Als student op de Hogeschool Utrecht in 2000 ergerde Ronald zich groen en geel aan het zooitje ongeregeld dat zijn opleiding mediatechnologie destijds was. Daar moest verandering in komen! ‘Ik ben op de schoolleiding afgestapt en kreeg te horen dat ik het maar zelf moest regelen, als ik dacht dat ik het beter kon. Daar was ik van overtuigd. Dus naast dat ik student was, ben ik voor één dag in dienst gegaan bij de HU.’ Sindsdien is Ronald niet meer weg te slaan bij de Hogeschool en is hij niet één, maar vijf dagen per week druk met het helpen van studenten.   

Geen lessen? Saai!  
Stilzitten vindt Ronald maar niks, dat heeft hij ervaren toen de GO-klassen tijdelijk stillagen. Tijdens GO moeten de groepen wekelijks een journalistieke uitzending produceren. Dat vraagt niet alleen veel van de studenten, maar ook van de technici. Ronald viel werkelijk in een gat toen die taken wegvielen. ‘Het was verschrikkelijk. Ik heb me stierlijk verveeld’, zucht hij. Stiekem had de technicus nog genoeg achterstallige werkzaamheden om druk te blijven, maar dat vindt hij een stuk minder leuk dan het contact met studenten.  

Jong van geest 
Dat contact geeft Ronald het gevoel deel te zijn van de jongere generatie. ‘Ik heb nog steeds het idee de jonge Ronald te zijn van toen ik hier zelf student was. Het enige wat mijn leeftijd soms verraadt, zijn de pijntjes die ik langzaam in mijn lichaam begin te voelen’, zegt hij lachend. Toch weet Ronald dat ook hij niet kan ontkomen aan de steeds grotere afstand die tussen hem en de studenten zal ontstaan. Iets wat een beetje onwennig is. ‘Sommige eerstejaars spreken mij aan met ‘‘meneer Broekhuizen’’. Verschrikkelijk! Dat ram ik er zo snel mogelijk uit.’ 

Zo maak je Ronald blij 
Een lach op Ronalds gezicht toveren? Simpel, maak een praatje met hem in de gangen! ‘Dat contact buiten de les, is heel belangrijk voor mij. Ik zie namelijk zo ontzettend veel studenten, dat ik de kans niet krijg om iedereen te leren kennen. Dat is jammer, want ik geloof dat de studenten toch echt leuke en interessante personen zijn.’  

Als student beteken je voor Ronald dus misschien meer dan je denkt. ‘Mijn dag is gemaakt als ik een student heb geholpen. Dat kan op technisch gebied zijn, maar ook op persoonlijk vlak. Je kan bij mij altijd aankloppen als je een luisterend oor nodig hebt.’ Dat is ook waar Ronald zijn geluk vandaan haalt, uit anderen. ‘Ik word gelukkig als ik mensen om mij heen gelukkig zie.’ 

Spelletjesfanaat 
Met wel 250 verschillende bordspellen in de kast, kun je Ronald ook een echte spelletjesfanaat noemen. Deze passie deelt hij graag met andere. ‘Iedere donderdag organiseer ik een spelletjesavond bij mij spelletjesavond in Utrecht Lunetten. Het lijkt mij ontzettend leuk als ook studenten een potje komen spelen!’