De auto is in vijfde versnelling. Daar zitten ze dan, vader en zoon. Gewoon als vanouds. Onderweg naar hun vaste vakantieplek, het zonnige Italië. De banden slippen over de wegen, de ene weg iets beter dan de andere. Vader Chain-Fa navigeert en zoon Sacha is in zichzelf gekeerd. Zijn ogen staan in een trance, kijkend naar de weg, zonder een seconde oogcontact te verliezen. Op een andere planeet. Vader probeert contact te krijgen met zijn zoon. Maar de stilte tussen hen vult de auto, met op de achtergrond de radio die elke keer verandert als ze de grens overgaan.
Vader probeert te kijken terwijl hij ook zijn ogen op de weg moet houden. Hij doet het autoraam van hem en dat van zijn zoon open. De wind waait rechtstreeks door de ramen heen. Er lijkt rust in de auto te zijn, in de lange reis die ze al lang niet meer gemaakt hebben.
Een terugtrekking uit de werkelijkheid, contact maken lukt Sacha niet met de echte wereld om hen heen. Verwonderd en niet responsief. Op een punt lukt het om Sacha uit de trance te halen, wanneer zijn vader zacht met koude hand op zijn onderuitgezakte schouder tikt. Er verschijnt opeens een glimlach op zijn gezicht, wat weer een glimlach bij zijn vader veroorzaakt. De twee praten als vanouds over het leven. Sacha gooit er zelfs melige grapjes doorheen, waar zijn vader soms wat meer context bij nodig heeft.
Je zou denken: wat hebben een oude grijze man van 65 en een jonge student van 21 gemeen met elkaar? Vrij weinig, het is niet alsof een jong persoon de liefde die zijn vader voor het onderwijs heeft met hem zou delen. We stoppen op een tankstation, in een klein dorpje in Luxemburg. Vader stapt uit en begint met tanken. De drukte van de buitenwereld wordt te veel. Een band die slipt over de weg, een waterslang die zacht met water over een auto gaat, een auto die gevuld wordt met benzine.
Zoon Sacha kan het niet meer aan. Hij zet zijn zwarte muts op, die hij zo ver mogelijk over zijn hoofd trekt tot hij niets meer kan zien. De noise cancelling koptelefoon past precies over zijn oren die verborgen zitten in de muts. Zijn hoofd wordt stil, hij kan zichzelf weer horen denken. Hij kijkt naar zichzelf in de achteruitkijkspiegel van de auto. Vader is vanuit de achteruitkijkspiegel te zien. De kofferbak gaat open en vader pakt even iets te eten voor de lunch. Vader klopt op Sacha zijn raam. Hij klopt nog een keer. Hij doet de deur open en geeft een tik. Hij haalt zachtjes een van de kanten van de koptelefoon van zijn oor. ‘’We hebben niet erg veel eten meer voor de reis, wil jij even wat voor onderweg halen bij het tankstation?’’ Sacha schudt zijn hoofd terwijl hij mompelend ermee akkoord gaat.
De ene voet stapt uit de auto, daarna ook heel rustig de ander. De deuren gaan automatisch open terwijl hij binnenwandelt. Het is druk, het voelt alsof er een menigte aanwezig is die hem bespiedt. Zacht hoort hij allerlei stemmen terwijl hij een keuze probeert te maken over wat hij wil meenemen voor de nog zeven uur durende reis naar waar ze in Italië moeten zijn. Als eerst komt hij bij het snack- en drankgedeelte aan. Terwijl het licht veel te helder schijnt in de winkel wordt er een weg gebaand naar wat hij wil hebben. Een sixpack water en een sixpack cola. Hoe het vastgehouden moet worden terwijl er op zoek gegaan wordt naar snoep weet hij niet zo goed. Onhandig wordt er door de paden gegaan en staart hij naar eten. In zijn hoofd probeert hij een keuze te maken, maar zijn gedachten worden steeds maar onderbroken.
Sacha’s gedachten
Ik pak mijn vaders bankpas rustig uit mijn jaszak. De rits gaat open en ik graai in mijn diepe zak. Het voelt als een diep gat waar de echo van mijn ziel in te horen is. Langzaam hoor ik ergens ver in de diepte de caissière het bedrag zeggen. Ik versta haar niet en leg de pinpas op de pinautomaat.
