Naar de SvJ 

In 2007 begon Mans Kuipers aan zijn avontuur als docent journalistiek. Eerst op freelancebasis en later volledig in dienst. Mans startte zijn carrière op de SvJ als docent van het vak ‘Deadline’ (nu GenerationYoulive). ‘Als journalist van dagblad De Pers en als eindredacteur van AD Magazine weet ik als geen ander tegen welke druk de studenten opgewassen moeten zijn om te functioneren in het werkveld. Deze kennis wilde ik graag overdragen op studenten en dus besloot ik aan de slag te gaan als docent Deadline.’ 

Lesgeven 

Het vak Deadline gaf Mans voor een aantal jaar, maar toen hij in vaste dienst kwam, begon hij ook met het geven van andere vakken. Zeventien jaar later heeft Mans veel verschillende lessen gegeven en vindt hij het lastig om aan te geven welk vak hij het leukst vond. ‘Ik twijfel tussen twee cursussen. Allereerst heb ik met veel plezier de cursus Tijdschrift maken in het eerste jaar verzorgd. Het is eigenlijk de eerste keer dat de studenten met z’n allen een redactie moeten vormen. Als dit dan eindelijk gelukt is, hebben ze een fysiek eindresultaat. Dit maakt het natuurlijk extra leuk voor de cursisten.’ Maar aan de andere kant heeft Mans het begeleiden van afstudeerders ook jarenlang met veel plezier gedaan. ‘Tijdens deze periode heb ik veel verschillende soorten mensen gezien, met veel verschillende journalistieke ambities, het begeleiden van journalistieke talenten in hun laatste moment op de opleiding is iets wat ik jarenlang met veel plezier heb gedaan.’  

Bijzonder verhaal 

In al die jaren dat Mans docent is geweest aan de School voor journalistiek, heeft hij als doorgewinterde docent veel verschillende type studenten ontmoet. ‘Bij ons op de opleiding Journalistiek kom je veel verschillende studenten tegen en ieder verhaal is weer anders. Maar er is één verhaal van een student die mij altijd bij zal blijven. Deze student heb ik tijdens zijn acht jaar durende studieloopbaan bijna elk jaar lesgegeven. Het was een jongen die het allemaal niet zoveel boeide, cursussen hooguit met een zesje behaalde en absoluut geen haast had met het afronden van zijn opleiding.’ Toen Mans te horen kreeg dat hij juist deze student mocht begeleiden richting zijn diploma, werd hij erg nieuwsgierig naar de ideeën voor zijn eindproject.’ Zijn afstudeerplan was tegen al mijn verwachtingen in, een best goed plan en dus kon ik niet wachten op het eindresultaat. Een paar weken later mocht ik het resultaat aanschouwen en ik stond verstelt: ‘Wow, wat was dát goed’. Ik had in al die jaren die ik lesgaf op de SvJ nog nooit zo’n goede productie gezien en dat juist van een student waarvan ik dit allesbehalve had verwacht. Ik kon maar tot één conclusie komen, dit is gewoon een 10. De enige 10 die ik in mijn carrière als afstudeerbegeleider heb gegeven, gaf ik aan deze jongen. Hoe bijzonder kunnen dingen in het leven lopen.’ 

Het ‘teleurstellende’ afscheid  

‘Ik heb al die jaren met veel plezier lesgegeven hier op school. Als het aan mij had gelegen had ik er zeker nog een aantal jaar aan vastgeplakt, maar helaas is dat niet mogelijk. Op je zevenenzestigste verjaardag stopt het per direct.’ Hoe dat gaat en hoe dat voelt beschrijft Mans in zijn afscheidscolumn op SvJmedia.

Te lezen via:https://svjmedia.nl/blog/2024/03/18/pensioenpijn/