Kari van der Staak handbalt in de dames A1 van eredivisieclub Quintus. Ze is dit jaar met haar studie fysiotherapie aan de Hogeschool Utrecht begonnen. ‘’Ik was een jaar of zes, ik weet niet helemaal meer precies hoe het gegaan is, ik weet wel dat ik een brief mee naar huis kreeg voor een proeftraining handbal. Toen heb ik tegen mama gezegd dat ik op handbal wilde.’’

‘’Ik wist niet meteen dat ik handbal op topniveau wilde gaan doen. Na mijn zwemles mocht ik een sport uitkiezen. Eerst koos ik voor dansen, want mijn zus zat op dansen, maar daar bleek ik toch niet zo goed in te zijn.’’ Na twee jaar stopte Kari met dansen en ging op handbal. Ze begon bij SC Elshout, de plaatselijke handbalclub. Kari komt ook uit het kleine dorpje Elshout ‘’Ik heb het hier altijd naar mijn zin gehad. Ik zat in een leuke basisschoolklas, ik had altijd veel vriendjes en vriendinnetjes in de buurt en alles was dichtbij. Mijn opa en oma hebben altijd in Elshout gewoond, dus zij woonden ook dichtbij. Het was praktisch en gezellig’’. Bij SC Elshout kwam Kari in de E (leeftijd 9, 10) omdat er nog geen F was (leeftijd 6,7,8) Kari was zes toen ze begon. Ze speelde drie jaar in de E voor ze naar de D (leeftijd 11, 12) ging. ‘’Het was echt puur voor het plezier handballen, er werd ook helemaal niet op niveau geselecteerd.’’ Bij Elshout begint Kari als veldspeelster, maar als er vanaf de D met vaste keepers gespeeld moet gaan worden stapt Kari meteen naar voren.

Team foto SC Elshout (Kari in het roze)

In haar laatste jaar bij SC Elshout komt ze terecht bij de handbalschool. ‘’Ik kwam bij de handbalschool omdat iemand in het bestuur bij SC Elshout ook in het bestuur van de handbalschool zat. Zij vroeg in een appgroep van de ouders of wij meiden hier belangstelling in hadden.’’ Kari is toen met een ander meisje uit haar team naar een training gegaan. ‘’Ik ging in eerste instantie naar deze handbalschool als speelster, maar een begeleider van de club had aangegeven dat ik ook wel eens keepte. Toen ik daar kwam zeiden ze meteen dat ik mocht gaan keepen die dag.’’ Na een seizoen bij de handbalschool heeft ze vaker contact met meiden die bij wat grotere clubs in de buurt spelen. Ze hoorde dat best veel clubs op zoek waren naar een keeper. ‘’Zo gebeurde het dat ik op een dag naar papa en mama ging en zei ‘ik wil naar Tachos (Waalwijk, zie red.)´. Later vertelde haar ouders haar dat het ook aan hen is gevraagd of Kari het leuk zou vinden om naar Tachos te komen. Dit hadden haar ouders nooit aan haar verteld omdat ze het belangrijk vonden dat de interesse voor topsport uit Kari zelf zou komen en niet omdat haar omgeving hier op aan drong. ‘’Ik heb er wel eens over nagedacht hoe het zou zijn gegaan als ik direct bij Tachos zou zijn begonnen, maar dat is niet echt een realistische gedachte. Toen ik begon met handballen deed ik dat puur voor de lol en mijn ouders waren niet bekend in de sport. Ik neem het ze niet kwalijk dat ze mij niet verteld hebben dat ik naar Tachos gekund had’’