Chain-fa’s gedachten
Mijn zoon komt rustig, maar strompelend uit het tankstation lopen. Hij ploft op de stoel naast mij. De gordels gaan om en met mijn voet druk ik zachtjes het gaspedaal in. Het wordt tijd om de weg op te gaan. Sacha is in zichzelf gekeerd. Het is niet iets raars voor hem, zo kende ik mezelf ook als kind. Zo gedraagt hij zich al jaren.
Italië:
De auto gaat langs een bord met daarop Montaldo di Montovì. Op de oprit staat hij te wachten tot ze aankomen rijden. De auto parkeert voor de deur en Chain-Fa stapt uit en geeft zijn goede vriend Bert een knuffel. Ze houden elkaar even vast. Zoon Sacha stapt vrolijk de auto uit en loopt met zijn hoofd in de wolken. Bijna huppelend loopt hij naar de achterbak om te helpen met de koffers. Samen lopen ze het vakantiehuis binnen. Ze hebben allemaal een eigen kamer in een ander gedeelte van het huis. De privacy waar hij al zo lang naar had gesmacht. Bert wijst hen de weg naar hun kamers.
Er wordt gedwaald over de gang, veel stemmen zijn te horen die allemaal verschillende dingen zeggen. Er wordt een deur opengedaan naar een slaapkamer met daarin een eenpersoonsbed, een bureau en een kledingkast. ‘’Voel je thuis Sacha, ga maar even rusten en je koffer uitpakken.’’ Hij rolt zijn koffer de kamer binnen, hij kijkt rusteloos rond in de bijna lege kamer zonder ziel en kijkt in de spiegel aan de muur. Hij kijkt diep de spiegel in en probeert ruimte in zijn hoofd te krijgen voor zijn eigen gedachten. De drukte in zijn hoofd overweldigt hem en hij gaat op bed liggen. Hij doet zijn koptelefoon op en raakt in een diepe trance. Hij valt in een diepe slaap.
Op een gegeven moment wordt hij wakker uit zijn diepe slaap. Het is avond en vader Chain-Fa staat groente te snijden in de keuken. Sacha staat rustig op en loopt richting de keuken. ‘’Dat ruikt goed pap.’’ Hij gaat onderuit zitten op de bank met zijn ogen dicht. Ver in de achtergrond, door de geluidsbarrière heen, praat vader Chain-Fa tegen hem. Er komt geen reactie terug. Chain-Fa loopt vanuit de keuken naar zijn zoon toe. Hij ligt onderuit op de bank in zichzelf te praten, met een koptelefoon op. ‘’Aarde aan Sacha, doe eens die koptelefoon af en doe gezellig. Bellen met vrienden kan altijd nog.’’
Onverwachts staat Sacha op en loopt hij heen en weer. Met zijn voeten en handen maakt hij rare kleine bewegingen. Hij praat verder in zichzelf. Tijdens het vele heen en weer bewegen komt hij in de keuken terecht. Vader Chain-Fa probeert Sacha bij te houden maar het gaat heel moeilijk. Hij pakt heel veel willekeurige objecten op en begint daarmee te gooien. Uiteindelijk lukt het om de koptelefoon van Sacha zijn hoofd af te trekken. Hij schreeuwt nu hard tegen zijn vader, het echoot door het huis en de buurt kan meegenieten van het harde geschreeuw. Ze staan in de keuken, Sacha smijt nog steeds met vele spullen. Sacha pakt een mes en zwaait hiermee gevaarlijk rond. Gastheer Bert komt het huis binnen. Hij ziet wat er gebeurt en probeert Sacha het mes te ontnemen. Dan valt er ineens stilte. Sacha laat het mes vallen, hij kijkt om zich heen in het huis en rent naar buiten.
3 dagen later
In het bos loopt een groep mannen in uniform. Ze doorzoeken het bos, van onder tot boven. Tussen bladeren op de grond en hoog in bomen. Struiken met daarin hazen die door het bos rennen. Er wordt een T-shirt en broek gevonden. De hond die mee was met de mannen snuffelt eraan. Hij loopt een weg door het diepe bos, het is donker en met zaklampen aan zoeken ze door het bos. In de verte zien de mannen een naakte man liggen. Hij is buiten bewustzijn, een van de mannen controleert of hij een hartslag heeft. Een van de mannen pakt zijn flesje water en gooit water over hem heen. De man komt bij bewustzijn: ‘’Hi, where am I? Where is my dad?’’ ‘’Sacha, you are arrested for double murder.’’