Transgenders maken al een lange tijd deel uit van onze samenleving, maar nu is er onder hen een nieuwe groep opgestaan: non-binair. Deze mensen identificeren zichzelf niet als man óf als vrouw en zeggen daarmee vaarwel tegen het hokjes denken. 

Er is niet zo veel bekend over deze groep, omdat er nog niet veel onderzoek naar gedaan is. Toch identificeert zo’n 36% procent van alle transgenders in de EU zich als non-binair, volgens een steekproef van de European Union Agency for Fundamental Rights. Hierdoor is er meer aandacht voor bijvoorbeeld inclusief taalgebruik en genderneutrale toiletten. Zo wordt er op het station nu beste reizigers omgeroepen in plaats van dames en heren en kunnen burgers bij de gemeente Utrecht nu hun behoefte doen op een genderneutrale plee. 

Maar wat is dat nou precies? Zijn we niet gewoon allemaal man óf vrouw? Volgens sociaal wetenschapper Linda Duits moeten we een onderscheid maken tussen geslacht en gender. Met geslacht worden jouw geslachtskenmerken bedoeld. Gender slaat op iets anders, namelijk de sociale constructie mannelijkheid en vrouwelijkheid. Met sociale constructie wordt niet bedoeld dat het het nep is, maar dat onze samenleving bepaald heeft wat onder mannelijkheid en vrouwelijkheid valt. Er is bijvoorbeeld geen biologische reden waarom wij de kleur roze en hoge hakken vrouwelijk vinden en barbequeën mannelijk. Doordat sommigen mensen zich niet kunnen vinden in deze twee hokjes kiezen ze ervoor om door het leven te gaan als non-binair. 

Obstakels

In onze maatschappij is er een duidelijk onderscheid tussen man en vrouw. Je kan bijna geen boek online bestellen of er wordt al gevraagd naar je geslacht. Het verschil komt nog meer naar voren bij bijvoorbeeld wc’s of kleedkamers. Uit onderzoek van the Scottish Trans Alliance is gebleken dat veel non-binaire personen deze faciliteiten dan ook vermijden. Zarah Zwanenburg (20) is zelf ook non-binair en zal het fijn vinden als er meer faciliteiten komen voor mensen die zich niet identificeren als man of vrouw. “Elke keer als ik naar de wc moet, sta ik toch weer te kijken van welke ik moet nemen. Het maakt niet uit welke keuze ik maak het voelt gewoon alsof ik lieg.” Het is sinds kort wel mogelijke om een genderneutrale ‘X’ in je paspoort te laten zetten. Daarvoor moet je alleen nog wel naar de rechter.

Wil je meer weten dit onderwerp? Kijk dan naar de video hieronder.

[embed]https://youtu.be/1W5ks63jO2M[/embed]

Siemla Ramawadh (46) is Hindoestaans en gaat normaal naar de tempel in Rotterdam. Voor een verjaardag van een vriendin is ze in de Shri Ganesh Mandir in Utrecht. De eerste tempel voor hindoeÏsten in deze regio. Ik mag haar tijdens de zondagsdienst interviewen. Ze vertelt over haar gezondheid, haar reis naar India en natuurlijk het geloof.

‘’Deze tempel is veel vrijer dan sommige andere tempels in Nederland. Niet bij alle tempels mag je als vrouw aan alles meedoen, heel traditioneel zijn die. De priesters die hier komen zeggen ‘’Jullie zijn allemaal gelijk.’’ Mijn favoriete hindoe-god is Shiva, dat kun je ook zien aan de zaadjes die ik draag, rudraksha heten ze. Ze geven mij ook energie. Twee Jaar geleden ben in naar India gegaan. De afgelopen 10 à 15 jaar ben ik heel erg ziek geweest, nadat mijn jongste zoon werd geboren. Het begon met bekkeninstabiliteit daarna opgebouwde fibromyalgie, reuma en een traag werkende schildklier. Op een gegeven moment ga je naar de dokter, dan naar het ziekenhuis, maar het werd steeds slechter. Ik werkte gewoon, ging met mijn man uit elkaar en het werd steeds zwaarder om drie kinderen op te voeden. Op gegeven moment trok ik het gewoon niet meer en werd depressief. Toen kreeg ik beginnende baarmoederhalskanker en moest mijn baarmoedermond weggehaald worden en een jaar later kwamen de cellen weer terug. Toen zij mijn nicht : ‘’Ga nou eens een keer een India. Daar is een goeroe ‘Swami Nithyananda’ en hij geneest gewoon mensen’’.

