlichten. Allemaal terwijl je niet aan het trippen bent en gewoon kan werken. Klinkt wel goed toch? Het is dan ook niet gek dat het inmiddels is overgewaaid naar ons land, vooral magic truffels zijn populair. Die zijn namelijk gewoon legaal. Inmiddels kan je zelfs speciale microdose truffels kopen, waardoor je het niet zelf af hoeft te wegen. Het ziet er allemaal niet heel anders uit dan de supplementen die je kan kopen bij de Holland & Barrett.

De truffels die ik heb besteld

Na een lange stilte nieuwe interesse in psychedelica

In de jaren 50 en 60 is er veel onderzoek gedaan naar psychedelica. Zo werd het middel een tijdje succesvol ingezet om alcoholisme te behandelen. Het idee dat een hoge dosis psychedelica een psychotherapeutisch effect kan hebben is dan ook niet zo controversieel. Helaas kwam al het onderzoek stil te liggen. De flowerpower generatie had LSD ook ontdekt en dat zorgde ervoor dat het steeds meer geassocieerd werd met de anti-establishment houding van die tijd. Niet objectieve onderzoeken (want wetenschappers die onderzoek deden naar LSD gebruikte het zelf ook) en negatieve mediaberichtgeving zorgde ervoor dat psychedelica in het verdomhoekje terecht kwam. In 1971 kreeg LSD de genadeklap. De drug kwam door een VN-verdrag op een lijst met verboden middelen te staan, samen met vele andere geestverruimende middelen.

Gelukkig werpen wetenschappers nu een paar decennia later een frisse blik op het onderwerp. Britse Onderzoeker Robin Carhart-Harris kreeg in 2015 voor het eerst in bijna 50 jaar toestemming om onderzoek te doen naar LSD en psilocybine, het werkzame stofje dat in paddo’s en truffels zit. Hij maakte voor het eerst een hersenscan van het brein onder invloed van LSD. In 2016 deed Roland Griffiths van de John Hopkins Universiteit onderzoek naar het effect van psilocybine bij kankerpatiënten. Hij ontdekte dat maar één hoge dosis voldoende was om gevoelens van depressie en angst te verminderen. Psychedelica was weer terug. 

Onderzoek naar microdosing nog pril

In tegenstelling tot een hoge dosis psychedelica, zijn wetenschappers er nog niet over uit of meerdere keren een microdosis ook positieve effecten heeft op het brein. De positieve verhalen van gebruikers zouden verklaard kunnen worden door het placebo-effect. Om die reden sprak ik met Nadia Hutten, wetenschapper bij de Universiteit van Maastricht. In 2019 onderzochten zij al microdosing met LSD en hebben op basis van die resultaten een nieuw onderzoek opgezet. Het is volgens Hutten wel duidelijk dat er iets gebeurd met het brein tijdens microdosing, maar wat precies nog niet. Daar hoopt de Universiteit binnenkort antwoord op te kunnen geven. ‘’Het is nu best wel een hype dat microdosing, maar de meeste mensen weten niet eens welke doseringen ze eigenlijk nemen. Dus het eerste onderzoek was echt om te kijken welke welke doseringen effect hebben. Bij dit huidige onderzoek gaan we kijken wat er gebeurt als je een langere periode gebruikt. Blijven die effecten hetzelfde, worden die minder of versterkt. De effecten die onderzocht worden zijn volgens Hutten heel breed. Zo wordt het geheugen, creativiteit en focus getest. Daarnaast gaan de onderzoekers ook bloed afnemen en wordt er een hersenmeting gemaakt om te kijken of er op biologisch niveau ook verandering plaatsvindt. Of het echt werkt is nog niet duidelijk: ‘’Het is heel moeilijk te zeggen of het werkt of niet. In de praktijk nemen mensen meerdere malen per week een microdosering en zeggen dan ook steeds dat ze een positief effect ervaren, dus ik hoop dat we wel wat vinden’’ aldus Hutten. 

Door veel te lezen werd ik toch wel heel benieuwd naar microdosing en besloot ik om het zelf te proberen. De drempel is heel laag, want op internet kan je makkelijk magic truffels bestellen die speciaal voor microdosing gemaakt zijn. Een hele maand lang nam ik volgens het protocol van James Fadiman eens in de drie dagen een dosis. Op dag één zijn de effecten het meest sterk. Eventueel kan je ook nog ‘after glow’ effecten voelen op dag twee, vervolgens is dag drie een rustdag. Deze dag is eigenlijk een controledag. Het idee is dat je ook moet voelen hoe je bent zonder een dosis, zodat je beter kan bepalen of het voor jou werkt of niet. Alles wat mij opviel noteerde ik elke dag in een schrift samen met een cijfer voor de onderdelen: energie, stemming, sociaal, focus en stress. 

Om meer te weten te komen over microdosing en hoe je de truffels precies moet gebruiken ging ik op bezoek bij de grootste truffelkwekerij van de wereld. Dit is dezelfde kwekerij waar de microdosing truffels vandaan komen. 

Resultaten

Na een maand lang geëxperimenteerd te hebben kan ik zeggen dat het voor mij heeft gewerkt, al was het niet zo intens als ik had verwacht. Op de microdosis dagen voelde ik mij energiek, gefocust en leefde ik meer in het hier en nu. Dat zorgde ervoor dat mijn stemming over het algemeen een beetje beter was. Een ander interessant effect dat ik heb gemerkt kwam totaal onverwachts. Ik reageerde veel sneller op dingen om mij heen. Als er iets gebeurde op straat bijvoorbeeld, dan had ik ineens een woordje terug. Dit was in het begin een beetje eng, maar na een tijdje vond ik het wel prettig. Persoonlijk denk ik dat dit komt doordat je minder lang in zelfkritische gedachten blijft hangen, waardoor je sneller dingen onderneemt. Dit had ook een positief effect op mijn productiviteit. De ‘after glow’ op dag twee heb ik daarentegen niet gemerkt, de effecten waren dus alleen voelbaar op de truffeldag zelf. 

Om meer inzicht te krijgen in hoe mijn maand is verlopen heb ik een visualisatie gemaakt. Hierin is per dag te zien wat voor cijfers ik mezelf gegeven heb op de verschillende onderdelen.

Zoals je kan zien is het gemiddelde cijfer op een truffeldag net iets beter dan op de derde rustdag. Ik heb geprobeerd om zo consequent mogelijk te microdoseren, maar dit is helaas in twee gevallen niet gelukt. Het effect is niet zo significant dat het mijn leven veranderd heeft, maar wel merkbaar genoeg waardoor ik het mezelf in de toekomst nog wel zie gebruiken als een soort psychovitamine om mijn productiviteit een boost te geven. 

Hoewel onderzoek de effectiviteit van microdosen nog moet bewijzen, gaat psychedelica in ieder geval niet meer weg. Inmiddels is psilocybine in een vergevorderd stadium om goedgekeurd te worden als medicijn.