Donderdag 9 maart vond de Minormarkt plaats. Dit is een onlinemeeting waarin verschillende minors worden besproken. Een minor doe je meestal in je derde of vierde jaar en duurt 5 maanden. De minor ‘Project van je Leven’ is volgens Kilian zeker het bekijken waard. Hij deed afgelopen jaar deze minor en is er erg over te spreken.  

Hoe ben je bij deze minor terechtgekomen? 
‘Ik wist eerst niet van het bestaan af. Minors worden altijd verkocht met: ‘ga eens iets van een andere studie doen, daar leer je veel van.’ Echter wist ik al gelijk dat ik niet persé een andere studie wilde gaan doen. Ik had al moeite met een studie kiezen in het algemeen en bij Journalistiek zit ik nu helemaal op mijn plek. Waarom zou ik dan een halfjaar iets totaal anders willen doen? Ik had het er met verschillende mensen over en zo ook op mijn werk. Een collega van mij hoorde het aan en vertelde mij over de minor die haar vriendin had gedaan; ‘Project van je Leven’. Ik zocht het vervolgens thuis op en ik wist het gelijk: dit is echt iets voor mij. Tijdens deze minor mag je een zelfgekozen uitdaging en/of werk kiezen waar je vervolgens begeleiding in krijgt.’ 

‘Het sprak me zo erg aan, omdat het echt je eigen ding is waar je jezelf 5 maanden in mag ontwikkelen en verdiepen. We zijn allemaal wel eens ergens gepassioneerd over; voor de één is dit bijvoorbeeld een instrument bespelen, voor de ander computerprogrammering. Echter is daar vaak gewoon niet de tijd of ruimte voor door bijvoorbeeld studie of werk. Deze minor maakt het mogelijk om dit juist wel te kunnen doen.’ 

Wat moest je doen voor de minor begon? 
‘Ik kon me gewoon via Osiris inschrijven, omdat het van de HU is. Er zijn best wel wat plekken beschikbaar voor deze minor, dus ik maakte me geen zorgen of er nog een plekje beschikbaar was. Voordat de minor begint moet je aangeven wat je wil gaan maken. Dit gaat via een formulier waar je je onderwerp kort toelicht. Ze willen namelijk wel van tevoren zien wat je van plan bent, zodat je niet een halfjaar niks aan het doen bent. Vervolgens word je ingedeeld in een categorie. Er zijn verschillende categorieën waar je kan worden ingedeeld, namelijk de categorieën: de ondernemer, de starter, de ontwikkelaar, de creative, en maatwerk. Ik zat in een ‘creative klas’. ‘ 

Hoe zagen je lesdagen eruit?  
‘De eerste twee weken zijn de startweken. Je hebt dan van half 10 tot half 5 les. Tijdens deze lessen draait het deels om je project, maar vooral ook om jezelf persoonlijk ontwikkelen. Je gaat dan kijken naar wat je wil leren en hoe je dat gaat leren. Na deze startweken ga je bezig met je eigen project. Je hebt dan nog één keer in de week een soort bijeenkomst. Dit is alleen met je leerteam; een klein groepje uit de klas waar je wekelijks mee samenkomt. Tijdens deze bijeenkomst bespreken we dan onder andere hoe het gaat, hoe we elkaar kunnen helpen en waar we die week op vast liepen. Je bent met je project best op jezelf aangewezen, dus het is fijn om één keer per week met elkaar te sparren. Naast deze bijeenkomsten worden er ook cursussen aangeboden. Deze cursussen lopen heel erg uiteen. Ik heb bijvoorbeeld een cursus Photoshop gedaan, maar ook een cursus over mindset. Er wordt van je verwacht dat je er wel een paar volgt, maar je mag zelf bepalen welke cursussen dat dan zijn.’ 

Jij zat in een ‘creative klas’, maar had je ook contact met andere klassen? 
‘Af en toe kom je samen bij een borrel, maar echt fysiek zit je niet bij elkaar in de klas. Je zit wel met z’n allen in een Discord (een platform waar je kunt chatten, bellen en videobellen, red). Daar zijn verschillende kanalen waar je hulp kan vragen aan elkaar. Als je bijvoorbeeld een product aan het neerzetten bent voor je bedrijf en je hebt foto’s nodig voor de website. Iemand die bezig is met een project over fotografie zou je dan kunnen helpen.’ 

