Mijn verborgen schat is een documentaire aflevering uit Ewout ‘Naar Turkije voor Grotere billen. Dit is mijn verborgen schat omdat het een onderwerp is wat maatschappelijk veel meer behandeld zou moeten worden. Het heeft zeker wat media aandacht gekregen, maar naar mijn mening had het de voorpagina van elk platform en krant moeten krijgen. Waarom is het sociaal geaccepteerd dat met één retourtje naar Istanbul er een heel ander lichaam gecreëerd kan worden?

In deze documentaire aflevering vliegt Ewout Genemans met twee jonge meiden mee naar Istanbul. Rosalie van 19 jaar en Dania van 20 jaar, beide ondergaan zij een Brazilian Buttock Lift (BBL) en een Liposuctie. Een BBL zorgt voor vollere en ‘mooi’ gevormde billen. Daarnaast zorgt de ingreep ervoor dat de verhouding tussen de billen, taille en heupen ‘verbeterd’ worden. Bij een Liposuctie wordt ‘overtollig’ vet weggezogen. Ewout ontmoet de 19-jarige Rosalie met haar vader in Nederland en hij vliegt met hun een paar dagen naar Istanbul, daar ontmoet hij ook de 20 jarige Dania, wie alleen naar Istanbul komt omdat niemand in haar omgeving de reis met haar kon maken. Ewout gaat met beide meisjes in gesprek over de reden van de ingreep en waarop neerkomt is dat zij niet tevreden zijn met hun lichaam en dat de conclusie hieruit is het feit dat zij geïnfluenced zijn op het internet en dan voornamelijk Instagram.

Ewout gaat ook in gesprek met de tussenpersonen tussen de patiënten en de artsen in Istanbul. Het tussenpersoon waar Ewout bij op bezoek gaat is het bedrijf Imed. Zij regelen alles voor de patiënten. De keus van het type behandeling, het hotel en de gehele begeleiding wanneer de patiënt in Istanbul is, totdat je weer naar huis gaat. Omdat hij een week lang met hen mee mag lopen, krijgt de kijker alles mee, zonder enig filter. Hij gaat in gesprek met Melle en Zubeyde, beide zijn zij de eigenaren van het bureau. De ingreep in Turkije wordt een ‘hele gezellige surgerytrip’ genoemd. Uit mijn mening klinkt dat alsof je gezellig een dagje weggaat met je beste vrienden.

Gelukkig laat Ewout ook de andere kant van de ingrepen zien. Dit is dan ook wat de documentaire aflevering zo interessant maakt. Ewout laat niet alleen de positieve eindresultaten van de ingrepen zien, maar hij bespreekt ook de mogelijke gevaren en risico’s die aan het ingrepen verbonden zitten. Zo spreek hij ook Julie, de moeder van de overleden Sharida. Nadat Julie het vermoeden krijgt over dat het niet goed gaat met Sharida nadat zij een ingreep ondergaan is, worden haar vermoedens gebagatelliseerd door de artsen in Turkije. Pas na een uur wordt Sharida naar de Intensive Care gebracht en enkele minuten daarna overlijdt zij aan een hartstilstand. Nog een verhaal waarbij het gruwelijk misgegaan is, is het verhaal van Debby, zij is door dezelfde arts als Sharida behandeld. Namelijk de Turkse dokter Ayden. Zij vertelt dat zij maanden na de operatie nog dagelijks thuiszorg heeft na het  ontstaan van Necrose als gevolg op de buikwandcorrectie die zij ondergaan is.

Naast dat zowel de positieve als negatieve kanten van de ingrepen zichtbaar zijn, vind ik het ook heel interessant dat we via deze weg het gehele traject wat in Istanbul gevolgd wordt meekrijgen. Vanaf het moment dat de meisjes daar aankomen tot de dag na de operatie.

De twee meiden ontmoeten beide hun tussenpersoon een paar uur voor de ingreep in de kliniek. Het ontvangst van de tussenpersonen of de zo gezegde ‘sugery buddy’s’ is naar mijn mening bizar. Dania krijgt daar de dag van haar operatie al de in’s en out’s over de ingreep te horen. Vijf minuten nadat zij binnen is gekomen, ligt ze al in een ziekenhuisbed en wordt haar gevraagd wat voor eindresultaat zij voor ogen heeft. Via een afbeelding op haar telefoon, laat Dania zien wat zij na de ingreep voor lichaam verwacht te hebben. Pas een paar uur voor haar operatie wordt haar gevraagd of zij last heeft van chronische aandoeningen of andere klachten waar rekening mee gehouden moet worden. Vervolgens krijgt zij haar infuus. Tijdens het aanbrengen van haar infuus valt zij flauw, wanneer zij weer bij is, wordt er een contract onder haar neus geschoven wat zij moet tekenen. In dit contract staat dat zij op de hoogte is van de risico’s die zij meedraagt en dat dit haar verantwoordelijkheid is. Nadat zij getekend heeft, moet er contact om en nabij vier duizend euro afgerekend worden. Dan is het moment daar dat de arts haar lichaam komt bekijken, aftekenen en aangeeft wat er wel of niet fout kan gaan. Een uur later begint haar operatie.

Wat mij zo boos maakt en de reden dat ik dit een verborgen schat vind, is het feit dat er naar mij wetende in Nederland een traject van maanden of soms zelf jaren aan vooraf  gaat. In deze documentaire wordt zichtbaar dat er onwijs laconiek om wordt gegaan met mensenlevens. Het is een onderwerp wat veel harder aangepakt zou moeten worden. Wat is de reden dat wij in Nederland zo streng zijn, hier gaat er een heel traject aan vooraf, de ingreep is drie keer zo duur als in Turkije en is er een maximaal hoeveel vet wat verwijdert mag worden. Wanneer dit meer onder de aandacht gebracht zou worden, met dit soort feitelijke beelden en verhalen, voorkomt dit wellicht het overhaaste besluit wat menig patiënt wat naar Istanbul gaat voor een ingreep maakt. En kunnen we hiermee voorkomen dat zulke jonge meisjes zich laten beïnvloeden door verschillende influencers. Daarom is Ewout ‘Naar Turkije voor grotere billen’ een verborgen schat.