Hij had een programma genaamd ‘Inner awakening’. Ik ben toen eerst hier in Nederland naar een workshop gegaan en 10 dagen later was ik in India. Toen heb ik de Inner awakening gedaan en ik ben geheel, geheel genezen terug gekomen. Ik heb geen fibromyalgie meer, geen reuma, geen chronisch vermoeidheidssyndroom, traag werkende schildklier is weggegaan, alles is weggegaan. Wel mijn hele eetpatroon, en m’n denkpatroon en m’n doepatroon is helemaal omgegooid. Ik ben daar geïnitieerd om mensen te healen, de tilak die ik op heb is om mijn derde oog te openen. Mijn derde oog is ook geopend en daardoor kan ik dus mensen healen. Al ben ik niet degene die healt, het is Swami Nithyananda die door mij heen de healing doet. Daar doe ik een mantra voor. Ik doe ook body-scans en ik heb heel veel shakti’s daarop geïnitieerd, shakti’s zijn powers. Zo ben ik eigenlijk meer in het Hindoeïsme gekomen. Daarvoor deed ik wel wat, maar niet zo veel als ik nu doe. Het feit dat ik nu vaker naar de tempel kom, komt ook daardoor.

Het gaat allemaal om bewust worden.

In het Hindoeïsme leer je ook heel veel dingen over je voeding, over denken, bewust worden. Bewust worden is zo belangrijk. We hebben allemaal patronen in ons leven. Je moet met de maatschappij meegaan, de nieuwste van de nieuwste telefoon hebben, of de meest trendy kleding, maar is dat belangrijk in het leven? Sinds ik terug ben uit India ben ik daar steeds meer bewust van geworden. Swami Nithyananda heeft nu ook een app ontwikkeld, het heet de ‘Enlighten App’ Daarin zie je ook dingen die hij zo, zo mooi uitlegt die je gewoon in het dagelijks leven kan gebruiken. Het gaat allemaal om bewust worden, zoals bewust worden met eten. Ik heb altijd vlees vis en ei gegeten. Na India ben ik daar helemaal mee gestopt. Ik eet ook geen gist en paddenstoelen meer, want dat zijn micro-organismen. Als je een dier eet krijg je ook al die pijn, verdriet en angst binnen, want als een dier geslacht wordt dan heeft het pijn. Dat gaat dan ook in je muscle- en pain memory zitten. Toen ik dat hoorde dacht ik: zo dat wil ik niet. Dus dan leef je in ahimsa, oftewel: de geweldloosheid.

Niet-hindoes zijn vooral nieuwsgierig naar mijn geloof. Dan vragen ze bijvoorbeeld waarom ik die tilak op mijn hoofd heb. Ik leg het gewoon uit en dan gaan ze doorvragen. Mensen hebben er geen moeite mee. Juist de Hindoes hebben vaker moeite met mij. Toen ik terugkwam uit India zeiden mijn vriendinnen (die ook Hindoeïstisch zijn) tegen mij: ‘’Moet dat nou? Moet die stip nou op je hoofd? Kan het niet wat kleiner?’’ Daarop zei ik: dit ben ik en als je niet meer met me wil omgaan is dat ook prima. Ik ben jaar in jaar uit ziek geweest, ik moest iedere drie weken mijn bloed laten prikken om te kijken of ik wel genoeg witte bloedlichaampjes had. Elke dag had ik pijn daarom had ik zoiets van: ik weet niet of jullie het begrijpen, maar ik ben genezen. In het begin had ik er wel moeite mee, want de mensen die ik niet ken tonen interesse en de mensen die dichtbij mij staan die hebben heel erg veel moeite met die tilak op mijn hoofd. Er zijn zoveel mooie dingen in het Hindoeïsme wat ik zelf niet wist en wat ik daar uit heb gehaald. Wat ik het belangrijkste vind zijn de vier tattva’s dat houdt in: authenticiteit, verantwoordelijkheid, integriteit en enriching, dus dat wat je weet vertellen aan mensen. Als je dat leeft dan ben je al zo goed bezig. Wat een niet-gelovige zou kunnen leren van het Hindoeïsme is dat niks moet. Het is allemaal hoe je het zelf interpreteert. Iedereen heeft zo zijn eigen aspecten van god die ze kunnen aanbidden.