De regen voelt koud aan op zijn jas als Mats naar huis fietst door de zijstraten van Amsterdam. “Verdomme, kutregen”, mompelt hij terwijl hij nog dieper wegduikt in de kraag van zijn jas. Hij vraagt zich af waarom hij eigenlijk is gegaan vanavond, naar de borrel van het dispuut. De opmerking van Tom van gisteren spookt door zijn hoofd terwijl hij hard op de pedalen trapt. “Je drinkt veel, gaat het wel goed met je?” had Tom gezegd na een lange avond in hun stamcafé. Mats had het weggewuifd alsof het niks was. Toch weet hij beter. Sinds hij niet lekker in zijn vel zit, kijkt hij vaak te diep in het glaasje. “School kan toch niet veel slechter gaan dan nu”, zegt Mats tegen zichzelf. De regen begint harder uit de hemel te vallen en zijn jas plakt aan zijn huid vast. Nog even, dan is hij eindelijk thuis. Waarom heeft hij eigenlijk geen waterdichte jas aangedaan? Terwijl hij bedenkt dat hij voortaan beter op buienradar moet kijken voordat hij vertrekt voelt hij opeens zijn banden onder zich wegglijden. “Fuck!” roept Mats terwijl hij tevergeefs een ruk aan het stuur geeft. Met een harde klap belandt hij op de grond, vol met zijn kin op een stoeprandje waar hij te dicht langs heeft gefietst. Een flinke pijnscheut schiet omhoog langs zijn kaak. Hij weet meteen dat het mis is.
Het is een week geleden sinds zijn val. Mats zit op zijn kamer achter zijn bureau en voelt aan zijn gebroken kaak. “Aaauw”, zegt hij zachtjes, terwijl hij er over wrijft. In een poging tot afleiding opent hij zijn telefoon en begint te scrollen. Misschien leidt dat wel af. De klok tikt langzaam door en TikTok na TikTok vliegt voorbij op zijn telefoon, tot… Wat is die sound? Mats luistert een paar keer naar de sound van een onbekende artiest en maakt de beat af in zijn hoofd. Hij vliegt op van zijn stoel en opent zijn bestanden. “Waar zit die baslijn nou…” zegt hij tegen zichzelf terwijl hij zoekt naar een beat die hij al eerder had opgeslagen. Ah, daar is ‘ie! Enthousiast exporteert hij de TikTok beat naar zijn pc en begint de beat zich eigen te maken. Gecombineerd met andere sounds klinkt het geweldig, precies wat hij al dacht. Binnen 10 minuten staat de basis. Zou dit dan eindelijk zijn doorbraak zijn?
Mats besteed uren op zijn kamer aan het finetunen van de beat. Het lijkt haast vanzelf te gaan, de manier waarop hij de track in elkaar zet. Zo gek is dat niet, al van kleins af aan is hij gefascineerd door muziek. Hij volgde zelfs jarenlang zangles. Op de middelbare groeide zijn passie alleen maar meer. Zijn vrienden waren ondertussen wel gewend aan het neuriënde geluid naast zich tijdens de lessen. Terwijl Mats weer aanschuift aan zijn bureau denkt hij terug aan een dag in 2017. Een vriend, Tom, vroeg of Mats zijn FL studio wilde zien. Geen seconde had hij getwijfeld, natuurlijk was hij hier benieuwd naar! Eenmaal bij Tom thuis ging er een wereld voor Mats open. Hij was zo weg van wat hij zag en klikte helemaal met het programma. Thuisgekomen downloadde hij diezelfde middag nog een demo, een maand later vroeg hij het programma voor zijn verjaardag. Uren besteedde Mats op zijn kamer aan het experimenteren met verschillende sounds, tracks en effecten. De liefde voor beats maken was ontstaan.
Op een feestje met zijn oude vriendengroep zit Mats naast Tom op de bank. Tom vraagt belangstellend hoe het nu met hem gaat, na de val.
“Fine, gaat prima hoor. No big deal. Ben weer bezig met wat nieuwe beats.”
“Nice, weer zoals vroeger?” grapt Tom.
Mats lacht het weg.
“Nee man, de tijd van Soundcloud en YouTube is voorbij. Iets betere kwaliteit dit keer. Ik zit te denken aan een nieuwe naam ook. XoDeus, naar die griekse mythe.”
Tom kijkt verbaasd.
“Oh wow, je neemt het best serieus. Moet je niet eens Spotify aanmaken?”
Mats klinkt instemmend. “Ja daar zit wel wat in. Twee vrienden van studie zetten daar ook hun tracks op. Maar als ik dat zie… wel lastig, moet blij zijn als ik 1000 streams in een maand haal though.”
“Je kan het wel gewoon proberen. Ze zullen vast niet slechter zijn dan in de 5e.”
Mats lacht, terwijl Tom opstaat om een refill te pakken.
“Wil jij nog?” vraagt Tom.
“No thanks” zegt Mats. Even minderen, in ieder geval tot zijn kaak weer beter is.
Thuisgekomen ploft Mats op bed. Tijdens de weg naar huis had hij de hele tijd de nieuwe melodie in zijn hoofd. Wat zou daar toch goed op klinken? Meestal haalt hij inspiratie uit alles wat er gebeurt in zijn leven. Terwijl hij op zijn zij rolt om zijn medicijnen in te nemen tegen de bonkende pijn in zijn kaak, denkt hij terug aan zijn gesprek met Tom van vanavond. Hij had meteen gezegd dat het goed ging en het onderwerp naar muziek geswitcht, maar waarom? Gadverdamme, denkt hij, als hij de medicijnen doorslikt. Klotekaak, waarom moest dit nou weer gebeuren. “I’m such a liar”, zucht hij in zichzelf. Wacht even, dat klinkt wel als een line die hij kan gebruiken. Zachtjes neuriet hij de melodie en woorden poppen langzaam op in zijn hoofd. Hij pakt zijn telefoon erbij en begint te tikken in notities, tot zijn duimen zeer doen van het typen.
