Video: Joep Higler
Tekst: Thomas Kranenborg
Karim Ennahachi is Buurtvader in de wijk Kanaleneiland-Noord en ook initiatiefnemer van vele liefdadigheidsprojecten. Hij zet zich al vele jaren in om de wijk vooruit te helpen. Wat drijft hem om zoveel tijd en energie hierin te steken?
Karim verhuisde in 2001 vanuit de wijk Lombok naar Kanaleneiland. Er heerste toen veel armoede in de wijk en ook speelde veel criminaliteit zich af. Het was daardoor geen veilige plek om te wonen. Mede vanwege zijn eigen levenservaringen en zijn liefde voor het helpen van mensen die dat goed kunnen gebruiken, besloot hij meerdere initiatieven op te zetten.
De basis hiervoor begon al in Lombok. ‘Ik haalde mijn diploma in het Sociaal-cultureel werk én in het pedagogisch-cultureel werk. Ik werkte toen met 130 kinderen waarvan een gedeelte moeilijk opvoedbaar. Helaas werd ik toen ziek. Ik kreeg een zware psychose.’ Maar daar liet Karim zich niet door afstoppen. ‘Toen ik hier in Kanaleneiland kwam wonen, kon ik niet stilzitten.’ Dus ging hij aan de slag met meerdere projecten. Inmiddels is dat een behoorlijke lijst. Karim somt zijn werkzaamheden op. ‘Ik heb een voedselbank. Ik zamel speelgoed en boeken in. Ik zit in de kerngroep van het wijkplatform…’ De lijst gaat nog wel even door. ‘Als ik ga nadenken wat ik allemaal doe, dan geloof ik het bijna niet. Maar het voelt niet als ‘veel’, want ik doe het met liefde en plezier.’
Een van zijn nieuwere projecten is het schoonmaken van de straten in Kanaleneiland-Noord. ‘Elke maand gaan we op een zaterdag of zondag de straat op om met een groep op te ruimen. Meestal zijn dat zo’n twintig tot veertig mensen. Ook kinderen doen mee. Achteraf gaan we samen nog even lekker lunchen.’ Dit laat zien dat zulke projecten de wijk dichter bij elkaar brengt. Karim erkent dat: ‘Ik probeer mensen een bijdrage te laten leveren, want als je niet geeft, zul je nooit voelen hoe het is om te geven. Dat was mijn doel, de verbinding.’
Karim ziet veel verbetering in de wijk. ‘Voorheen waren hier de maand voor Oud en Nieuw constant autobranden. Nu niet meer. Ook bij het afgelopen WK hebben we hier in Kanaleneiland geen gedonder gehad. Ook de houding tegen politie is veranderd. Er is veel minder agressie. En we hebben een veel betere verbinding met de jeugd.’
De inmiddels 49-jarige en voorlopig nog niet van plan te stoppen: ‘Iedereen zegt tegen me, ‘denk aan jezelf’. Maar dat kan ik niet. Het denken aan mezelf voelt als iets wat zo ver weg is. Maar als ik anderen help, help ik automatisch mezelf. Want dat maakt me gelukkig.’
Wel hoopt hij dat iemand hem ooit overneemt, als hij niet meer in staat is al zijn initiatieven voort te zetten. ‘Alleen willen veel mensen toch een bepaalde vergoeding. Maar dat is niet mijn werkwijze. Geld is niet alles. je moet het doen vanuit liefde. Liefde is de basis van vertrouwen, samenwerken, van genieten. Het is de basis van alles. zonder liefde heb je niks.’ Voorlopig zal Karim zich blijven inzetten voor de wijk. ‘Ik ga door tot de benzine op is.’
Joep gaat met Karim en Mounir spreken over hoe zij hij het Marokkaanse elftal hebben beleefd ten tijde van het WK.
