Weten waar je vandaan komt, het lijkt de normaalste zaak van de wereld, maar dat is niet voor iedereen zo. Astrid Spier is een donorkind dat erachter is gekomen dat haar wettelijke vader niet haar biologische vader is. Nu zit ze met de vraag: ‘’Van wie stam ik dan wel af? Wie is mijn andere familie?’’
‘’Toen ik nog jong was is mijn moeder getrouwd met mijn wettelijk vader, die als jong jongetje de bof heeft gehad waardoor hij onvruchtbaar is geworden. Omdat mijn moeder graag kinderen wilde, is ze terechtgekomen bij dr. Swaab in Amsterdam. Eerst is mijn zus in februari ‘66 geboren en daarna kwam ik in juni ‘71. Het huwelijk tussen onze moeder en wettelijke vader hield geen stand omdat hij psychische problemen kreeg door zijn “geen man zijn” en daardoor alcoholist is geworden. Toen ik twee was zijn zij uit elkaar gegaan. De manier waarop wij het “grote geheim” te horen kregen, verdiende geen schoonheidsprijs. De nieuwe man van mijn moeder gooide dit ineens tijdens het avondeten op tafel om mijn moeder een hak te zetten. Onze moeder heeft altijd tegen ons gezegd dat de donor iemand was die vrouwen wilde helpen en waarschijnlijk niet zat te wachten op nakomelingen die ineens op de stoep zouden staan. En dat gold ook voor ons.
Een aantal jaar geleden kwam er een oproep voor een tv-programma “Wie is mijn vader”. Dit was een programma waardoor donorkinderen op zoek konden gaan naar elkaar, en naar hun biologische vader. Mijn zus en ik trokken de stoute schoenen aan en hebben ons DNA afgestaan aan het Fiom DNA-databank waarmee werd samengewerkt. Al snel bleek het programma niet door te gaan en de eerste maanden hoop je nog op een match, maar als die niet komt ga je gewoon weer door met leven.
Fiom is een hulpverleningsorganisatie die donorkinderen onder andere ondersteunt in het contact maken met biologische/ donor familie. Zij vinden dat iedereen de keuze moet kunnen maken om op zoek te gaan naar biologische familie en afstammingsinformatie. Want iedereen heeft het recht om te weten van wie je afstamt.
Gevonden
‘’Tot dinsdagochtend 2 maart 2021. Rond een uur of half 11 werd ik gebeld door het FIOM met de mededeling dat er een match was gevonden. Ook mijn zus werd gebeld wat duidelijk maakte dat mijn zus en ik dus volle zussen zijn. Met dezelfde donorvader. Wat een achtbaan van emoties. Mijn zusje en ik schelen 5,5 jaar dus het is bijzonder dat we van dezelfde donor zijn. Ik was acht jaar toen we hoorden dat we van een donor waren. Van lachen naar huilen en weer terug. Ik heb de hele week als een kip zonder kop rondgelopen. De maandag erop kregen we de contactgegevens van onze halfbroer en hebben we ‘s avonds direct een ontmoeting gehad via Teams. Wat een leuke virtuele ontmoeting was dat! We zitten nu samen in een appgroep en ik mag wel zeggen dat we de jackpot hebben gewonnen. Wat heb ik leuke broers en zussen en wat een warm welkom.
Ik merk wel aan mezelf dat ik nog erg aan het zoeken ben en bang om iets verkeerds te zeggen. Gek hè dat je dan ineens weer een klein, onzeker meisje wordt. Mijn man en twee dochters leven ontzettend mee en kunnen niet wachten om al mijn halfbroers, halfzussen en ook alle neefjes en nichtjes te ontmoeten. Want die komen er ook nog eens bij. Mijn zusje en ik hadden namelijk eerst niet zo een grote familie. Onze moeder is in 2012 helaas overleden. Ik denk dat ze het prachtig had gevonden om dit avontuur samen met ons mee te maken. Stiekem hoop ik dat ze boven op een wolk met een borreltje in haar hand met ons meegeniet.
Ik heb me, nadat wij het hebben gehoord, nooit geschaamd of ongemakkelijk gevoeld om het erover te hebben. Donorkind zijn is geen taboeonderwerp voor mij. Ook al werd dat door mijn ouders wel zo gezien. Ik heb mij nog niet ingeschreven bij buitenlandse DNA-databanken. Wel zit ik in een halfbroers en zussen groep waar wel veel mensen bij Myheritage of FTDNA staan ingeschreven. Door de match met veel halfbroers en zussen weet ik inmiddels wie mijn biologische vader is en dat hij helaas is overleden. Wij moeten iedereen nog ontmoeten maar ik weet zeker dat we contact met elkaar blijven houden.’’