“We moesten een manifestatie maken in de stad om jonge kunstenaars uit Amersfoort een platform te geven.”
Ron Jagers vertelt het verhaal hoe hij, samen met Martin Honings, Blauwdruk tot leven bracht in Amersfoort.

Het ontstaan
“Blauwdruk heeft een hele oude geschiedenis. Toen wij in Amersfoort nog een academie hadden, hadden studenten van de kunstacademie hadden een koetshuis als galerie. Om ook jonge kunstenaars, want dat zijn studenten, een plek te geven in de stad.
Op een gegeven moment moesten ze daar uit en konden ze een plek krijgen bij het Rietveldpaviljoen op de Zonnehof. Daar kregen ze een ruimte bij de Amersfoortse Culturele Raad. Die galerie heette De Kamer. Op een gegeven moment moesten we daar mee stoppen, het was ongelooflijk intensief. Ook daar ging het weer om jonge kunstenaars, maar dan jonge kunstenaars uit het hele land. Dat is uiteindelijk omgezet naar de ‘Stichting Jonge Kunst’. Maar we moesten dat anders aanpakken. We moesten een manifestatie maken in de stad om jonge kunstenaars uit Amersfoort een platform te geven. Dat is een aantal periodes goed gegaan.
Maar het probleem was altijd de financiering, want er was vanuit de gemeente weinig bereidheid om daar geld in te stoppen. Dus dat ging op een gegeven moment ten ziele.
Ik dacht: ‘Dat kan gewoon niet. We moeten Amersfoortse kunstenaars een plek blijven geven.’ Toen ben ik begonnen met de Stadsgalerij. Dat was een podium voor Amersfoortse kunstenaars, niet direct voor jonge kunstenaars, ook oudere kunstenaars konden daar terecht. Daar zat helaas ook niet of nauwelijks geld bij van de gemeente Amersfoort. Maar draait wel nog steeds, die stichting.
Op een gegeven moment kwam Martin Honings bij me: ‘Ron, jij doet nogal veel met de Stadsgalerij en met het Kunsthuis. Ik vind dat de jonge kunstenaars ook een podium moeten krijgen. We hebben KAdE, daar gaat veel geld naar, maar waarom zitten de Amersfoortse kunstenaars er niet bij?’ Daar was ik het van harte mee eens.
De vraag was: ‘Kunnen we niet iets opzetten zodat we bij Kunsthal KAdE terecht kunnen?’ Dat is toen gelukt. KAdE stonden op het punt van verhuizen. Ze gingen weg bij het gebouw op de Smallepad, en Robbert Roos wilde een afscheidstentoonstelling, ‘Blueprint’. Hij had alleen maar de benedenverdieping nodig. Ik zei: ‘Nou, geef ons de bovenverdieping, doen wij Blauwdruk.’
Dit was twaalf jaar geleden. Het was een ongelofelijk succes. Alleen al bij de openingsavond hadden we 1200 mensen. Ik dacht meteen, hier hebben we iets gepakt, dat moeten we doorzetten. En dat hebben we gedaan.”

Creativiteit
“We hebben een keer een tentoonstelling gehad in het NH Hotel. Dat is voor mij nog een van de betere exposities geweest. We hadden de zevende verdieping, die konden we ook heel goed inrichten. Via de nooduitgang konden mensen naar beneden. Daar hadden we allemaal verlichting aangebracht alsof ze naar de hel gingen. Eenmaal beneden kwamen mensen aan bij een lift. Dan konden ze met de lift, vanaf de hel, naar boven. Naar de zevende hemel. Dat was de zevende verdieping.
We hadden de hele verdieping en we mochten alles leeg halen. Dus die ruimtes waren helemaal leeg. In iedere kamer zat een kunstenaar die de kamer helemaal ingericht had naar hun eigen smaak. Dat is dus het voordeel als je iedere keer een andere ruimte hebt. Dan moet je omgaan met de ruimte die je hebt, en de kunstenaars moeten omgaan met de ruimte die zij hebben. Dat is een extra dimensie van creativiteit.
We hebben ook een keer een tentoonstelling gehad, hier in de oude fabriek. Dat was ‘Blauwdruk 033’. Dat was de tweede keer, geloof ik. ‘033, oh, dan moeten we gewoon
33 uur open zijn!’ Dat hebben we ook gedaan. Dus we zijn geopend en we zijn 33 uur open geweest. Dat was fantastisch. Een van de meest geweldige dingen was dat we om 4 uur ‘s nachts gewoon nog mensen kregen die kunst kwamen kijken. Niet alleen voor een drankje, maar die kwamen ook echt nog even kijken, de nachtuilen. Dat is echt het voordeel van iedere keer een andere locatie.”

Verslaggeefster Sterre Heijnis is aanwezig tijdens de opening van de 12e editie Blauwdruk. Hierin spreekt Sterre Heijnis met deelneemster, Pam Werlotte. Zo verteld Pam Werlotte dat zij Blauwdruk ervaart als een kans om haar niet eerder vertoonde kunstwerken ten toon te stellen. Passie had Pam Werlotte altijd al voor grafisch ontwerp en illustraties, maar hoe haar liefde hiervoor uitbloeide, vertelt zij verder meer over in een interview met onze verslaggeefster Sterre Heijnis.