Wat ben je uiteindelijk gaan doen met de minor? 
‘In mijn eerste jaar journalistiek kwam ik er al snel achter dat audiovisueel (AV) mij meer ligt dan schrijven. Ik wilde daarom graag iets met AV doen. Ook omdat ik daar later in de journalistiek mee verder wil. Daarnaast zou ik ook graag de reisjournalistiek in willen. Ik ging toen nadenken hoe ik dit zou kunnen combineren. Ik kwam al snel op het idee om een reportage te maken over het buitenland, in het buitenland. Ik wilde echter geen standaard reportage maken zoals op de opleiding altijd wordt geleerd, maar er echt een eigen draai aangeven. Vervolgens was het de taak om een onderwerp te kiezen. Ik had een keer over Blue Zones gelezen (5 plekken op de wereld waar mensen het alleroudst worden) en dat vond ik al gelijk heel erg interessant. Ik ben vervolgens naar het Griekse eiland Ikaria geweest en heb daar gefilmd, en verschillende mensen gesproken. Ik wilde echt de kijker meenemen in mijn ervaring daar. Dat maakt dat deze reportage naar mijn mening ook heel persoonlijk is geworden.’ 

Hoe werd je begeleid tijdens je project? 
‘Je krijgt 2 coaches die functioneren als docenten, maar voor mij voelden het niet echt als docenten. Bij de term docent denk ik aan iemand die met een PowerPoint stof uitlegt waar je uiteindelijk een tentamen over maakt. Deze coaches helpen vooral bij het denkproces, maar uiteindelijk moet je het wel allemaal zelf doen. Zij zullen nooit zeggen dat een doel niet goed is, maar juist vragen hoe je dat dan wilt realiseren. Je hebt vervolgens drie groeigesprekken: aan het begin, midden en einde van de minor. Je stelt van tevoren doelen die jou helpen om je hoofddoel te behalen. In mijn geval was het hoofddoel het maken van de reportage. Een doel daarbij van mij was bijvoorbeeld het beter worden in editten.  Tijdens deze groeigesprekken kijk je samen met de coaches of je goed op weg bent met je doelen. Het is mogelijk dat je een bepaald doel niet haalt. Dit betekent echter niet dat je het hoofddoel niet meer kan halen. Bij het laatste gesprek word je vervolgens beoordeeld met een ‘voldaan’ of ‘niet-voldaan’. Bij een ‘niet-voldaan’ hebben ze te weinig gezien van waar je mee bezig bent en moet je meer bewijs aanleveren. Ik had zelf gewoon gelijk een ‘voldaan’.’ 

Wat vond je het moeilijkst tijdens de minor? 
‘Dat vind ik lastig. Ik denk dat het moeilijkste vooral is dat je op jezelf bent aangewezen. Je krijgt wel veel hulp, maar uiteindelijk moet je het vooral zelf doen. De docenten zijn ook niet echt experts op jouw gebied. Ze beoordelen alleen op hoe je werkt en of je de competenties en doelen haalt.’ 

Wat vond je het leukst aan de minor? 
‘Eigenlijk heel erg veel, maar wat ik heel fijn vond, is dat het gewoon een totaal andere manier van onderwijs is dan dat ik ooit eerder kende. Ze vertelden ook al bij de eerste dag van de minor dat ze werken met een schoolsysteem dat waarschijnlijk anders is dan dat je kent. Je haalt op het eind bijvoorbeeld geen cijfer, maar dus een ‘voldaan’ of ‘niet-voldaan’. Dat ze dit schoolsysteem zo gebruiken luchtte voor mij heel erg op. Er zijn namelijk zoveel manieren om te leren en om beoordeeld te worden. Dat hoeft naar mijn mening niet altijd met cijfers.’ 

Aan wat voor journalistiekstudenten zou je deze minor aanraden? 
‘Ik denk vooral als je echt ergens gepassioneerd over bent, maar te weinig tijd hebt om het te doen. Bij deze minor krijg je de vrijheid en kansen om dit wel te kunnen doen.’