Enkele dagen later zijn de lyrics af. Achter zijn microfoon zit Mats line voor line de lyrics in te zingen. Zijn kaak gaat niet helemaal open, maar het moet er nu uit, anders komt het er nooit van. Hij tikt zachtjes mee met zijn voet op de beat terwijl hij zijn pas geschreven tekst in zingt voor de opname. Als hij eindelijk klaar is, kijkt hij tevreden naar het scherm. Nu nog het mixen, releasen en… ja, hoe publiceer je zoiets eigenlijk? Met een zucht zakt Mats dieper in zijn stoel. Hij denkt terug aan al die uren die hij thuis bij zijn ouders op zijn kamer heeft gezeten en tevergeefs track na track produceerde. Als hij het aan vrienden liet horen, vonden ze het wel tof, maar waren ze ook kritisch. Hoe weet hij nou of deze track wel goed genoeg is? De track releasen op Spotify voelt als een soort tattoo, denkt Mats, het is meteen permanent. Hij sluit zijn laptop af en spreekt zichzelf moed in. “Dit wordt ‘m gewoon”, denkt hij bij zichzelf terwijl hij zich uit de stoel trekt voor een avondje uit. Met een klap valt de deur achter hem dicht, terwijl Mats wegloopt van het bedompte hok waar hij de hele dag heeft opgenomen.
Het is eind juni 2023, enkele maanden later, als Mats naar de dispuut borrel fietst. Het regent weer net zo hard als in december. Zijn kaak voelt een stuk beter aan en is eindelijk genezen. Vrolijk zingt hij en mensen kijken hem vragend na. Na hard werken staat alles eindelijk klaar voor de release. Vanavond komt ‘I’ve Been A Liar’ uit, de track waar hij zo hard aan heeft gewerkt. Toen hij drie keer had gecheckt of het uploaden echt goed ging is hij snel de deur uit gegaan, voordat hij uren op zijn telefoon zit te kijken naar de streams. Eenmaal aangekomen op de borrel loopt hij de gezelligheid tegemoet. Hij zet zijn telefoon uit. Morgen ziet hij het wel weer. Tenminste, dat denkt hij.
Aan het einde van de avond komt een studiegenoot naar hem toe. “Lekkere track man, nice! Ik zag het net voorbij komen. Heb hem meteen gedeeld.” Mats is verbaasd. In een klap vaagt zijn spanning weg. Misschien is het echt zijn doorbraak.
De volgende ochtend staat Mats vol goede moed op. Hij slaat de gordijnen open en kijkt uit het raam. “Shit, wat een zeikweer.”, mompelt hij zachtjes tegen zichzelf. “Je zou bijna denken dat dit een voorbode zou zijn.”. Na de lovende woorden van zijn vrienden gisteren verwacht hij dit echter niet. De mensen daar waren oprecht enthousiast en belangstellend! De nieuwsgierigheid wint het en Mats zet zijn telefoon aan om te checken of de track ook door zijn andere vrienden en kennissen is opgepikt. Hij voert het wachtwoord in en wacht in spanning af.
Na een minuut naar zijn scherm te hebben gestaard beseft Mats dat er echt geen meldingen binnen komen. Dat kan toch niet kloppen? Hij checkt meteen of zijn vliegtuigmodus nog aan staat, maar dit blijkt niet het geval. De enige melding is die binnenkomt in de loop van de ochtend is een Insta DM, van een meme die een van zijn oude vrienden heeft doorgestuurd. Teleurgesteld legt Mats zijn telefoon weg. Dan maar de boeken in. Of de kroeg? Nee, daar is het te vroeg voor, denkt hij. Niet nu daaraan toegeven. Hij zet hard muziek aan, pakt zijn laptop erbij en begint met blokken voor de tentamens. Als hij enkele uren later weer even met een schuin oog zijn telefoon erbij pakt, valt zijn mond open.
Waar hij bang voor was lijkt allemaal nergens op te slaan. De support die hij krijgt van mensen om hij heen is veel beter geweest dan gedacht. Waar Mats blij zou zijn met 1000 streams in een maand, haalt hij het in een week. De mensen om hem heen zijn lovend en de track wordt ook door kennissen en onbekenden goed beluisterd. Als kers op de taart ontvangt hij een berichtje van een oude klasgenoot van hem, die hem uitnodigt om langs te komen bij de radio. “Hey, Ik heb even je track bij mijn collega’s van MeerRadio neergelegd. We zouden het tof vinden om ‘m te draaien en willen je bij deze uitnodigen, sta je hiervoor open?” Mats is met stomheid geslagen. Een radiodebuut? Dat had hij zo snel niet verwacht. Okay, het is dan wel de lokale omroep, maar radio is radio. Tijdens de show stelt de host allemaal vragen over zijn ontwerpproces, visie en toekomst. Mats vertelt enthousiast en glimt van trots als zijn track op de ether wordt ingestart.
Lachend verlaat hij de studio, nadat hij plechtig had beloofd binnen twee maanden terug te komen met zijn nieuwe track. Tevreden stapt hij op de fiets. Dit keer schijnt de zon. Het voelt bevrijdend, denkt hij bij zichzelf. Alsof het nu makkelijker zal zijn om muziek te maken. Hij is niet het type die zijn muziek wil opdringen of bij iedereen door zijn strot wil duwen, maar deze publiciteit is super voor feedback. Tot nu toe is dat niets meer dan positief. “We up” zegt hij tegen zichzelf, terwijl hij met de wind in zijn rug naar het station fietst. Op naar de toekomst.
