LEUSDEN – Afgelopen vrijdag gaf Almost Grey hun allereerste optreden tijdens een Open Mic avond in het muziekcafé in Leusden. Het evenement werd georganiseerd door Fort33. De groep bestaat uit leadzangeres Sophia Zomers, pianist Tim Zwarteveen, gitarist Lex van der Meer, basgitarist Pascal Tiemens en drummer Lennart ter Beek. Voor hen was dit de eerste kans om zich aan het publiek te presenteren.”
‘We zijn ontzettend blij met vanavond, de reacties waren overweldigend. Het was geweldig om voor het eerst samen te spelen, al was het ook spannend, het was immers ons eerste optreden. Gelukkig namen we veel fans mee; van tevoren vroegen we een aantal vrienden en familieleden om te komen, zodat we niet voor een lege zaal stonden. Zelfs onze jongste fan was erbij: Lotus, zes maanden oud, de dochter van basgitarist Lennart. Vanaf nu is zij officieel onze mascotte. Onze fans hebben echt genoten en vonden het een goed optreden voor een eerste keer. Natuurlijk kregen we ook wat tips en feedback, maar overwegend waren de reacties positief.
Normaal oefenen we in een kleine, afgesloten ruimte met oortjes in, zodat alleen wij horen wat we spelen. Nu stonden we op een open podium met publiek, dat voelt heel anders. We zijn ook blij dat we eindelijk met een officiële bandnaam konden optreden. Daar waren we het nog niet helemaal over eens, maar vlak voor het optreden besloten we dat het ‘Almost Grey’ werd. Die naam past bij ons repertoire: veel nummers die we spelen zijn behoorlijk grijsgedraaid. Bovendien zijn we allemaal op een leeftijd waarop de eerste grijze haren zichtbaar worden. We vonden het grappig om dat te verwerken in onze naam.
We hebben ook nog even getwijfeld over een andere naam, ‘The Early Boomers’, omdat we allemaal een best burgerlijk leven leiden en daar ook wel humor in zagen. Ondanks die burgerlijkheid zijn we blij dat we elkaar hebben gevonden om samen muziek te maken. We kenden elkaar van tevoren niet goed. Tim en Lennart speelden al lang samen; sinds ze zestien waren, hadden zij lange jamsessies. Toen zeiden ze al: we gaan ooit samen een band starten. Dat werd uiteindelijk deze groep, maar niet in deze samenstelling. We hebben al verschillende formaties gehad; er stopten leden en via via kwamen er nieuwe muzikanten bij. Sinds januari spelen we in deze bezetting en nu gaan we er echt voor: uit elkaar gaan doen we niet meer, althans, dat is de bedoeling.
Het klinkt misschien als een soort huwelijkscontract, maar we willen echt lang met elkaar doorgaan. Door samen te spelen zijn we ook echte vrienden geworden. Muziek maken is kwetsbaar en als je elkaar niet goed kent, is het best spannend om samen op te treden. Maar hoe langer je samen speelt, hoe meer vertrouwen je krijgt, en daardoor groeit ook de vriendschap. Wat we zo leuk vinden aan deze groep is dat we allemaal een verschillende muzieksmaak hebben. Iedereen brengt iets in. We spelen nummers van artiesten zoals 4 Non Blondes, Lenny Kravitz, The Doobie Brothers en Doe Maar, een breed repertoire uit de jaren zeventig, tachtig en negentig. Die muziek vinden we leuk en daarom spelen we het ook. De belangrijkste reden dat we samen spelen, is dat het gewoon gezellig en leuk is. Samen op een relaxte manier muziek maken.
Toch hebben we ook zeker ambities. Na vanavond begint het echt te kriebelen om meer te gaan optreden. We zijn fanatiek genoeg om het niet alleen bij oefenen te laten. Daarom zijn we op een lieve manier kritisch naar elkaar: we gunnen elkaar het beste en willen samen iets moois neerzetten. We zouden het fantastisch vinden om binnen een jaar bijvoorbeeld op een bruiloft te spelen. Ook dromen we ervan om ooit op te treden in Café MILES in Amersfoort, waar goede bandjes uit de omgeving spelen. Dat lijkt ons een mooi doel om naartoe te werken. Voor nu richten we ons op 25 oktober, als we onze eerste echte try-out hebben op industrieterrein Calveen in Amersfoort. Daar spelen we ons hele repertoire voor al onze vrienden en familie.’
