In het Groene Huis in Amersfoort wordt jaarlijks de Kabouterdag georganiseerd. Het is een dag vol natuur, spel en plezier voor jonge kinderen en hun families. Wij spraken met de organisator Marijn van Laars over het ontstaan van dit bijzondere evenement, de uitdagingen achter de schermen en wat bezoekers dit jaar allemaal kunnen verwachten.
Hoe is de Kabouterdag in Amersfoort ooit ontstaan?
Dat is iemand die hier inmiddels niet meer werkt, een mevrouw die met pensioen is. We zochten — of eigenlijk zocht zij — naar een manier om een breder publiek te betrekken bij de activiteiten hier bij het Groene Huis.
Het thema ‘kabouter’ spreekt natuurlijk veel kinderen aan. Normaal gesproken hebben we hier allerlei lessen en leskisten die scholen kunnen afnemen, maar zo’n groot evenement waarbij kinderen buiten bezig zijn, trekt ook ander publiek. Daardoor komen er ook kinderen die normaal niet in de klas met onze activiteiten in aanraking komen.
Het is dus in eerste instantie ontstaan om meer publiek te trekken, en ook een bredere doelgroep te bereiken dan we normaal doen met het andere lesmateriaal dat we aanbieden.
Is de Kabouterdag ook bedoeld voor volwassenen, of alleen voor kinderen?
De activiteiten zijn in principe echt alleen voor kinderen, van ongeveer twee tot zeven jaar. Het hangt natuurlijk een beetje van het kind af hoe leuk die het thema ‘kabouters’ nog vindt.
De ouders kunnen wel gezellig meedoen. We zorgen expres voor een goede koffiekar en zitplekken waar ze samen kunnen ontspannen. Zo hopen we dat ouders ook enthousiast meedoen en er samen met hun kinderen een fijne dag van maken. Op die manier is het wel een gezinsevenement. En opa’s en oma’s horen daar natuurlijk ook bij!
Wat maakt deze dag volgens u zo bijzonder en uniek?
Ik denk dat de kracht van deze dag is dat je met het hele gezin een leuke dag kunt hebben. Wij staan voor natuur- en duurzaamheidseducatie. Het gaat er dus om dat je samen buiten bezig bent en kinderen zelf kunnen ontdekken. Dat kan bij het poppentheater, maar ook bij workshops of bijvoorbeeld paddenstoelen zoeken.
Het draait echt om natuur, ontdekken en samen plezier hebben. Je kunt hier eigenlijk een volle dag zijn en je vermaken. Dat maakt het, denk ik, bijzonder.
Wat zijn de grootste uitdagingen bij het organiseren van dit evenement?
Op dit moment: het weer! Want dat hebben we natuurlijk niet in de hand. We zorgen dat alles goed voorbereid is, maar dan is het duimen dat het weer op de dag zelf meevalt. Omdat het in de herfst is, blijft dat altijd spannend. Afgelopen jaren hadden we prachtig weer, maar nu ziet de weersverwachting er minder rooskleurig uit — regen en 14 graden. Dus dat is hopen dat het nog verschuift.
Daarnaast willen we niet alleen de bezoekers een leuke dag bieden, maar ook de vrijwilligers. Er zijn veel onderdelen waarbij vrijwilligers helpen, dus ook zij moeten een fijne dag hebben. Dat dubbele publiek — gezinnen én vrijwilligers — maakt het een uitdaging.
En doen er veel vrijwilligers mee?
Dat weet ik niet precies uit mijn hoofd, maar het zijn er best wat. We huren bijvoorbeeld een poppentheater in, maar er zijn ook onderdelen die we zelf organiseren, zoals een knutselhoek of een plek waar kinderen rustig een boekje kunnen lezen of met zand en kabouters kunnen spelen.
Er zijn vrijwilligers die helpen bij de onderdelen zelf, maar ook bij het opbouwen en opruimen. In totaal zijn dat er ongeveer vijftien, plus zo’n tien vaste collega’s en mensen van externe partijen. Er zijn dus heel wat mensen betrokken, en we willen dat iedereen een goede dag heeft.
Wat kunnen bezoekers dit jaar verwachten aan activiteiten?
Een hele hoop! Er is poppentheater, workshops paddenstoelen zoeken, een kabouterpicknick, een kabouterdorp, dansworkshops en een kabouterparcours. Kinderen kunnen ook knutselen, luisteren naar kaboutermuziek, vrij ontdekken met natuurlijke materialen, of even rustig kleuren of lezen in het Groene Huis. En natuurlijk is er horeca waar gezinnen even lekker kunnen zitten. Kortom: een vol programma waar iedereen gebruik van kan maken.
Hebt u een favoriete herinnering of bijzonder moment uit eerdere jaren?
Eigenlijk is mijn mooiste herinnering het moment dat ik op de dag zelf over het terrein loop. Je bent zo lang bezig met plannen en organiseren, en dan zie je al die blije kinderen met kaboutermutsen op, enthousiast met hun familie bezig.
Dat gevoel van: yes, dit hebben we weer neergezet, dat is het mooiste. Niet één specifiek moment, maar die sfeer — de blije gezichten, de energie, de gezelligheid. Dat is waarvoor we het doen.
Hoe ziet u de toekomst van de Kabouterdag? Zijn er plannen om te groeien of te vernieuwen?
Qua groei zijn we voorzichtig. We willen het niet te groot maken, omdat het evenement plaatsvindt op een natuurlijk terrein. Vorig jaar hadden we zo’n 750 à 800 kinderen, plus de ouders en grootouders. Dat is een mooi aantal.
We willen niet dat het te druk wordt, want dan gaat de sfeer verloren. Wel kijken we elk jaar naar vernieuwing — nieuwe onderdelen of activiteiten, zodat het ook voor terugkerende bezoekers leuk blijft. Misschien koppelen we er in de toekomst eens een ander thema aan, bijvoorbeeld iets breder binnen het thema sprookjes. Zo kunnen we het fris houden zonder de charme te verliezen.
Hoe speelt duurzaamheid een rol bij de Kabouterdag?
Een groot evenement organiseren is niet vanzelfsprekend duurzaam — er komt afval en belasting voor de natuur bij kijken. Daarom letten we goed op hoe we dat beperken. We gebruiken bijvoorbeeld geen wegwerpbekers, maar herbruikbare materialen. De lunch voor vrijwilligers is vegetarisch, en we zorgen dat het terrein netjes wordt achtergelaten.
Daarnaast houden we de schaal bewust beperkt, zodat het terrein niet overbelast raakt. Zo blijft het evenement in harmonie met de natuur, en kunnen we het duurzaam blijven organiseren.
Tientallen kinderen met rode puntmutsen en geschminkte wangen vullen vandaag de straten en pleinen. Kabouterdag is uitgegroeid tot een vrolijke traditie die draait om spel, verbeelding en samen genieten. Het evenement laat zien hoe een simpele kabouterhoed een hele stad in een sprookjeswereld kan veranderen.