AMERSFOORT ZONNEHOF- Hermien de Meijere(77) is oprichter van de Amersfoortse afdeling van de organisatie ‘Grootouders voor het klimaat’. Ze deelt over de belangen en grenzen van de organisatie, de betrokkenheid van haar familie rondom het klimaat, en de rol die de politiek volgens haar aan moet nemen voor bijvoorbeeld het voorkomen van natuurrampen.
De Meijere en haar man werden tien jaar geleden door hun zoon, een natuurkundige, gewezen op de dreigingen van klimaatverandering. Na contact te hebben gelegd met andere activistische ouderen, werd zij geïntroduceerd aan Grootouders voor het klimaat; een landelijke klimaatorganisatie. Nu loopt de Amersfoortse tak van de organisatie, opgericht door De Meijere in februari 2022, iedere vrijdag met een aantal leden door de straten met een spandoek.
De organisatie
De Meijere vertelt met trots over het belang van organisaties als Grootouders voor het klimaat in haar ogen. ‘Ik vind het zo belangrijk om mensen zo veel mogelijk bewust te maken van klimaatverandering. De mensen op straat, maar ook politici. Zo vind ik het werk dat bijvoorbeeld Extinction Rebellion, een andere milieuorganisatie, uitvoert dan ook fantastisch. Een felle groep als dat kan in mijn ogen ook echt verschil maken door de impact die zij maakt op mensen.’ Ze neemt een korte pauze en gaat recht zitten in de armstoel naast het raam dat uitkijkt op de groene buurt. ‘Maar ik ben zelf bang mensen af te schrikken. Vandaar dat wij zelf ook voornamelijk met het spandoek door de straat lopen zonder inwoners echt aan te spreken.’ Vult ze aan.
Verlegen activist
‘Zelfs mijn eigen vrienden zou ik eigenlijk nooit aanspreken. Zij weten wel dat ik hier actief in ben. Ik heb voor het feest voor onze 50-jarige trouwdag met mijn man duidelijk gemaakt aan mijn vrienden dat wij geen cadeaus wilde vanwege overconsumptie en dat wij vegetarisch eten zouden serveren. Meer dan dat komt het eigenlijk niet tot spraken’, Vertelt ze terwijl ze frummelt met het informatieve spiekbriefje in haar hand.
Familie voor het klimaat
Maar ook met de familie wordt er weinig over gesproken. Toch tonen ze alle tot zekere mate dezelfde belangstelling bij het onderwerp. ‘Mijn ene zoon kwam dus zelf met informatie, hij zette onze interesse op gang. Geen van mijn kinderen vliegen en ze hebben daarnaast geen van de drie een eigen auto. Mijn dochter, ondertussen klimaatadviseur bij de gemeente, huurt soms een auto als het echt nodig is. Mijn andere zoon reed een tijdje in een diesel camper door Europa. ‘Houd je nog wel van mij, mama?’ vroeg hij mij toen eens, grappend,’ De Meijere schud al lachend kort haar hoofd. ‘Natuurlijk wel. Ik denk dat hij nu misschien geen auto rijdt om die uitstoot recht te trekken. Mooi van hem.’ Een brede glimlach blijft hangen op haar gezicht.
Zorgen voor de toekomst
De zorgen voor het klimaat druppelen langzaam door de generaties heen. ‘Mijn kleinkinderen val ik liever ook niet te veel lastig met de zorgen voor de toekomst. Ik wil dat ze hoop houden. ’Oma is van het klimaat,’ weten zij van mij. Maar als zij er mee bezig zijn, komt het meestal vanuit henzelf. Zo heeft mijn oudste kleinzoon er persoonlijk voor gekozen om vegetarisch te eten.’
Partnerschap
Ondertussen loopt haar man binnen. ‘Jacob,’ hij stelt zich voor met een stevige handdruk en een vriendelijke lach. Vervolgens gaat hij kort in gesprek met zijn vrouw alsof ze de enige in huis zijn. Ze hebben het over de eerste demonstratie waar ze samen aan meededen. Het duurt even voordat ze beide elkaars details hebben gecorrigeerd en vooral hebben aangevuld. ‘Oh ja, op het stadhuisplein in Limburg inderdaad, ja.’ Is uiteindelijk de conclusie die er wordt getrokken voordat hij de kamer weer verlaat.
Visie op samenwerking
‘Ik ben eigenlijk niet tevreden met het huis waarin wij wonen. Het is overbodig groot. Dat is natuurlijk ook helemaal niet goed voor het klimaat.’ Ze kijkt haast beschaamt de grootschalige studio rond. Een lange keuken blikt op een licht ingerichte eetkamer die vervolgens uitmond op de woonkamer. Achter de gesloten deur bevindt zich een ruime gang naar een aantal kamers, waaronder een openstaande studeerkamer. Door het hele huis bevinden zich voornamelijk antieke decoraties en het uitgestrekte balkon staat vol met wild groeiende planten. Ze spreekt zich niet alleen uit over de significantie van persoonlijke verandering. Ze benadrukt vooral het belang van samenwerken in een groep of organisatie. ‘Maar de verantwoordelijkheid licht uiteraard niet alleen bij het individu. Als we het onder andere hebben over de dag van het voorkomen van natuurrampen, dan is het vormen van organisaties en het samenwerken in grote groepen natuurlijk meer van nut. Het vechten tegen klimaatverandering gaat hier namelijk hand in hand mee.’ Uit onderzoeken van het IPCC en het KNMI blijkt dat klimaatverandering stevig bijdraagt aan de toenemende frequentie van extreem weer en natuurrampen.
De politiek moet ingrijpen
De Meijere benoemd dat organisaties en samenwerkende groepen druk moeten uitvoeren op de overheid. ‘Het samenwerken is echter ook niet voldoende als het probleem grotendeels door de overheid en de grote bedrijven wordt veroorzaakt.’ Volgens het CBS blijkt dat 33 procent van de CO2-uitstoot wordt veroorzaakt door de industriesector. ‘Wij zetten ook weleens een ‘toekomststoel’ neer bij politieke partijen en bedrijven. Deze stoel staat er dan om bij keuzes binnen de partij of het bedrijf ook stil te staan op het effect wat deze hebben op de toekomstige generaties. Uiteindelijk zou de politiek toch moeten ingrijpen door druk uit te voeren op de grote bedrijven. Want bedrijven zullen niks veranderen zolang dit niet móét.’