Eerste jaar handbalschool

Tachos

Bij Tachos kwam Kari in de D. Tegelijk met haar overgang naar Tachos ging Kari ook als vroege leerling op elfjarige leeftijd naar de brugklas waar ze HAVO deed. ‘’Ik ging in Waalwijk naar de middelbare school en Tachos zit ook in Waalwijk, het ligt vlakbij elkaar. En ik had niet echt moeite met de overgang en had vooral veel zin om bij Tachos te spelen.’’ Soms ging Kari vanuit school met een broodje naar de training die al om 16:30 of 17:00 uur begon. Toch, ondanks alle drukte, had ze ook nog voldoende tijd voor sociale contacten. In de eerste klas ging school Kari ook redelijk makkelijk af. Hierdoor had ze ook tijd voor vriendjes en vriendinnetjes. Terwijl ze bij Tachos speelde en naar de middelbare school ging, ging ze ook nog steeds naar de handbalschool. ‘’De trainingen waren doordeweeks bij de club, op zaterdagochtend bij de handbalschool en we speelden altijd op de zondag.’’ Kari had doordeweeks vier dagen training op de club, waarvan één keer keeperstraining. Alsof dit alles nog niet genoeg was, kwam er nog iets bij: Deltalent. Een van de trainers bij Tachos traint daar ook en vroeg haar of ze daar ook komt trainen. Hierdoor had ze twee dagen in de week extra trainingen:  op maandag en op woensdag van 07:00 tot 08:30 uur ’s ochtends.

Kampioen Zuid – Nederland Tachos

Familie

Kari is de jongste in haar gezin, ze heeft een oudere broer en een oudere zus. ‘’Dat was wel kibbelen vroeger, zoals denk ik bij alle broers en zussen, maar het was wel heel gezellig, zo met zijn vijven.’’ Kari lijkt heel erg op haar vader, zowel van ´binnen als van buiten´, maar ze komt er steeds meer achter dat ze toch ook erg op haar moeder lijkt. ‘’Papa en mama waren altijd sportief en vonden het leuk dat ik fanatiek was met handbal, maar ze vonden het van al hun kinderen leuk dat ze met sport bezig waren.’’ Haar zus heeft jaren aan waterpolo gedaan en haar broer heeft altijd gevoetbald. ‘’Nu gaan ze beiden fanatiek naar de sportschool en mijn zus heeft het waterpolo ook weer opgepakt.’’ Haar ouders zaten vroeger bijna altijd bij haar wedstrijden, haar broer en zus kwamen minder kijken omdat zij het ook druk hadden ‘’Ik vroeg toevallig laatst of ze weer een keer kwamen kijken. Ik ben natuurlijk ook steeds verder weg gaan handballen.’’

Vroeger moesten de ouders van Kari hun aandacht verdelen over de sporten van hun kinderen ‘’Mijn broer hechtte er niet zoveel waarde aan of er iemand langs de lijn naar hem kwam kijken. Mijn ouders vonden het wel leuk om bij hem te gaan kijken. Mijn zus waterpolode in Waalwijk, daar gingen ze ook wel eens kijken.’’ Door haar trainingen waren haar ouders veel onderweg met Kari en hierdoor liep de verdeling niet helemaal gelijk. ‘’Voor mij moesten papa en mama veel rijden, maar ze deden echt hun best om bij ons allemaal aanwezig te zijn.’’ Haar broer en zus waren niet jaloers op Kari, maar als ze in de pubertijd wel eens chagrijnig deed tegen bijvoorbeeld haar vader, lieten ze zich wel horen ‘’Ze zeiden dan iets van ‘Ze steken heel veel tijd en aandacht in jou.’’ Ook werden er wel eens grapjes gemaakt dat Kari het favoriete kind zou zijn.

Als Kari in de tweede klas zit, wordt ze bij de handbalschool geselecteerd voor het Regionale TrainingsCentra (RTC). ‘’Het niveau lag bij het RTC echt heel hoog. Toen ik daar net binnen kwam, was ik me er van bewust  dat ik één van de mindere was en dat ik heel hard moest trainen.’’ Hier traint ze in het begin één keer in de week op dinsdag. Dit betekent dat ze op dat moment traint bij: de handbalschool, Deltalent, het RTC en bij haar club Tachos én ze gaat natuurlijk gewoon naar school. Na een jaar gaf het RTC aan dat er dingen gingen veranderen en dat ze vijf keer in de week gingen trainen. Hierdoor moest ze stoppen met de handbalschool en Deltalent. Met het nieuwe trainingsschema van het RTC traint Kari nu negen keer in de week.

Testdag bij het RTC

In haar examenjaar stopt ze met het RTC. In het begin van dat jaar probeert ze het nog te combineren, maar vlak voor haar examens moet ze er toch mee stoppen. ‘’Ik moest in de laatste jaren steeds harder aan de bak om mijn HAVO diploma te halen.’’ De ouders van Kari stonden er op dat hun dochter meer haar best deed voor school. ‘’Papa en mama werden niet boos als ik een keer iets niet haalde, maar als ik niet mijn best zou doen, of niet op tijd aan de bel trok als ik hulp nodig had, zeiden ze vaak ‘als je zo doorgaat moet je minder gaan handballen. Ik denk niet dat ze dat zouden doen, maar dat was voor mij gewoon een aanzet om mijn best te blijven doen.’’

Quintus

Kari stapt over van Tachos naar Quintus in haar examenjaar. Twee meiden uit haar team werden gevraagd om mee te trainen bij VOC Amsterdam. Dit was het moment dat het team besefte dat dit een gelegenheid was om naar een betere club te gaan om hogerop te komen. ‘’Een aantal meiden dacht ‘ik wil graag bij Tachos blijven, ik wil niet hogerop, maar ook niet een niveau naar beneden’, Een ander deel van het team, waaronder ik, wilden tussen nu en een paar jaar ergens anders spelen.’’ En dat gebeurde ook .Kari had bij zowel Quintus als VOC een proeftraining. ‘Van beide clubs had ik een positieve indruk en ik kon ook bij alle twee terecht. Als keeper had ik echt een luxepositie. Zowel VOC als Quintus waren opzoek naar een keeper.’’ De keuze lag dus bij Kari. Zij mocht kiezen naar welke club ze wilde ‘’Uiteindelijk heb ik de keuze gemaakt voor Quintus, dat voelde op dat moment beter.’’ Bij Quintus kwam ze in het tweede jaar van de B (leeftijd 15,16). ‘’Het was wel echt even wennen, ik ben heel erg de Brabantse gezelligheid gewend en bij Quintus ging het net even anders. Ik moest ook opeens een stuk verder rijden. Het zijn allemaal kleine dingetjes, zoals accent, ik praat met een zachte G en bij Quintus praat iedereen met een harde G.’’

Bij Quintus

Studie en topsport

Momenteel combineert Kari het spelen bij Quintus met de studie fysiotherapie aan de Hogeschool Utrecht. ‘’Het is pittig af en toe, ik heb vijf kwartier reistijd, ik lig laat op bed door de training, vaak rond half twaalf en de wekker gaat om zes uur.’’ Ze zit in de sportklas. Dit betekent dat ze na drie uur ‘s middags geen les meer heeft. Het is even puzzelen om alles op elkaar aan te laten sluiten. ‘’Ik vind het wel heel leuk dat ik nu ook op school iets doe waar ik echt geïnteresseerd in ben.’’ Fysiotherapie is ook iets waar van zij van kleins af aan interesse in had. Toen ze een keer meeging met haar broer naar fysio, zag ze yogaballen liggen en die vond ze helemaal fantastisch. ‘’Het begon in groep drie toen ik voor het eerst zei dat ik fysiotherapeut wilde worden. Als ik dat nu nog wel eens teruglees in vriendenboekjes dan vraag ik me af hoe ik wist wat dat was.’’ Tijdens de opleiding wil ze ontdekken welke onderdelen van de fysiotherapie zij het meest interessant vindt.

Sociaal leven

Om tussen alle verplichtingen door ook nog met vrienden af te spreken, is een hele uitdaging. ‘’Het scheelt dat mijn vriendinnen het ook druk hebben, iedereen is aan een HBO opleiding begonnen.’’ Dat ze elkaar minder zien, komt niet door het drukke handbalschema van Kari, maar doordat iedereen het momenteel druk heeft. Toch probeert ze wel tijd vrij te maken voor haar vrienden. Ondanks dat het handbal veel tijd in beslag neemt, heeft ze niet het gevoel dat ze het uitgaan met vrienden mist. ‘Er is wel eens een feestje waar ik dan eerder weg moet, maar daar heb ik niet zoveel problemen mee. Soms is het jammer, maar ik sta nog altijd achter mijn keuze voor handbal.’’